Η ΑΧΛΑΔΟΠΙΤΑ, ΤΟ ΜΠΟΥΡΑΝΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ !!!!

Ασύνδετα μεταξύ τους,  ένας "αχταρμάς" που λένε!!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το πρωί αποφάσισα να φτιάξω μπουρανί κόκκινο, για το μεσημέρι, και να συνοδεύσω το δικό μου πιάτο με ριγανάτα συκωτάκια κοτόπουλου.

Χτυπάει το τηλέφωνο

--- Ο κυρ-Γιάννης από τον Μπαξέ είμαι. Άνοιξε>.

--- Έλα επάνω.

Και έρχεται με μια σακκούλα γεμάτη απίδια (έτσι τα είπε). Αχλάδια θα τα έλεγα εγώ, πιό ευγενικά και για να μη γίνονται πονηροί συνειρμοί......

Και ενώ είχα πρόθεση να ξεκινήσω με το μπουρανί, το αφήνω για το τέλος.

Κάνω λοιπόν μια Αχλαδόπιτα (Αχλαδοκέϊκ, σωστότερα), έτσι για να δει και ο Γιάννης τι μπορεί να βγάλει από τα δένδρα του.

Να και το τελικό αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α (για ταψάκι 30x40)

7 Αχλάδια

220 γραμ. Αλεύρι γ.ό.χ. (για όλες τις χρήσεις, θα πει αυτό)

1 φλ.τσ. Ζάχαρη άσπρη

160 γραμ. Μινέρβα Μπένεκολ για μαγείρεμμα με ελαιόλαδο (150+10)

3 Αυγά

2 συσκευασίες βανίλια

1 φλ.τσ. Γάλα εβαπορέ light 4% αδιάλυτο

125 γραμ. Κουβερτούρα τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη

1 κουτ.γλ. Baking Powder, γεμάτο

1/2 κουτ.γλ. Αλάτι

4 κουτ.σουπ. Ζάχαρη καστανή χοντρή

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Με το πατατοξεφλουδιστήρι ξεφλουδίζω τα αχλάδια και με το ειδικό εργαλείο, βγάζω τα κουκούτσια και το κοτσάνι.

Τα κόβω ροδέλλες, με παχος ~2 εκατοστά (βγαίνουν 4 ροδέλλες, από το καθένα).

Σε μπωλ, με το μιξεράκι, χτυπάμε την άσπρη ζάχαρη με την μαργαρίνη (τα 150 γραμ), καλά, να ασπρίσει.

Προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα.

Ρίχνουμε στο μπωλ την σοκολάτα, το γάλα, την βανίλια.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το ανακατεύουμε με το μπέικιν και το αλάτι. Το προσθέτουμε και αυτό σταδιακά στο μπωλ.

Το μιξεράκι βγάζει φλόγες, αλλά κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

Πάμε τώρα στο ταψί μας. Στρώνουμε με χαρτί ψησίματος, αντικολλητικό και το πασαλείφουμε με τα 10 γραμ. μαργαρίνης.

Πασπαλίζουμε με την μαύρη ζάχαρη και απλώνουμε τις ροδέλλες των αχλαδιών.

Ρίχνουμε σε όλη την επιφάνεια το μείγμα του μπωλ και.....

.......στον φούρνο, αντιστάσεις +αέρα, για 40', στους 150 οC.
Περιμένουμε να κρυώσει και μετά φέρνουμε "τα πάνω, κάτω", όπως ακριβώς ήρθε η ρημάδα η ζωή μας, στη χώρα αυτή, όπου μοίρα κακιά μας καταράστηκε να ζήσουμε..........
Θυμίζει κάπως την "Αστεράτη ανάποδη μηλόπιτα", που έκανα ΕΔΩ ....

Επειδή κράτησα το φιλαράκι για φαγητό, συνεχίζω με το Κόκκινο (Καλοκαιρινό) Μπουρανί, με τον ίδιο (σχεδόν) τρόπο, που έγραψα πέρσυ ΕΔΩ
Με την διαφορά ότι τις ντομάτες τις ξεφλούδισα, τις ξεσπόριασα, τις έκοψα ροδέλλες και τις σωτάρισσα με το κρεμμύδι (όπως η γιαγιά Δήμητρα).

Τα συκωτάκια έγιναν ακριβώς όπως ΕΔΩ, χωρίς καμιά αλλαγή (στις γεύσεις των αναμνήσεων μου, δεν κάνω πειραματισμούς).

Και πιό κάτω, το πιάτο κάποιας, που δεν τρώει κοτόπουλο, φανατικά, χίλια χρόνια τώρα!!!

Αυτονόητο είναι ότι ο φίλος μου πήρε μαζί του και από τις τρεις κατασκευές (όχι τιποτ'άλλο, αλλά για να έχουμε και μελλοντικά πεσκέσια).