ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ   καλεσμένοι και φέτος σε φιλικό σπίτι με αυλή, το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν η ανθισμένη ΠΑΣΧΑΛΙΑ, τι άλλο αυτήν την εποχή!!

 Το δεύτερο ήταν η θέα του ΟΛΥΜΠΟΥ, επάνω από την προέκταση του αεροδιαδρόμου.
Πως όμως να τον φωτογραφίσεις με την μπουζουκοκαμερούλα μου;
Και όμως επιστρατεύτηκε τηλεφακός 1000 χιλιοστών, ένα κτήνος, σε μια ψηφιακή Canon και ιδού ο Όλυμπος, σαν αιωρούμενος.
Μετά από λίγο χάθηκε στην θολούρα που έπεσε!

 Το κοκορέτσι να "ντουμανιάζει" στην ψησταριά

 Με το "βοηθητικό" τραπεζάκι από τα σοφράνα, για να μη μας πιάνει η τσίκνα....

 ....το τελείωμα του ψησίματος....

 ....πάντα με κάποιον βοηθό....

 ....και στο τραπέζι....

 ....δίπλα όμως οι γείτονες με τις σούβλες, άργησαν κάπως....

 ....εμείς είχαμε στρωθεί ήδη στο τραπέζι....

 ....από όπου λείπει ο "φωτογράφος"....

 ....και μετά το φαγοπότι (κυρίως "-πότι"), άρχισαν οι χοροί

 ....με κάτι "Παιδιά της Σαμαρίνας" που ανέμιζαν ένα "Μαντήλι Καλαματιανό"....

 ....και έψαχναν να "Πάρουν μια ψαρόβαρκα" για να πάνε στην Πάρο....

 ....για να βρούν αυτόν που "ή μηχανικός θα γίνω, ή στην άμμο θα'πομείνω"....και άλλα τέτοια.........

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ.....ΔΕΝ ΛΕΕΙ, ορίστε...στη ώρα της!

ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ για το Αναστάσιμο δείπνο

 








 

Η ..... παλιά

 Και η σημερινή 

Μεγάλο Σάββατο, κατάνυξη, γεμάτες οι εκκλησίες, Ανάσταση, προσκύνημα, σπίτι.

Εκεί περιμένει ,έτοιμη από νωρίς, η μαγειρίτσα και τα "άλλα" για αυτούς που δεν θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοση....

Αυτά όμως που γίνανε από νωρίς, με τελετουργικό τρόπο, πρέπει να τα περιγράψω, αν και είναι παρόμοια σε κάθε σπίτι, δίνοντας την συνταγή που κάνω πάρα πολλά χρόνια τώρα μόνος μου. Και ο λόγος είναι γιατί κανείς άλλος δεν "πιάνει" άλλα κρεατικά εκτός από μοσχάρι.

ΥΛΙΚΑ

1 ή 2 συκωταριές (πιο κάτω θα καταλάβετε γιατί "η 2")

1/2 κιλό εντεράκια (προαιρετικά)

2 δεμάτια κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα

1 δεματι άνιθο ψιλοκομμένο

1/2 δεμάτι μαϊντανό (τα φυλλαράκια)

1/2 κούπα (120-150 γραμ.) ρύζι καρολίνα ή γλασέ

1/2 κούπα ελαιόλαδο

2 αυγά

3 λεμόνια

1+2 γεμάτες κουταλιές σούπας αλεύρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Χωρίζουμε τα διάφορα μέρη της συκωταριάς και τα πλένουμε πολύ καλά. Αν βάλουμε εντεράκια,τα γυρίζουμε το μέσα έξω με ένα ξυλαράκι (ή ένα μολύβι) και τα πλένουμε επίσης.

Μπορούμε να τα σχίσουμε κατά μήκος με ένα ψαλίδι και να τα πλύνουμε μετά.

Ζεματάμε για λίγο όλα τα παραπάνω και τα ψιλοκόβουμε. Εγώ κρατάω από τα "πλεμόνια" μόνο τα περιφερειακά μέρη.

Σε βαθύ τηγάνι ή στην κατσαρόλα σωτάρουμε τα ψιλοκομμένα εντόσθια μερικά λεπτά.

Ρίχνουμε τα κρεμμυδάκια , τον άνιθο , αλάτι και πιπέρι και τα σωτάρουμε λίγο ακόμη.

Σε αυτό το σημείο, αν θέλουμε να φτιάξουμε και μερικούς τζιγεροσαρμάδες, κρατάμε μια σχετική ποσότητα μείγματος. Και αυτό για να αξιοποιήσουμε και την σκέπη (μπόλια την λένε μερικοί), που συνοδεύει συχνά τη συκωταριά.

Αυτός είναι ο λόγος που λέω "ή δύο" συκωταριές. Για να έχουμε αρκετό υλικό και να μπορούμε να πετάξουμε ότι δεν μας "κάθεται" καλά.

Στη συνέχεια ρίχνουμε το μείγμα σε κατσαρόλα ή χύτρα ταχύτητος και το πασπαλίζουμε με το αλεύρι.

Προσθέτουμε περίπου 2-3 λίτρα νερό (ανάλογα με την ποσότητα του μείγματος) και βράζουμε για 20' (χύτρα ταχ/τος 12-15' από το σφύριγμα της βαλβίδας).

Τότε ρίχνουμε το ρύζι και αφήνουμε να βράσει 15' (χύτρα 6-7'), μέχρι να μαλακώσει.

Μετά "δένουμε" την σούπα με αυγολέμονο, ως εξής:

Σε ένα μπώλ βάζουμε λίγο νερό, τα αυγά και τα χτυπάμε με τα χτυπητήρια(αυγοδάρτες) του μίξερ χειρός, προσθέτοντας σιγά-σιγά τον χυμό των λεμονιών και 1 ή 2 κουταλιές της σούπας αλεύρι, για να χυλώσει . Συνεχίζουμε το χτύπημα προσθετοντας μερικές κουτάλες από τον ζωμό που έβρασε.

Όταν ομογενοποιηθεί το αυγολέμονο, το ρίχνουμε στην σουπα, ανακατεύοντας ζωηρά.

Την σερβίρουμε πασπαλισμένη με τα φυλλαράκια του μαϊντανού (αν θέλουμε ψιλοκομμένα).

Ιδανικό είναι, αντί για νερό, να χρησιμοποιήσουμε ζωμό κρέατος.

(φωτό δεν έχω για την ώρα, γιατί ακόμη δεν κατασκευάστηκε. Αύριο!!!).

(Το "αύριο" είναι πια "σήμερα" και να και η φωτό)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ ΚΑΙ ΑΥΓΑ (Παλιά και καινούργια)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!

Πάσχα χωρίς αυγά και τσουρέκια δεν γίνεται.(Έτσι ξεκίνησε η ΠΡΩΤΗ ανάρτηση αυτού του blog, στις 15 του Απρίλη το 2009. Από τότε πέρασαν ΔΥΟ ολόκληρα χρόνια, αλλά σ'αυτές τις Πασχαλινές συνταγές ΔΕΝ έγινε ΚΑΜΙΑ αλλαγή)

Βρήκα παλιά συνταγή της γιαγιάς Δήμητρας , την έφτιαξα χθες βράδυ και επειδή είχε απρόσμενη επιτυχία, την δημοσιεύω, για όποιον(-αν) θαρραλέο(-α) θέλει.

Οι ποσότητες των υλικών προσαρμόσθηκαν στα μικρά μεγέθη της ζωής μας, εκμοντερνίστηκαν λίγο και χρησιμοποιήθηκε μίξερ.

ΥΛΙΚΑ

1+ 1/2 κιλ. αλεύρι Άνθος σκληρό (για τσουρέκι)

45 γραμ. μαγιά ξερή (5 φακελλάκια Mac magic των 9 γραμ. το καθένα)

1 κούπα γάλα light χλιαρό (ή εβαπορέ light αραιωμένο μισό-μισό)

1 κούπα νερό χλιαρό (να αντέχει το δάκτυλο άνετα)

2 κούπες ζάχαρη άσπρη

2 κουτ.σουπ. ελαιόλαδο

1 κουτ.γλυκού αλάτι

1 κουτ.σουπ. μαχλέπι σκόνη (αλεσμένο)

1 κουτ.γλυκού μαστίχα κοπανισμένη με λίγη ζάχαρη (για να μη κολλήσει στο γουδί)

7+2 αυγά σε κανονική θερμοκρασία

200 γραμ. "βούτυρο"(μαργαρίνη ΜΙΝΕΡΒΑ ΜΠΕΝΕΚΟΛ ΜΕ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ για μαγείρεμα

1 κουτ. γλυκού μπέϊκιν πάουντερ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Διαλύουμε την μαγιά στο χλιαρό (όχι ζεστό) νερό και χτυπάμε με τους αυγοδάρτες του μίξερ χειρός, ώστε να διαλυθεί καλά και την αδειάζουμε σε μεγάλη λεκάνη.

Ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε πολύ καλά, παλι με τους αυγοδάρτες.

Ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι, αρχίζοντας το ζύμωμα με τα ζυμωτήρια του μίξερ (γάντζους),μέχρι να πετύχουμε μια αφράτη και μαλακιά ζύμη.

Καλύπτουμε την επιφάνεια της με χαρτί ψησίματος (λαδόκολλα), σκεπάζουμε με κάτι μάλλινο και την διατηρούμε σε ζεστό περιβάλλον.

Ο χρόνος φουσκώματος εξαρτάται από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος (ιδανικό 30 οC)

Η ζύμη πρέπει να διπλασιάσει τον όγκο της τουλάχιστον.

Τότε ζυμώνοντας (χαϊδεύοντας) την "ρίχνουμε". Τότε μπαίνει ευλογημένο χέρι, την γυρίζουμε πάνω κάτω πολλές φορές γυρίζοντας λίγο-λίγο την λεκάνη (για να κάνει τις "ίνες που χαρακτηρίζουν τα τσουρέκια) και πλάθουμε πλεξούδες, τις βάζουμε σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος στο ταψί και αφήνουμε πάλι να διπλασιαστούν σε όγκο.

Υπολογίζουμε τις αποστάσεις μεταξύ τους γιατί θα φουσκώσουν .

Οι ποσότητες αυτές βγάζουν περίπου 6 τσουρέκια (από 3 σε κάθε ρηχό ταψί).

Πρίν το φούρνισμα, αλείφουμε την επιφάνεια τους με τους χτυπημένους κρόκους των δύο αυγών και πασπαλίζουμε με σουσάμι ή ότι άλλο μας κάνει κέφι.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 150 οC στις αντιστάσεις ή 130 οC αντιστάσεις+αέρα, για 40 λεπτά.

Αν έχουμε αντιστάσεις+αέρα, μπορούμε να βάλουμε δύο ταψιά συγχρόνως, αντιστρέφοντας τα πάνω-κάτω στα 20 λεπτά, ώστε να πάρουν ίσες θερμοκρασίες.

Η γιαγιά μου "σταύρωνε" την ζύμη πριν το σκέπασμα με το μάλλινο, έλεγε και κάποιες προσευχές, έτσι για "μαγεία". Εγώ δεν τα έκανα αυτά, παραφούσκωσε όμως γιατί πρόσεξα τις θερμοκρασίες των υλικών σχολαστικά.

Καλή Επιτυχία και του χρόνου νάμαστε καλά!!

Αυτό "του χρόνου" έρχεται κάθε χρονιά και ήρθε και φέτος το 2011
Και ιδού οι νέες φωτό, φρέσκιες-φρέσκιες

Και αφού είπαμε ότι Πάσχα χωρίς τσουρέκια και κόκκινα αυγά δεν γίνεται, πρέπει να αναφέρω και έναν από τους πολλούς τρόπους βαψίματος βρασμένων αυγών (και όχι "αβγών" που με χτυπάει άσχημα στο μάτι!!).

Πλένουμε τα αυγά, τα βάζουμε στην κατσαρόλα σε μία σειρά, αλλά με τρόπο που να μην ακουμπούν στον πάτο της. Εγώ βάζω διπλωμένο το διχτάκι της χύτρας ταχύτητος. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορούμε να έχουμε και με μια πετσετούλα διπλωμένη. Γεμίζουμε νερό μέχρι να τα καλύψουμε και τότε "ανάβουμε την φωτιά".
Τα βγάζουμε 2-3 λεπτά αφού αρχίσει ο βρασμός, με μια τρυπητή κουτάλα και τα αφήνουμε σε κουζινόχαρτο να στεγνώσουν και να κρυώσουν.
Το κόλπο είναι να μην ακουμπούν απ'ευθείας στον πάτο της κατσαρόλας.
Με αυτόν τον τρόπο δεν "πρασινίζει" ο κρόκος και κρατιέται μια στάλα υγρός στο κέντρο ("δάκρυ"το έλεγε η γιαγιά μου).
Την επόμενη σειρά την βάζουμε πάλι με κρύο νερό.
Μετά, για την βαφή, ακολουθούμε τις οδηγίες που έχει η κάθε βαφή, προσέχοντας τον χρόνο που θα τα αφήσουμε μέσα. Υπολογίζουμε και την διαφορά του χρόνου από την τοποθέτηση του πρώτου από το τελευταίο της κάθε σειράς (αν αφήσουμε το τελευταίο τα 3 π.χ. λεπτά που λέει βαφή, το πρώτο θα έχει μείνει περισσότερο).
Αυτό το τελευταίο το έλυσα φέτος (2011) βαζοντας τα 15 αυγά που χωράει η κατσαρόλα με την βαφή, σε τούλι από μπομπονιέρα και βυθίζοντας συγχρόνως όλα μαζί.
 Τα έβγαλα με προσοχή στα 3' και έγιναν οπως πρέπει!
Αυτός ο χρόνος είναι σπουδαίος για να μή προλάβει η μπογιά να περάσει το τσόφλι και όχι τόσο για το αν θα γίνουν πιό σκούρα.
Υποτίθεται ότι τα βάφουμε για να τα φάμε και όχι για διακόσμηση.
Και όλα αυτά γιατί τα τελευταία, πολλά, χρόνια οι κότες κάνουν τα αυγά "εκβιαζόμενες" και δεν προλαβαίνει το τσόφλι να κλείσει τους πόρους του. Στα χρόνια της γιαγιάς μου, που μάζευε τα αυγα από το κοτέτσι, τέτοιο πρόβλημα δεν υπήρχε και ας αγόραζε μπογιά χύμα από τον μπαχαρτζή τον Παύλο στο Καπάνι κάθε χρόνο.

Στο βράσιμο μια απώλεια 10% είναι δικαιολογημένη, για τον ίδιο λόγο που είπα πιο πάνω για το "ασθενικό" τσόφλι.
Φυσικά τα ραγισμένα δεν τα βάφουμε και τα κρατάμε για την σαλάτα της Κυριακής. (Αν δεν νηστεύουμε δοκιμάζουμε και ένα προηγουμένως, όχι τίποτε, αλλά έτσι για να δούμε αν έβρασαν)

Καλά τσουγκρίσματα (αυγών και όχι λαμαρινών γιατί ο διάολος έχει πολλά ποδάρια)!!!
___________________________________

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΑΡΤΙΟΥ       (2010)

Τα παραπάνω είναι τα περσυνά  (2009)

Φέτος, Μεγάλη Πέμπτη, ξαναέγινε η ίδια διαδικασία, με παρόμοιο αποτέλεσμα

Έβρασαν σε κατσαρόλα ΙΝΟΧ , όπου στον πάτο έβαλα το συρμάτινο καλαθάκι της χύτρας ταχύτητος καλυμμένο με μια πετσέτα
Μετά το γυάλισμα έγιναν έτσι

Και με διαφορετικό φωτισμό

Και το "πεσκέσι"

Και του χρόνου με υγεία!!!!!!!!
Και αυτό "του χρόνου" ξανάρθε φέτος, το 2011 και ιδού και οι νέες φωτό, φρέσκιες-φρέσκιες

 Τα αυγά φέτος ήταν πιό πολλά από κάθε άλλη φορά και ο λόγος ότι είχα "αιτήματα" του τύπου "θα βάψεις αυγά φέτος; Εμείς δεν θα βάψουμε. Σαν να σε λέει "βάψε και να μας δώσεις". Κι εγώ βάφω!!

 Πήρα κι εγώ πολλά, για να έχουμε για μοίρασμα

Και του χρόνου θα πάρω περισσότερα. Θα μπω συνέταιρος στο Αγρόκτημα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. 'Οχι, παίζουμε!!

Και για το κλασσικό πιά, "πεσκέσι" της Κυριακής!

 Και του χρόνου, αν είμαι καλά, να βάψω ακόμη περισσότερα!!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ!! 

ΛΕΜΟΝΟΠΙΤΑ (ή όπως λέμε ....Lemon pie)

Η φράση με την οποία τελείωνε αυτή η περσυνή ανάρτηση (ΙΑΝ'2010), ήταν "Και του χρόνου καλύτερα!)

 Αυτό ήρθε σήμερα, αλλά λαχτάρισα όταν είδα ότι έκαψα την μαρέγκα (φωτό δεν έβγαλα "ντροπή" είπα).

 Την έσωσα όμως!

Με μεγάλη προσοχή και όσο ήταν ακόμη ζεστή, με ένα λεπτό μαχαιράκι, έβγαλα το καρβουνιασμένο και ξαναέβαλα στο γκριλ. Το πάχος της μαρέγκας ήταν αρκετό.....και ιδού το αποτέλεσμα

 ΛΕΜΟΝΟΠΙΤΑ ... Η ΔΡΟΣΙΣΤΙΚΗ

Μετά από τις πολυφαγίες των Γιορτών και για να μη "κόψουμε" απότομα τα γλυκά, πάντα, εκτός από φέτος, στο σπίτι μας έφτιαχνε η μητέρα μου, μια Λεμονόπιτα.
Η οποία Λεμονόπιτα όμως, δεν ήταν αυτό που έλεγε το όνομα της. Ήταν ΤΑΡΤΑ ΛΕΜΟΝΙΟΥ.
Οι φωτογραφίες είναι "αρχαίες" με μια φωτογραφική μηχανή LUBITEL, διοπτική ρεφλέξ 6x6.
Σκαναρισμένες και ψηφιοποιημένες, αλλά η ανάλυση, ο κόκκος και τα χρώματα αλλοιωμένα από την πολυκαιρία...

 

Υ Λ Ι Κ Α για ταψάκι ή πυρέξ 20x30 εκατοστά ή στρόγγυλο διαμ. 24 εκατ.

Για την βάση
1 1/2 φλ.τσαγ. Αλεύρι κοινό
100 γραμ. Βιτάμ
4 κουτ.σουπ. Ζάχαρη σκούρα
Ξύσμα ενός Λεμονιού
50 ml Γάλα (εβαπορέ αδιάλυτο)
(Για να αποφύγετε τη διαδικασία για τη βάση, μπορείτε να πάρετε έτοιμη ζύμη Κουρού, κατεψυγμένη. Έρχεται ακριβώς στο ταψάκι με τα άκρα να ξεχειλίζουν λίγο)

Για την κρέμα
1/2 φλ.τσαγ. Χυμό λεμονιού
Ξύσμα ενός Λεμονιού
1 φλ.τσαγ.Ζάχαρη άσπρη
2 Αυγά ολόκληρα + 2 κρόκους (τα ασπράδια τα κρατάμε)
1/2 φλ.τσαγ. Αλεύρι κοινό
1 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο και λίγο αλεύρι (αν έχετε αντικολλητική ταρτιέρα, αυτά τα τελευταία δεν χρειάζονται)

Για τη μαρέγκα (αν θέλουμε)
100 γραμ. Ζάχαρη Άχνη
2 ασπράδια Αυγών (αυτά που κρατήσαμε)
Λίγες σταγόνες χυμό λεμόνι

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Για την ζύμη: Ανακατεύουμε στο μίξερ όλα τα υλικά, μέχρι να γίνει η ζύμη ομοιογενής.
Την αφήνουμε σκεπασμένη στο ψυγείο 2-3 ώρες.
Λαδώνουμε και αλευρώνουμε το ταψάκι και, πατώντας με την παλάμη, απλώνουμε την ζύμη στον πάτο και στα τοιχώματα (συν κάτι λίγο ακόμη).
Ή....
....παίρνουμε την ζύμη κουρού και, αφού ξεπεγώσει, την απλώνουμε με τον ίδιο τρόπο, στο λαδωμένο και αλευρωμένο ταψάκι.

Είτε έτσι, είτε αλλοιώς, την ψήνουμε στους 170-200 οC , για 15 - 20 λεπτά, για να ροδοκοκκινήσει και να σκληρύνει.

Για την κρέμα: Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά με την ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψουν και προσθέτουμε το αλεύρι, το χυμό και το ξύσμα του λεμονιού. Ανακατεύουμε απαλά και αδειάζουμε το μείγμα στο ταψάκι που έχει την ψημένη βάση.
Ξαναβάζουμε το ταψί στο φούρνο και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 25-30' ακόμη.

Εδώ μπορούμε να τελειώσουμε και να την κόψουμε κρύα.

Αν όμως θέλουμε κάτι πιό εντυπωσιακό, τότε κάνουμε μαρέγκα χτυπώντας την άχνη και τα ασπράδια και μερικές σταγόνες λεμόνι.
Την απλώνουμε πανω από την ψημένη τάρτα και, αφού γυρίσουμε τον φούρνο στο γκρίλ, την αφήνουμε μέχρι να ροδίσουν οι μύτες των σχεδίων που κάναμε απλώνοντας.
Αν είμαστε πιο εξελιγμένοι, τότε καίμε την επιφάνεια της μαρέγκας με φλόγιστρο, πάλι μέχρι να ροδίσουν οι μύτες.

Μπαίνει στο ψυγείο για να κρυώσει και κόβεται μετά.

Επίσης μπορούμε, αν μας αρέσει η ταλαιπωρία, να φτιάξουμε παντεσπάνι, να το σχίσουμε οριζόντια και να απλώσουμε την μισή κρέμα στο μισό, να καπακώσουμε με το άλλο μισό και την υπόλοιπη από πάνω.

 Τώρα καλύπτουμε με την σαντιγύ.

  Και του χρόνου καλύτερα!!

Τώρα, ποιές είναι οι σημερινές φωτό, φαίνεται! Δεν φαίνεται;;

Φαγητά φτιαγμένα από... χρωματιστό πηλό

 
Ρεπορτάζ από την ΡΟΥΛΑ ΓΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, από ΕΘΝΟΣ online
Φαγητά φτιαγμένα από... χρωματιστό πηλό

Οι συνταγές της Ανθούλας Ζαμπέλη περιλαμβάνουν κοκκινιστό με ρύζι, γεμιστά, βάφλες με παγωτό, λεμονόπιτα και ό,τι άλλο τραβά η όρεξή σας. Μόνο που τα πιάτα είναι σε μέγεθος... μικρότερα από ένα ευρώ και από υλικό για την κατασκευή κοσμημάτων «E» 1/4

     Ψήνει κέικ και μπισκότα και το σπίτι «γεμίζει» με το γλυκό άρωμα βανίλιας και πορτοκαλιού. Οσο όμως κι αν φαίνονται λαχταριστά, δεν μπορούμε να τα γευτούμε, αφού δεν είναι φτιαγμένα από αλεύρι και βούτυρο, αλλά από... αρωματισμένο πολυμερικό πηλό. Η οικονομολόγος Ανθούλα Ζαμπέλη ασχολείται με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, αλλά υπό... κλίμακα. Φτιάχνει μινιατούρες φαγητών και γλυκών και είναι τόσο «πειστικές» σαν να βγήκαν μόλις από τον φούρνο.

Η οικονομολόγος Α. Ζεμπέλη με δύο από τα πιάτα μινιατούρες που κατασκευάζει

Το μενού της περιλαμβάνει βάφλες με παγωτό, σιμιγδαλένιο χαλβά, μελομακάρονα και λεμονόπιτα, φάβα με ψιλοκομμένο κρεμμύδι, κοκκινιστό ραγού με ρύζι, γεμιστά, σπανακόπιτα και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας. Οι λεπτομέρειες είναι συγκλονιστικές. Η χωριάτικη σαλάτα φαίνεται τόσο αληθινή, που ξεγελιέσαι και νομίζεις πως μυρίζεις ακόμη και την τριμμένη ρίγανη. Η καρυδόπιτα δείχνει μελωμένη, το τσουρέκι αφράτο, το ρύζι σπυρωτό, τα φρούτα ζουμερά και το κρέας καλοψημένο. Κι όμως πρόκειται για πιάτα μικρότερα σε μέγεθος του ενός... ευρώ.

Γλυκά φτιαγμένα με τέχνη και μεράκι με υλικό τον χρωματιστό πhλό, που μοιάζουν όπως τα πραγματικά

Βασικό συστατικό στις... συνταγές της Ανθούλας είναι ο χρωματιστός πηλός, που χρησιμοποιείται και για την κατασκευή κοσμημάτων. «Μοιάζει με την πλαστελίνη, είναι εύπλαστος, άθραυστος, μη τοξικός και ψήνεται στον οικιακό φούρνο. Πειραματίζομαι και με άλλα υλικά, όπως σιμιγδάλι ή αιθέρια έλαια, προκειμένου να μοιάζουν τα φαγητά μου αληθινά. Οι μινιατούρες μου είναι σε κλίμακα 1 προς 12 και εφαρμόζω διάφορες τεχνικές για να τις κάνω τόσο μικρές. Στο εξωτερικό είναι ένα αρκετά διαδεδομένο χόμπι και υπάρχουν μέχρι και επαγγελματίες... «μάγειρες» του είδους, ενώ στη χώρα μας δεν γνωρίζω αν ασχολείται και κάποιος άλλος», λέει η Ανθούλα Ζαμπέλη.

ΠΗΓΗ :  ΕΘΝΟΣ online

ΑΛΜΥΡΗ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΟΠΙΤΑ

Είχα πάρει ένα πακέτο φύλλα κρούστας, πριν μέρες, για να κάνω ένα Ποντιακό σιροπιαστό γλυκό και το είχα στην  κατάψυξη.

Σήμερα, το μεσημέρι, μόλις γύρισα, βλέπω το πακέτο, έξω!

----Γιατί βγήκε αυτό;, ρωτάω

----Θα κάνω μια πατσαβουρόπιτα, είναι η απάντηση.

----Να την κάνεις και ανάρτηση, λέω με χαιρεκακία και σαρδώνιο, Ντοροειδές χαμόγελο !!

----Δεν ξέρω και δεν έχω blog.......ακόμη!! (Έχει βάλει πλώρη για κατασκευή blog και συλλέγει πληροφορίες. Άσε που κρίνει και υπάρχοντα!).

Την έφτιαξε γρήγορα-γρήγορα και, όταν σηκώθηκα, ήταν έτοιμη και με τις φωτό, στη μηχανή.

Την ανάρτηση την κάνω εγώ, γιατί ακόμη δεν ξέρει....

Υ Λ Ι Κ Α
1 πακέτο φύλλα Κρούστας 450 γραμ.
1+1/2 φλυτζ.τσαγ. Γάλα
1+1/2 φλ.τσαγ. Γιδοτύρι τριμμένο στο χοντρό
1 φλ.τσαγ. ξερή Μυζήθρα τριμμένη στο χοντρό
3 Αυγά
Πιπέρι λευκό

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Σε μπωλ χτυπάμε τα αυγά με το γάλα, ρίχνουμε τα τυριά και ανακατώνουμε.
Βουτάμε ένα-ένα τα φύλλα και τα βάζουμε στο λαδωμένο ή βουτυρωμένο ταψί, τσαλακωμένα, όπως κάνουμε "σούρα" στις κουρτίνες, μέχρι να γεμίσει το ταψί.
Αν περισσέψουν φύλλα, στριμώχνουμε τα προηγούμενα και βάζουμε και αυτά.
Αν τα φύλλα μας είναι λιγότερα, τότε τα απλώνουμε με το χέρι, μέχρι να καλύψουμε όλο το ταψί.
Αν περισσέψει μείγμα στο μπωλ, το ρίχνουμε από πάνω, σε όλη την επιφάνεια.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 οC , για 45' (με αέρα και αντιστάσεις).

Έβαλα την τελευταία φωτό, γιατί κάτι σαν στόχο με φέρνει, που ίσως είναι και σημαδιακό, για αυτά που μπορεί να ακολουθήσουν (να κάνει δικό της blog! Αυτό μας έλειπε)

(Σημείωση:  Σιγά την πρωτότυπη και δύσκολη συνταγή)

ΜΟΝΟΣ.....ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ & ΤΟ ΜΑΡΟΥΛΙ !!!!!!!!

 Ταινίες της σειράς "Μόνος στο σπίτι", όλοι λίγο-πολύ έχουμε δει!!
Είναι με ένα σκανταλιάρικο ξανθό παιδάκι, που μένει μόνο του στο σπίτι και τότε γίνονται πολλά....πάρα πολλά!!
Έτσι κι εγώ σήμερα, χωρίς να είμαι ξανθός πια, ούτε παιδάκι πια(!), έμεινα μόνος και αντί να εκμεταλλευτώ την προσωρινή έστω ελευθερία, είπα να μαγειρέψω κάτι που, έτσι κι αλλιώς, τρώω μόνο εγώ.
Και για να μην ρωτήσεις "πως και γιατί", λέω ότι ο Σύλλογος Αποφοίτων της Σχολής Βαλαγιάννη κάνει εκδρομή με τα μέλη του, στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης και η "κυρία", που είναι και στο ΔΣ, πήγε μαζί!
Βγάζω από την κατάψυξη μια συσκευασία συκωτάκια κοτόπουλου και κάνω την παλιά συνταγή της μαμάς μου, που την έκανα και στις 18 Ιανουαρίου 2011 (κλικ για λεπτομέρειες)
Και την έκανα ΑΚΡΙΒΩΣ, γιατί είχα πετύχει απόλυτα την γεύση των αναμνήσεων. 

 Μόνο που σήμερα κατάλαβα γιατί έβαζε τον μαϊντανό μαζί με τα υπόλοιπα υλικά!  Μα .... για να μη φαίνεται σαν λαχανικό! Βιτσιόζικο παιδάκι ήμουν, σαν όλα ή πολλά έστω παιδιά!!!


Και επειδή σκέτα τα συκωτάκια μόνα τους δεν στέκονται, τα συνόδευσα με ρύζι άσπρο, ξανά.
Και σαν σαλάτα απαραίτητη, 2 φύλλα μαρούλι, με μία κουταλιά Ελαιόλαδο, λίγο μπαλσάμικο, μερικές ελιές Καλαμάτας, λίγες πιπερίτσες τουρσί και φυλλαράκια ξερής μυζήθρας.
Όλα άκρως διαιτητικά και αντιοξειδωτικά.

 Τα πιάτα, που φαίνονται καλύτερα αν κλικάρετε στις φωτό, γέμισαν τόσο για τις ανάγκες της φωτογράφισης. Από τις ποσότητες αυτές, έκρυψα σχεδόν τα μισά για το βράδυ.
Μετά από αυτά και ένα πορτοκάλι, για να απορροφηθεί και ο σίδηρος που υπάρχει σε όλα αυτά.


Μέσα στα συκωτάκια υπήρχαν και καρδιές σε αναλογία 1/3, τις οποίες δεν τις θέλω. Δυστυχώς στο Σ/Μ δεν βρήκα "ΜΙΜΙΚΟΣ", που είναι ατόφια και πήρα "Πίνδος", όπως την προηγούμενη φορά είχα πάρει "Νιτσιάκος", που είναι ανάμεικτα.
Ξεχώρισα, λοιπόν, τις καρδιές και τις έβρασα με ρύζι και το βραδάκι, τα ελεύθερα σκυλιά του πάρκου, θα έχουν πάρτυ.
Παράλληλα έκανα και ένα Λαδερό Αρακά (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)  για να έχουμε κάτι και για αύριο

 Μια φωτό με σερβιρισμένο τον αρακά, που πριν λίγο ταξίδεψε πολύ μακρυά...

Και σαν κάθε μάγειρα, που σέβεται τις κατασκευές του, έπλυνα και τα κατσαρολικά.

Επειδή οι επόμενες μέρες θα είναι πιεστικά γεμάτες, θα γίνει καταμερισμός τροφής και.....μακρυά από κουζίνες!!!!!!!!!