Ο ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΗΣ ΣΙΘΩΝΙΑΣ.....(Αποχαιρετισμός της Δυτικής ακτής)

Για την ιστορία του πολύπαθου PORTO-CARRAS θα γράψω κάποια άλλη φορά, όταν θα ολοκληρωθεί η καταστροφή του, από τους ερασιτέχνες/μαθητευόμενους "ιδιοκτήτες".

Από την αρχή της περασμένης εβδομάδας, φάνηκε, σε όλα τα καιρικά sites, ότι το Σάββατο θα ήταν ιδανικές οι συνθήκες για ταξίδι.

Από την Παρασκευή το απόγευμα, συμπλήρωμα του πετρελαίου που έμεινε από το περασμένο Καλοκαίρι και ξεκίνημα Σάββατο στις 07.00', λίγο πριν φανεί ο ήλιος, δυο σκάφη (single-handed) παρέα, για μια απόσταση περίπου 45 Ναυτ.Μιλίων, χωρίς χρονικό όριο άφιξης (υπολογισμός με σκληρές συνθήκες, 10 ώρες).

Ο αποχαιρετισμός, μετά από 22 χρόνια, μπορώ να πω συγκινητικός, αλλά αναγκαίος

Σε δύο ώρες, στο σημείο στροφής, τα Καρτάλια (το Νοτιώτερο άκρο της Σιθωνίας, Άκρα Άμπελος, στους χάρτες), με φόντο τον Άθω, ελαφρά χιονισμένο.

Έξω από τον Όρμο Συκιάς, το σκαφάκι μου στο βάθος, με φόντο πάλι τον Άθω.

Μερικές ώρες αργότερα, έξω από τις περιβόητες Καβουρότρυπες, σε συγκλίνουσα πορεία τα δύο σκάφη (στο βάθος κάποια μονή του Αγίου Όρους, από τόσο μακρυά δεν ξεχώρισα ποιά)

Στις 7 ώρες, έξω από τα Διαπόρια, τα νησάκια στη Βουρβουρού,

...........και λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού, έξω από τον Όρμο Παναγιάς, το επίνειο του Αγίου Νικολάου,

......με άφιξη στον προορισμό σε 8 ώρες, με συνθήκες καλύτερες από τις προβλέψεις όλων των Μετεορολογικών σελίδων και των Ιστιοπλοϊκών Χαρτών, που υπερβάλλουν για να σου "φυλάγουν τα ρούχα", που λένε, μιας και δεν ξέρεις να τα φυλάγεις εσύ!!

Με το φαγητό του ταξιδιού δεν ασχολήθηκα. Τα κανόνισε ο κολλητός παιδικός μου φίλος και κουμπάρος, με το συντροφικό σκάφος, που είμασταν παρέα.

Δηλαδή, ένα ψωμί σε φέτες, δικής του κατασκευής, 20 τυροπιτάκια κουρού, δικής του κατασκευής, αλλά και πακέτο γαλοπούλα και ένταμ, σε φέτες, όχι δικής του κατασκευής. 

Μοιρασιά στα δύο σκάφη και χάθηκε η ελπίδα για κανένα χαμένο κιλό.

Σε ευχαριστώ, Δημήτρη και.......επιφυλάσσομαι!!