ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΤΡΟΥΜΠΕΤΙΝΑ...

Είναι γνωστή η προτίμηση μου στα αποστάγματα του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου, πιο γνωστού ως "ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΜ" και πάντα υπάρχει στο σπίτι το σχετικό τσίπουρο, άλλοτε με γλυκάνισο και άλλοτε χωρίς.

Σήμερα είχα με γλυκάνισο και.... μπράβο μου!!

Το έφερα σε επαφή με την "Τρουμπετίνα" της Μέλισσας και.....

.... είχα το παρακάτω αποτέλεσμα, πολύ εύγευστο, αλλά καθόλου πρωτότυπο, αφού ακολούθησα την συνταγή για "Πέννες αλά Βότκα".  Θα την δούμε παρακάτω.

Υ Λ Ι Κ Α  

500 γραμ. Ζυμαρικά (κοντά με ρίγες)

1 κουτί Ντοματίνια κονκασέ (400 γραμ.)

1/3 φλ.τσαγ. Νερό

3+3 κουταλιές Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

3 κουταλιές Κρεμμύδι άσπρο, ψιλοκομμένο

3 σκελίδες Σκόρδο, κομμένες στα 3 ή πατημένες

150 ml Τσίπουρο με γλυκάνισο

300 ml Γάλα εβαπορέ light, αδιάλυτο

1 κουταλιά Αλεύρι (έβαλα κίτρινο)

1 φλυτζάνι Μαϊντανό ψιλοκομμένο

3/4 φλ.τσαγ. Νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών

Αλάτι και Πιπέρι

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η 

Ξεκίνησα με την σάλτσα.  Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνω τις 3 κουταλιές λάδι και ρίχνω το σκόρδο. Σωτάρω μέχρι να ροδίσει και το βγάζω. 

Ρίχνω το κρεμμύδι και σωτάρω μέχρι να γίνει διάφανο. Ρίχνω την ντομάτα, το νερό και αλατοπιπερώνω. Σιγοβράζω σκεπασμένο για 10 λεπτά και ρίχνω το τσίπουρο. Συνεχίζω το σιγοβράσιμο για 5' ακόμη και ξεσκεπάζω.

Όταν η σάλτσα αρχίζει να πήζει, ρίχνω το γάλα με διαλυμένο μέσα του το αλεύρι. Ανακατεύω για λίγο και αποσύρω από την φωτιά.

Βράζω τα ζυμαρικά σε αλατισμένο νερό 3-4 λεπτά λιγότερο από όσο γράφει το πακέτο. Στα συγκεκριμένα έγραφε 13-15' και τα έβρασα 11 λεπτά. Τα κρυώνω με μισό λίτρο κρύο νερό και σουρώνω. Τα επιστρέφω στην κατσαρόλα και περιχύνω με τις άλλες 3 κουταλιές ελαιόλαδο και ανακατεύω καλά.

Εδώ, κανονικά, τα ρίχνουμε στη σάλτσα, αλλά εγώ έριξα τη σάλτσα στην κατσαρόλα.

Ανακατεύω καλά και πασπαλίζω με τον μαϊντανό.

Στην περίπτωση που η σάλτσα μας έγινε πολύ πυκνή (από το αλεύρι εξαρτάται) την αραιώνουμε με το νερό που κρατήσαμε από το βράσιμο των μακαρονιών. Έβαλα περίπου μισό φλυτζάνι.

Σερβίρω και παίρνω ένα close-up.

Ο καθένας πασπαλίζει στο πιάτο του με το τυρί της αρεσκείας του, τριμμένο κεφαλοτύρι Χαλκιδικής, ή κεφαλογραβιέρα Δωδώνης, ή καμιά γνήσια παρμεζάνα, που δεν έχω.