ΚΙΤΡΟΛΕΜΟΝΟ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ (και λίγο μαρμελάδα)...

Όλα άρχισαν με ένα μήνυμα στο inbox: Καλησπέρα Σταύρο, πριν καιρό έχασα το κινητό μου και μαζί όλα τα νούμερα. Γράψε μου αν θέλεις το δικό σου. Θα ανέβω μια βόλτα Θεσσαλονίκη....

.....και φυσικά το έστειλα.

Από την συνάντηση που έγινε τις επόμενες μέρες έφυγα με μια σακκουλάρα με 6 υπερτροφικά "λεμόνια από την αυλή μου".

Τελικά όταν πήγα σπίτι και την έψαξα καλύτερα, διαπιστώνω ότι αυτά τα χοντρόφλουδα είναι ΚΙΤΡΟΛΕΜΟΝΑ.

Να λοιπόν η πρόκληση για γλυκό κουταλιού, που δεν έχω ξανακάνει.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι στην φωτό παρακάτω

Επιστρατεύω μνήμες και παιδικές εικόνες από την διαδικασία που έβλεπα και ξεκίνησα από το πρωί του Σαββάτου.
Σαπουνίζω με βουρτσάκι τα κίτρα, ξεπλένω καλά και τα βάζω σε νερό, που μέχρι το πρωί της Κυριακής, το άλλαξα τρεις φορές.

Κόβω λίγο τις άκρες και ξύνω στο ψιλό του τρίφτη όλη την επιφάνεια τους και

βάζω το ξύσμα σε σακκούλα τροφίμων στην κατάψυξη για μελλοντική χρήση (πάτησα την σακκούλα να γίνει πλακέ, για να μπορώ να σπάζω όσο κομμάτι θέλω, όταν το χρειαστώ)

Αποφάσισα να τα κάνω με δυο τρόπους, τρίγωνα με την σάρκα τους τα τρία και τα άλλα τρία ρολλάκια. Την σάρκα από τα ρολλάκια θα την κάνω μαρμελάδα (πάντα έχω ως αρχή το "δεν πετάμε τίποτα").

Με το κοφτερό μαχαίρι για το φιλετάρισμα χαράζω κάθε φρούτο στα 8 και αφαιρώ μέρος από το άσπρο.

Η προσπάθεια για ρολλάκια απέτυχε, παρ' όλο που πήρα βαμβακερή κλωστή και καπλαντοβελόνα. Στο τύλιγμα έσπασαν τα πρώτα.

Τότε αποφασίζω να τα βράσω μαζί με τα άλλα, αλλάζοντα πάλι το νερό τρεις φορές.

Παράλληλα παίρνω τα τρία τα ξεφλουδισμένα και τα ψιλοκόβω. Τα ζυγίζω και ρίχνω στα κατσαρολάκι ίση ποσότητα ζάχαρη και ένα ποτήρι νερό.

 Το νερό ήρθε πολύ και για να δέσει το σιρόπι αναγκάστηκα να παρατείνω τον χρόνο βρασμού και η μαρμελάδα σκούρηνε, όπως φαίνεται παρακάτω στις φέτες με κατίκι (τέλειο για πρωινό).

Ζυγίζω τα κομμάτια που έκοψα και τις φλούδες και είναι 1225 γραμμάρια.
Ρίχνω στην μεγάλη κατσαρόλα 1,5 ποτήρι νερό και 1 κιλό ζάχαρη και βράζω μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη καλά.
Ρίχνω το υλικό και σιγοβράζω μέχρι να δέσει.  Λίγο πριν το τέλος ρίχνω και τον χυμό από 2 λεμόνια.
Δεν χρειάστηκε να περιμένω και να ξαναβράσω την άλλη μέρα, όπως έκανε η μητέρα μου.  Το γλυκό έγινε άψογο και έτοιμο για κατανάλωση.
Σερβίροντας μπορώ να ξεχωρίσω τις φλούδες

από τα"ψωμωμένα" κομμάτια....

Έγινε και η δοκιμή, εγκρίθηκε και συσκευάστηκε σε ζεστά βαζάκια, αποστειρωμένα με όλους τους κανόνες της τεχνολογίας, για μακροχρόνια παραμονή (αν μάθει η διαβητολόγα μου θα με ξεσκίσει, που έχω τέτοιο πειρασμό στο σπίτι)....

Εννοείται ότι ένα βαζάκι θα ταξιδέψει για τον τόπο προέλευσης της πρώτης ύλης και θα περιμένω την κριτική της....

________________________

Σημείωση:  Τελικά κατάλαβα γιατί έσπαζαν τα ρολλάκια.  Ήταν κρύα και είχαν χάσει την ελαστικότητα τους.  Έπρεπε να τα τυλίξω όσο ήταν ζεστά και να τα περάσω στην κλωστή.