ΨΩΜΙ ΓΙΑ ΣΑΝΤΟΥΪΤΣ, ΣΤΟΝ ΑΡΤΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗ

Η ιστορία του αρτοπαρασκευαστή, σε τούτο το σπίτι, αρχίζει από τα τελευταία χρόνια του περασμένου αιώνα.

Είμαι ήδη στον δεύτερο, του ίδιου κατασκευαστή, με λίγο διαφορετικά προγράμματα.

Στην αρχή ακολουθούσα τις συνταγές που έχει το βιβλιαράκι του μηχανήματος, μέχρι που πήρα στα χέρια μου το σχετικό βιβλίο "ΨΩΜΙΑ & ΖΥΜΕΣ" της Κας Αγγελικής Ξανθάκη, πολύ γνωστής στην blogόσφαιρα με το nickname "kiki".  Προσάρμοσα τις ποσότητες στις προσωπικές μου επιθυμίες, με απόλυτη επιτυχία.

Χθες όμως παίρνω ένα newsletter από το Αμερικάνικο site Allrecipes.com, όπου είμαι μέλος από χρόνια, για ένα ψωμί για σάντουϊτς.

Η απαραίτητη προϋπόθεση για το σάντουϊτς είναι να μπορεί να κοπεί σε λεπτές φέτες, πράγμα στο οποίο δυσκολευόμουν, παρ'όλο το πριονωτό και κοφτερό μου μαχαίρι (δοκίμασα και το ηλεκτρικό).

Βλέπω τις αναλογίες, την εκτέλεση και τις 83 φωτογραφίες και αποφασίζω αμέσως την δοκιμή.

Και να το αποτέλεσμα, συνεκτικό, μαλακό μέσα, σκληρή κόρα και μπορεί να κοπεί σε λεπτές φέτες, ακόμη και με το μεγάλο κουζινομάχαιρο.

Οι αναλογίες που δίνω παρακάτω, είναι σύμφωνα με την σειρά τοποθέτησης στον κάδο του αρτοπαρασκευαστή, που είναι λίγο ανάποδη από την δικιά μου

Υ Λ Ι Κ Α για τον μεγάλο κάδο, του κιλού

1 φλ.τσαγ. Νερό χλιαρό (το "γιατί χλιαρό" παρακάτω)

2 κουτ.σουπας Ζάχαρη (το "γιατί τόση" παρακάτω)

1 φακελλάκι Μαγιά ξερή (πολύ μου φαίνεται)

1/4 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο (πολύ μου φαίνεται)

3 φλ.τσαγ. Αλεύρι για όλες τις χρήσεις (λίγο μου φαίνεται)

1 κουτ.γλυκού Αλάτι (συνήθως δεν βάζω τόσο, αλλά κάτι παραπάνω θα ξέρει ο μάστορας).

Τοποθέτηση στον κάδο με την σειρά και στο "κανονικό" πρόγραμμα.

Ο δικός μου, ο καινούργιος, κάνει 3 ώρες και 25 λεπτά.

Επί πλέον του είπα να το κάνει "σκούρο" (στην κόρα), πράγμα που δεν χρειαζόταν, γιατί έχει πολύ ζάχαρη, που ήδη κάνει την κόρα σκούρη.

Μόλις το έβγαλα από τον κάδο, το άφησα μισή ώρα να τραβήξει και, ακόμη ζεστό, έκοψα τις πρώτες τέσσερις ΛΕΠΤΕΣ φέτες.

Τέλειο!!

Το νερό πρέπει να είναι χλιαρό (να μπορεί να μείνει μέσα το δάκτυλο λίγη ώρα), γιατί η μαγιά θα έρθει σε άμεση επαφή και αν είναι πολύ ζεστό, μπορεί να καεί ή αν είναι πολύ κρύο, να αργήσει να λειτουργήσει. Πάντα έβαζα την μαγιά τελευταία, επάνω στο αλεύρι και δεν είχε πρόβλημα με την θερμοκρασία του νερού.

Η ζάχαρη είναι πολλή για να κάνει την κόρα σκούρη και σκληρή.

Το λάδι για να την κάνει λεία, χωρίς τρυπούλες.

Στο αλεύρι θα πρόσθετα 1 φλυτζάνι ακόμη, αυξάνοντας ανάλογα και τις άλλες ποσότητες, γιατί ο κάδος μου είχε περιθώρια ύψους, αλλά είπαμε "κάτι ξέρει ο μάστορας"!!

Το αλάτι θα το μειώσω μελλοντικά για υπερτασιακούς λόγους (φύλαγε τα ρούχα σου....).

"Αυτονόητον τυγχάνει" ότι έγιναν δυο σάντουϊτς με κέτσαπ, μουστάρδα και τριμμένο ξερό ανθότυρο Κρήτης, αλλά τρώγεται και σκέτο!

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, γίνεται η δεύτερη φουρνιά, αυτή τη φορά όμως στους δυο μικρούς κάδους, που κράτησα πριν πετάξω το παλιό μηχάνημα, με διαίρεση των αναλογιών και καστανή ζάχαρη (φωτό αργότερα, όταν τελειώσει)