ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΜΕ ΦΡΕΣΚΟ ΑΠΑΧΟ ΤΥΡΙ...

Πριν τρία χρόνια έμεινα στη Λάρισα για πέντε μέρες, μόνος και γύρισα διάφορες ταβέρνες, δοκιμάζοντας ότι μου φαινόταν περίεργο.
Σε μια ταβέρνα, κοντά στο φρούριο, βλέπω σε πίνακα έξω, με κιμωλία γραμμένο "Κρεμμύδια γεμιστά".
Εννοείται ότι μπήκα και δοκίμασα. Ήταν και βράδυ!
Νόστιμο κατασκεύασμα και ρώτησα για το περιεχόμενο τον μάγειρα.
Κύριο συστατικό τυρί φρέσκο "Νιβατό Ελασσόνας", με χαμηλά λιπαρά 3%.
Αυτό το τυρί είναι σαν το "Ανεβατό" Γρεβενών (και επαρχίας Βοΐου Κοζάνης) και επειδή αυτό είναι Π.Ο.Π., στην Ελασσόνα αλλάζουν λίγο το όνομα.
Στη Θεσσαλονίκη τέτοιο έχει μόνο ένα τυρομάγαζο στην Ερμού, που έχει σαν σλόγκαν "Ο καθένας στη δουλειά του και ο Βλάχος στα τυριά του".
Που να τρέχεις βραδυάτικα στην Ερμού....
Και έγινε επιδρομή στο κοντινό Σ/Μ, για κρεμμύδια και φρέσκο τυρί.
Τα κρεμμύδια ήταν μικρά και τυρί πήρα Cottage cheese, με 4% λιπαρά.
Και ιδού το αποτέλεσμα....

.....και έγινε όπως περιγράφω παρακάτω

Υ Λ Ι Κ Α
8 Κρεμμύδια μεγάλα (έβαλα 10 μικρά)
2 Καρότα τριμμένα στο ψιλό του τρίφτη
200 γραμ. περίπου Φρέσκο τυρί "Νιβατό"(έβαλα 225 γρ.Cottage)
2 κουτ.σουπ. Φρυγανιά τριμμένη
2 κουτ.σουπ. Κεφαλοτύρι τριμμένο (έβαλα ξηρή Μυζήθρα)
1/2 κουτ.γλυκού Κύμινο
1 Αυγό
2-3 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
Αλάτι

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Κόβω τα άκρα των κρεμμυδιών και ξεφλουδίζω 1-2 στρώματα φλούδας.
Βράζω αλατισμένο νερό και τα ζεματάω για 5'.
Μόλις κρυώσουν λίγο (να πιάνονται) σκάβω το εσωτερικό τους με ένα μαχαιράκι ή κουταλάκι.
Το υλικό που βγάζω, μαζί με όλα τα υπόλοιπα υλικά, τα βάζω σε μπώλ και τα ανακατεύω καλά.

Με το υλικό αυτό γεμίζω τα κρεμμύδια και τα στρώνω σε πυρέξ......

.....βάζω το καπάκι του (ή σκεπάζω με αλουμινόχαρτο) και στο φούρνο.

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 οC, για 45', μέχρι να ροδίσουν.
Στα πρώτα 20-25' βγάζω το κάλυμμα.

Την γέμιση που περίσσεψε την έβαλα ανάμεσα, όπως φαίνεται παραπάνω.

΄Οπως είναι φυσικό, δοκίμασα για να δω αν πέτυχα τη γεύση.
Βγήκε λίγο πιό άτονο από το Λαρισσαϊκό, γιατί όλοι οι μάγειρες βάζουν αλάτι με τη χούφτα, ενώ εγώ προσέχω και την υπέρταση (για να μη ξεχνιόμαστε)!!!!!!!!

ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ .....χωρίς να φταις!!!

Πέρασαν πολλοί μήνες και δεν κάναμε κεφτέδες (στο τηγάνι...).
Αυτή όμως την φορά "θέλοντας" και όχι αναγκαστικά όπως τον περασμένο Δεκέμβριο.
Ακολούθησα τον ίδιο τρόπο, όπως ΕΔΩ, μόνο που πρόσθεσα και μια σκελίδα σκόρδο.
Αυτή η προσθήκη δίχασε τις γνώμες!!!
Αυτό είναι το αποτέλεσμα, με συνοδεία ρυζιού και.....

.....μιας σαλατούλας με τομάτα, πιπεριά, ρίγανη, ελαιόλαδο και μπαλσάμικο.

Οι υπόλοιποι κεφτέδες που έμειναν, θα ψιλοβράσουν αύριο, σε μια τοματόσαλτσα και θα γίνουν σαν σουτζουκάκια Σμυρνέϊκα, μιας και έχουν σκόρδο. Θα τους λείπει μόνο το κύμινο, αλλά δεν είμαι και πολύ "φαν" μ'αυτό το μπαχαρικό.

ΜΕΛΟΧΟΝΤΡΟΣ....από τράκα !!!!

Πριν μερικές μέρες, στο φιλικό blog "Betty's Cuisine", αναρτήθηκε ένα καινούργιο, για μένα γλυκό, πολύ ελκυστικό, μιας και μας αρέσουν όλα αυτά που μοιάζουν με χαλβά συμιγδαλένιο.

Το γλυκό ονομάζεται "Μελόχοντρος" και λεπτομέρειες υλικών και εκτέλεσης θα βρήτε "κλικάροντας" την λέξη.

Ήθελα να το κάνω με μέλι "βανίλια Ελάτης", που δεν είναι πολύ γλυκό, αλλά έχει έλλειψη και Χελμού και Βυτίνας. Έτσι πήρα απλό ελατόμελο βιομηχανοποιημένο.

Το τελικό αποτέλεσμα, μετά από δικές μου προσθήκες, φαίνεται εδώ

Πρέπει όμως να γράψω και τις αλλαγές που έκανα.
Αφού προχώρησα όπως λέει η συνταγή..........

.......και γέμισα τα τρία μπολλάκια, πασπάλισα πριν την κανέλλα, λίγο τριμμένο γαρύφαλλο.

Το σουσάμι το καβούρντισα σε ένα κατσαρολάκι, μέχρι να γίνει ξανθό.
Επίσης καβούρντισα και κουκουνάρι, όπως φαίνεται στο παρακάτω κολάζ...

Και η κατανάλωση άρχισε με αυτό το κουταλάκι "αντίκα", με μονόγραμμα ΒΚ, που σημαίνει Βασίλειος Καλαβαρίδης, που ήταν ο προπάππους μου, από την μητέρα μου. Είναι μια χειροποίητη ασημένια κατασκευή, προφανώς από την Πόλη και πριν το 1900 μ.Χ.

Το πολύ ωραίο αυτό γλυκό, κατ'αρχήν είναι νηστίσιμο και πολύ ελαφρύ, μιας και είναι "αλάδωτο".
Μόνο που θέλει ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί σε προκαλεί να το δοκιμάσεις αμέσως και είναι πολύ καυτό!!!!!!!!!!
________________________________
________________________________

......και η σημερινή κατασκευή, σε φόρμα.


Είναι τόσο απλό στην κατασκευή, που μάλλον θα καταργήσω τον αγαπημένο μου Πολίτικο Χαλβά!!!

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΑΛΑΣΣΕΝΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Με αυτές τις φωτογραφίες, με τίτλο ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ (κλικ), συμμετέχω στον Διαγωνισμό Φωτογραφίας, με θέμα, τι άλλο, την Θάλασσα.
Τον Διαγωνισμό οργανώνει το ηλεκτρονικό περιοδικό ORTSA.GR
και θα διαρκέσει μέχρι τις 24 Οκτωβρίου.
Στο side-bar, δίπλα, υπάρχει το σχετικό banner, που οδηγεί στην ψηφοφορία........

Η πρώτη δείχνει καθαρά ότι σε μια μασχάλη, χωράει ένα καρπούζι, μόνο που το "καρπούζι" είναι ο ήλιος.
Η φωτό ειναι στο "Koumbara Beach", στην Ίο....

Η δεύτερη δείχνει τους "Ψαράδες της Θεσσαλονίκης", πέρσυ ο κόκκινος και φέτος ο ασπρόμαυρος, με την ευκαιρία των 44ων και 45ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ, της πόλης μας.

Οι έπόμενες είναι τα δελφίνια του Τορωναίου Κόλπου, στην Χαλκιδική, μεταξύ των χερσονήσων Κασσάνδρας και Σιθωνίας....

Και, όπως πολύ συχνά στη ζωή μου, η συμμετοχή γίνεται για την συμμετοχή....
Παρ'όλα αυτά, αφού πάτε εκεί με το link που δίνω και δήτε όλες τις φωτό, ψηφίστε τις "καλύτερες", δηλαδή τις δικές μου!!!!!!!!!

ΚΕΪΚ ΙΝΔΟΚΑΡΥΔΟ....ξανά

Μόλις διάβασα την επιθυμία της Ριρής από το Ηράκλειο, κατέβασα την ιδέα και, κάνοντας ένα ταμείο στα διαθέσιμα υλικά, σκάρωσα ένα "μικρό" κέϊκ σιροπιαστό με ινδοκάρυδο.
Αυτό το γλυκό έχει μεγάλη παράδοση στο σπίτι μας και μπορείτε να το βρήτε ΕΔΩ.
Η δυσκολία ήταν να προσαρμόσω τις ποσότητες στο μικρό ταψάκι (δεν ήθελα μεγαλη ποσότητα).
Αν οι ποσότητες ήταν σε γραμμάρια, θα ήταν εύκολο. Ήταν όμως σε ποτήρια, αλλά το αποτέλεσμα λέει ότι τα κατάφερα.

Τα υλικά της συνταγής είναι για ταψί 30x40, δηλαδή 1200 τετρ.εκατοστά.
Το τωρινό είναι 20x18, δηλαδή 360 τετρ.εκατοστά.
Κάτω από το 1/3.
Έγινε η προσαρμογή και νάτο, σιροπιασμένο, να περιμένει το υποτυπώδες γλάσσο, με κουβερτούρα....

....και πασπαλισμένο με ωμή καρύδα.
Χαράχτηκε σε 9 κομμάτια, ζεστό ακόμη, για τις ανάγκες της φωτό

Μακάρι να είμασταν πιο κοντά και όχι στα δύο άκρα της χώρας.
Θα με ενδιέφερε μια ακόμη κρίση.

"GOMBOS"..... AGAIN !!!

Πέρσυ, στις 22 Ιουλίου, έγραψα για "ΜΠΑΜΙΕΣ ΛΑΔΕΡΕΣ" (κλικ ΕΔΩ),

με τον χαρακτηρισμό "μπλιαχ".
Από τότε, ξαναέκανα τον Σεπτέμβριο και φέτος τον Ιούνιο (είναι γνωστό ότι είμαι μουλάρι, μαζώχας και ότι άλλο σχετικό).
Είδα όμως το θέμα από την πλευρά της ομοιοπαθητικής και ξαναέκανα σημερα!
Βέβαια, στον τίτλο, χρησιμοποιώ τον Αγγλικό όρο, έτσι για να μη βλέπω τη λέξη!
Με μερικές αλλαγές και προσθήκες, έφθασα σε ικανοποιητικό αποτέλεσμα, που άρχισε να μου αρέσει τελικά. Είναι μέσα και το πάθος της δημιουργίας και αυτό είναι το αποτέλεσμα, με την απαραίτητη φέτα (γιδοτύρι)

Παρακάτω είναι οι παλιές φωτό, έτσι για να φανεί και κάποια βελτίωση και σ'αυτόν τον τομέα.

Πάμε λοιπόν

Υ Λ Ι Κ Α
1 κιλό Μπάμιες έξτρα (μικρές)
1 φλ.τσ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1 Κρεμμύδι ψιλικομμένο
800 γραμ. Τομάτες ώριμες
3 σκελίδες Σκόρδο (προσθήκη)
Χυμό από ένα Λεμόνι (προσθήκη προέλευσης ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ)
Αλάτι και πιπέρι λευκό
1+ φλ.τσαγ. Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 νεροπότηρο λευκό Κρασί (προσθήκη)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Ξεκίνησα αποφλοιώνοντας (1' σε βραστό νερό) και ξεσποριάζοντας τις τομάτες.
Τις έριξα στο multi, μαζί με το σκόρδο, το αλάτι, το πιπέρι και τον μαϊντανό και τα πολτοποίησα.
Σε χύτρα ταχύτητος ζεσταίνω το ελαιόλαδο και σωτάρω το κρεμμύδι γυρίζοντας, για 5'.
Ρίχνω τις μπάμιες και συνεχίζω το σωτάρισμα για άλλα 5'.
Σβύνω με το κρασί και σε μερικά λεπτά προσθέτω το περιεχόμενο του multi.
Κλείνω την χύτρα, χαμηλώνω την φωτιά στο μισό και σιγοβράζω για 7'.
Αποσύρω τη χύτρα και την ανοίγω σε 3', αφού την εκτονώσω.
Έτοιμο!!
Με φέτα και, ίσως, ένα λευκό κρασάκι και φρεσκοψημμένο ψωμί, τρως υγειινά και ελαφρά.

Η φωτό είναι της πρώτης ανάρτησης, με κάποιες βελτιώσεις

Η επόμενη δεν δημοσιεύτητηκε και είναι από τον περσυνό Σεπτέμβριο.
Κάπως καλύτερη, όπως και η γεύση ήταν βελτωμένη

Και στη σημερινή κατασκευή έχω εξαντλήσει τις "βελτιώσεις", αλλά άν μούρθει και κάτι άλλο, δεν θα το κρατήσω μυστικό, μιας και στην κατάσταση μου, βρίσκονται κι άλλοι.

ΤΟ "ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ"....αλλά από....

.....την Νέα blogoφίλη Maria Kantzali ....που την ευχαριστώ

και με την σειρά μου , χαρίζω αυτό το βραβείο σε ....ΟΛΟΥΣ του Φίλους, αλλά και του εχθρούς (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι!!!)

Εννοείται ότι παίρνει την θέση του στο side-bar!

Και μιας και οι νταλίκες είναι σήμερα της μόδας, αφιερώνω στη Μαρία το ακόλουθο τραγουδάκι

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟ(ΠΙΤΤΑ;) ΣΤΗ ΦΟΡΜΑ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ...

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΠΙΤΤΑ ΣΤΗ ΦΟΡΜΑ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ
Από: Σταύρος Μ. 28 / 11 / 2008

Σκαλίζοντας τις παλιές συνταγές της μητέρας μου, έπεσα επάνω σε
ένα φαγητό που μου άρεσε όταν μικρός δεν πολυέτρωγα λαχανικά.
Απ`ότι βλέπω σηκώνει πολλές παραλλαγές με φαντασία, αλλά το
όνομά της δεν ανταποκρίνεται και πολύ.
Δεκτές τυχόν "μετονομασίες" και την γράφω όπως ακριβώς την
βρήκα.Ευτυχώς έχει και "εκτέλεση",διότι σε πολλές έχει μόνο τα
υλικά. Η εκτέλεση ήταν "στο νού".

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΠΙΤΤΑ ΣΤΗ ΦΟΡΜΑ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΗ
1 κιλό μελιτζάνες
1/2 νεροπότηρο λάδι
4 αυγά
1/2 νεροπότηρο γάλα
1 σκελίδα σκόρδο
ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ
1 κιλό τομάτες ώριμες
2-3 κουτ.σουπ. λάδι
αλάτι-πιπέρι
1 κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 κλωνάρι βασιλικό
ρίγανη, θυμάρι ή δάφνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κόβουμε τις μελιτζάνες κομμάτια (εγώ τις ήθελα και
ξεφλουδισμένες). Βγάζουμε τους σπόρους (τότε οι μελιτζάνες είχαν
σπόρους). Τις αλατίζουμε για να ξεπικρίσουν για μιά ώρα. Μετά
τις ξεπλένουμε,τις στίβουμε και τις στεγνώνουμε με πετσέτα.
Ζεσταίνουμε το λάδι σε μιά κατσαρόλα και τις μαραίνουμε
ανακατώνοντας συχνά μέχρι να μαλακώσουν πολύ (εγώ θα τις
μαλάκωνα στον φούρνο η στα μικροκύμματα).
Τις περνάμε από τον μύλο του πουρέ (εγώ θα τις πατήσω με τον
ειδικό κόφτη του μίξερ χειρός).
Προσθέτουμε το σκόρδο κοπανισμένο (λυωμένο),αλάτι,πιπέρι και τα
αυγά χτυπημένα με το γάλα.
Βουτυρώνουμε (λαδώνουμε) καλά μιά φόρμα του σουφλέ ή στρόγγυλο
πυρέξ και ρίχνουμε το μείγμα, προσέχοντας να γεμίσει στα 3/4.
Σκεπάζουμε (με αλουμινόχαρτο) και ψήνουμε σε μέτριο φούρνο επί
μία ώρα.

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε την σάλτσα.
Κόβουμε τις τομάτες και το κρεμμύδι στα τέσσερα ή έξη κομμάτια
και τα σιγοβράζουμε με το λάδι,αλάτι,πιπέρι και τα μυρωδικά.
Τα περνάμε από ψιλό τρυπητό και πυκνώνουμε την σάλτσα σε σιγανή
φωτιά (σημείωση: για να αποφύγω το τρυπητό, θα χρησιμοποιήσω
κονκασέ και κρεμμύδι ψιλοκομμένο κατεψυγμένο).
Ξεφορμάρουμε την μελιτζανόπιττα και περιχύνουμε με την σάλτσα.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΓΛΥΚΟΞΙΝΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ!!!!

Από την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκε στο φιλικό blog ΜΙΚΡΗ ΚΟΥΖΙΝΑ, μια συνταγή για ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΓΛΥΚΟΞΙΝΟ ΜΕ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΝΑ, που είπα να το κάνω με την επιστροφή μου, μιας και το στήθος κοτόπουλο που είχα στην κατάψυξη, κόντευε να βρυκολακιάσει και έπρεπε να καταναλωθεί.

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας

Η παγκοσμιοποίηση έγινε γιατί τα υλικά συγκεντρώθηκαν από τα πέρατα της γης και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Για παράδειγμα, ο Ανανάς από το Ecuador, οι χρωματιστές πιπεριές από την Ολλανδία, το μέλι από την "δική μας" Χαλκιδική, το κοτόπουλο από την επίσης "δική μας" Νέα Αρτάκη, το ελαιόλαδο από την "δική μας πάλι" Κρήτη, το νερό από τα Ζαγοροχώρια και το λευκό κρασί από την Βοιωτία.

Ο ανανάς τεμαχισμένος

Οι πιπεριές σε "τεύχη", σαν τις παλιές εγκυκλοπαίδειες

Το μέλι από την αγαπημένη Σιθωνία (sorry Ανέστη, αλλά αυτό βρέθηκε)

Στην διάρκεια της κατασκευής χρειάστηκε να γίνει μετάγγιση, από το αντικολλητικό τηγάνι, σε μεγαλύτερο σκεύος, μιας και τα υλικά ήρθαν πολλά για το δικό μας τηγάνι.

Ένα μέρος του απαιτούμενου νερού αντικαταστάθηκε με λευκό κρασί και δεν χρησιμοποίησα Σόγια Σως, που δεν την πάω καθόλου.

Όλα τα υπόλοιπα υλικά και την εκτέλεση θα βρήτε στα links, που δίνω παραπάνω.

Επίσης, όλα έγιναν κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Άνταμ, που πάσχει από "Κατοχικό Σύνδρομο" και τρέχει όπου μυρίσει φαγώσιμο.
Όταν τον βρήκα ήταν ένας δύσκολα κινούμενος σκελετός, από την ασιτία και ο γιατρός μας είπε ότι "την νύχτα δεν θα την έβγαζε".
Από τότε, 10 χρόνια τώρα, δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι δεν θα στερηθεί πια τίποτα!

....Και δεν του αρέσει να τον φωτογραφίζουν φανερά!!!

ΜΠΟΥΡΑΝΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ....

.....στην πραγματικότητα είναι τοματόρυζο και μάλιστα φούρνου!

Κάθε χρόνο, την ημέρα της γιορτής μου, στο σπίτι μας νηστεύαμε, οικογενειακώς και η γιαγιά έφτιαχνε το λεγόμενο ΜΠΟΥΡΑΝΙ, με την δική της Πολίτικη συνταγή.

Πολλά από τα περασμένα χρόνια λείπαμε από το σπίτι, έχοντας ενεργοποιημένη την εκτροπή του τηλεφώνου (λυσσάει να κτυπάει από το πρωί).
Φέτος όμως που είμαι εδώ, είπα να τηρήσω την οικογενειακή μας νηστεία και να κάνω κάτι που δεν το έχω γράψει.

Είναι το καλοκαιρινό Μπουρανί, με τομάτες (κόκκινο), σε αντίθεση με το ανοιξιάτικο που γίνεται με σπανάκι ή και χόρτα (πράσινο).
Το πράσινο το κάνουν στον Τύρναβο, τις Απόκρηες, στη διάρκεια των "φαλλικών" τους.

Πάμε λοιπόν να δούμε πως το έκανα και στις παρενθέσεις βαζω τον τρόπο της γιαγιάς μου.

Υ Λ Ι Κ Α για τέσσερις μερίδες

2 φλ.τσαγ. Ρύζι Καρολίνα
400 γραμ. Τοματάκια αποφλοιωμένα ή κονκασέ ( 1 kg τομάτες ώριμες)
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο
1 κρεμμύδι ψλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
1/2 ξυλαράκι Κανέλλα ( 1 ξυλαράκι)
1/2 φλ.τσαγ. Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1/2 κουτ.γλ. Αλάτι
Πιπέρι
1/2 κουτ.γλ. Ζάχαρη
Ρίγανη και δυόσμο ξερό (φρέσκο από την γλάστρα)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε μερικά λεπτά το κρεμμύδι με το σκόρδο.
Στο multi πολτοποιούμε τα τοματάκια ή το κονκασέ ( η γιαγιά ξεφλούδιζε τις τομάτες σε ζεστό νερό, τις έκοβε ροδέλλες, τις ξεσπόριαζε και τις τηγάνιζε με το κρεμμύδι και το σκόρδο).
Ρίχνουμε το περιεχόμενο του multi στο τηγάνι, αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε και την ζάχαρη και αφήνουμε να βράσει 10-15 λεπτά, μέχρι να αρχίσει να πήζει.
Τότε βάζουμε το περιεχόμενο του τηγανιού σε πυρέξ,

ρίχνουμε το ρύζι,


την κανέλλα και τα μυρωδικά, 3 φλ.τσαγ. ζεστό νερό.


Πασπαλίζουμε με τον μαϊντανό και.....


το βάζουμε, σκεπασμένο ή με το καπάκι του ή με αλουμινόχαρτο, σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 οC, για 45'.

Ενδιάμεσα ελέγχουμε το ζουμί και, αν χρειάζεται, συμπληρώνουμε ακόμη ένα φλυτζάνι ζεστό νερό. Το ρύζι θέλει νερό 1 προς 2, αλλά έχει ζουμί και η σάλτσα.
( Η γιαγιά έστρωνε τις ροδέλλες σε γάστρα, έριχνε τα υπόλοιπα υλικά και 4 φλ.τσαγ. νερό σκέπαζε τη γάστρα και έψηνε όπως παραπάνω).

Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, σε βαθμό που η συμβία, εκτός από το κλασσικό "γεια στα χέρια σου", είπε "πάω να βάλω κι άλλο".

Και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά. Φίλοι και εχθροί, χωρίς διάκριση!!!