ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΜΕ.......

........αφήνω μερικές φωτό από το περσινο ταξιδάκι μας στη Σύμη....

......Η είσοδος της Ι.Μ. του Πανορμίτη....

.....Η σοφίτα μας με την ταράτσα και την θέα στο λιμάνι.....

........τα δρομολόγια του λεωφορείου, όπου πας 1 ευρώ (θυμάμαι κάποτε στα νησιά ηταν, όπου πας, 1 δραχμή !!).........

......ο όρμος Πάνορμος, όπου βρίσκεται το Μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Φυσικά στο καλύτερο μέρος, το πιο προστατευμένο, όπως όλα τα μοναστήρια. Σοφές επιλογές, με την Θεία Φωτιση, άραγε;;;;;;;
.......και η θέα από την ταράτσα μας, έτσι γιατί θέλω να βλέπω θάλασσα, έστω και από τη στεριά......

Τον Σεπτέμβριο που θα ξαναπάμε, θα φέρω περισσότερες.

Φέτος όμως έχει δυσκολία μετακίνησης, γιατί η AEGEAN κάνει βράδυ από Θεσσαλονίκη-Ρόδο,οπότε έχει διανυκτέρευση στη Ρόδο..... θα δούμε.......

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥ !!!

.........ή μήπως η ΚΟΛΑΣΗ ;;

Πρόκειται για το περίπτερο του Δήμου Μουρεσίου, στο Πήλιο, όπως εμφανίζεται κάθε χρόνο στη ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΑ.

Η "ράχη" του περιπτέρου είναι φτιαγμένη όλη από βαζάκια γλυκών κουταλιού, από τα πιο κοινά μέχρι τα πιο σπάνια !!!

Να μη ξέρεις πιο πρώτα να δοκιμάσεις.........

Βάζω τελεία . Ήδη άρχισαν να τρέχουν τα σάλια μου. Τα δικά σας ;;;;;;;

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/07/blog-post_23.html

ΑΡΑΚΑΣ ΛΑΔΕΡΟΣ

Οι καρποί του "πίσου" είναι ο λεγόμενος "αρακάς".
Πίσος είναι το φυτό μπιζέλι......και "πισοειδές" είναι
ένα από τα οκτώ οστάρια του καρπού, που μοιάζει
με μπιζέλι......και όπως έλεγε ένα τραγουδάκι στην

"Τενεκεδούπολη",

"Το μικρό μπιζέλι
χορεύει τσιφτετέλι κλπ κλπ "
τέτοιο τσιφτετέλι θα χορέψει και το ουρικό οξύ, όσων
κάνουν κατάχρηση.
Για να μη ξεχνιόμαστε......

Η συνταγή που ακολουθεί, έγινε το μεσημέρι σε χρόνο dt,
που λένε, με τα ακόλουθα........

ΥΛΙΚΑ για 4 μερίδες

800 γραμ. αρακά κτψγμ. extra fine (2 σακκουλάκια των 400 γρ.)

2 κρεμμύδια μέτρια ψιλοκομμένα

1 φλ.τσαγ. ελαιόλαδο

4 κουτ.σουπ. Άνιθο ψιλοκομμένο

2 πατάτες μέτριες σε μικρά κυβάκια (σαν ζάρια. Οι ταβλαδόροι ξέρουν)

1 1/2 φλ.τσαγ. νερό

Αλάτι & πιπέρι

Και φθάνουμε σε αυτό το αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας χύτρα ταχύτητος,

με τον ακόλουθο τρόπο....

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σωτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι στο λάδι, ρίχνουμε τους κύβους πατάτας και σωτάρουμε λίγο ακόμη, ανακατεύοντας, με ξύλινη κουτάλα, συνέχεια, για μή κολλήσουν οι πατάτες.

Ρίχνουμε τον αρακά, όπως είναι από την κατάψυξη και ανακατεύουμε για λίγο, μέχρι να δούμε ότι "λαδώθηκε".

Ρίχνουμε το νερό, το αλατοπίπερο και όταν αρχίσει να βράζει, κλείνουμε το καπάκι της χύτρας.

Στα 4 λεπτά από το σφύριγμα της βαλβίδας, κλείνουμε την φωτιά και σε 2 λεπτά αποσύρουμε την χύτρα. Εκτονώνουμε και ανοίγουμε. Ξανά στο μάτι, ρίχνουμε τον άνιθο, ανακατεύουμε καλά μέχρι να μειωθεί το υγρό στο επιθυμητό.

Οι πατάτες βοηθούν το φαγητό να χυλώσει και να ομογενοποιηθεί.

Κρυώνει λίγο και σερβίρουμε με τυρί φέτα, που είναι απαραίτητη για τα λαδερά.

Τρώγεται και κρύο, όπως όλα τα λαδερά.

Καλή σας όρεξη

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ (;;) ΣΤΟΝ ΝΟΤΙΟ ΕΥΒΟΪΚΟ

Τελευταίες μέρες Μαΐου, ΔΕΥΤΕΡΑ, φθάνουμε στο Π. Φάληρο πριν το μεσημέρι, τακτοποίηση στο ξενοδ.Ποσειδών, αμέσως καρφί στον ΙΟΠ στο Μικρολίμανο, ουζάκι με τα φιλαράκια,

μάλλον Ουζάάαρα, σε εξέλιξη Ράλλυ Ακρόπολις, ανασυγκρότηση στη Γλυφάδα, καρφί για εκεί, συνάντηση με άλλα φιλαράκια, βράδυ στο IL FUNGO και τεζάραμε...

ΤΡΙΤΗ: Στο ναυπηγείο στο Κορωπί, γλύψιμο στον γερανό να μας πάει σήμερα, Λαύριο μεσημέρι, στη θάλασσα απόγευμα, rigger και ηλεκτρολόγος για το άλμπουρο, δέσιμο στην Ολύμπικ Μαρίν στο ρεμέτζο του πεθερού του Νίκου, βράδυ πάλι τέζα και αρκετά φτωχότερος, λόγω του γερανού, που μας αποκεφάλισε...

ΤΕΤΑΡΤΗ: Επιθεώρηση από τον Ελληνικό Νηογνώμονα, ψαχτήρι για πετρέλαιο (είχαν απεργία τα πρατ.καυσίμων), πρατήριο στην Κερατέα, 80 λίτρα, προμήθειες για το ταξίδι και πάλι τέζα......

ΠΕΜΠΤΗ: Κάθοδος στον Πειραιά για τα χαρτιά από τον Νηογνώμονα, επιστροφή στο Λαύριο, συνεννόηση με τον Νίκο να είναι stand-by στο VHF για ώρα ανάγκης, για δοκιμή με πανιά μέχρι Μακρόνησο (δεν είχαν "ανακαλυφθεί" ακόμη τα κινητά), έξοδος με πανιά, ώρα 14.30' επικοινωνία "-Νικολάκη, καλά πάει, δεν επιστρέφουμε,φεύγουμε για επάνω", οι χάρτες του σκάφους από την εποχή του Αρταξέρξη και μέχρι Κάβο-Ντόρο, ο δικός μου από Βόρειο Ευβοϊκό και πάνω, Μαύρη ζώνη ο Νότιος, απόφαση να πάμε από Χαλκίδα υπολογίζοντας και το ρεύμα στον Εύριπο να μη μας είναι ανάποδο, Δύση Ήλιου λιμάνι εν όψει με Ferry παντόφλες, πλησιάζουμε, σπηλιάδες κατεβάζει το βουνό δεξιά μας, άγκυρα ξεσέρνει, πλαγιοδέτηση, ρεστία στο λιμάνι, μπότζι όλη νύκτα, δεν ξέρουμε ποιό χωριό είναι, ντροπή να βγούμε και να ρωτήσουμε, τι σκατά Navigator θα ήμουν, σε ένα γραφειάκι λέει ΟΤΕ Ν. ΣΤΥΡΩΝ, ξέρουμε που είμαστε, μπριζόλες, μπύρες και πάλι τέζα.....με ολονύκτιο κούνημα....

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Πρωί, περιμένω να πάει 9, να φύγει η τσίμπλα από το μάτι των λιμενικών, τηλ. στο Λιμεναρχείο Χαλκίδας, ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ώρα ανοίγει η γέφυρα για επάνω, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσους κόρους είναι το πλοίο; ΑΠΑΝΤΗΣΗ δική μου: Δεν ξέρω, νομίζω οκτώ (είχα δει κάπου στα χαρτιά, στον έλεγχο, ότι είναι εφτά και κάτι) ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ: Α...για τόσο μικρό δεν ανοίγει. Θα περιμένετε να έρθει και κάποιο άλλο και τότε βλέπουμε. Το ξέσπασμα μου ήταν: Τι λες, ρε ντερβίση, κι αν δεν έρθει άλλο, εγώ θα κάνω διακοπές στην Χαλκίδα;, Ράνια, φεύγουμε πίσω στο Καβο-Ντόρο, Ωχ!!, Κάρυστος, απόγευμα Κάβο-Ντόρο, πλεύση ολονύκτια, ευτυχώς καιρός πρύμα, κρύο, νιτσεράδες και χοντρά γάντια, η πυξίδα να μή φωτίζεται, να την φέγγω πότε-πότε με φακό και το..........

μεσημέρι ΣΑΒΒΑΤΟΥ, Πατητήρι, Στενή Βάλλα, οι καλύτερες τηγανητές γόπες που έφαγα ποτέ και τέζα....... μέχρι......

την ΚΥΡΙΑΚΗ το πρωί, η θάλασσα,όσο μπορούσα να δω, να βγάζει φίδια, στο στενό Αλόννησος-Περιστέρα, πρόταση για αναβολή, τηλ. στον φιλο ταξιτζή που θα μας περίμενε απόγευμα στο Πόρτο-Καρράς, η ώρα περνάει, η Ράνια πρέπει να πάει στο γραφείο Δευτέρα πρωί, ο καιρός δείχνει να καλμάρει, ξεκίνημα με πανιά και μηχανή, με συνεχή τακ στο στενό, ανοικτή θάλασσα 20 μίλια πιο πάνω, μπουνάτσα, κάλμα, ήλιος να καίει (αυτόμ.πιλότο αγοράσαμε την επόμενη χρονιά, μετά από τις φωνές της Ράνιας), η Ράνια στη Λαγουδέρα, μαΐστρα επάνω για να κάνει κάποια σκιά, ωρα 21.30' μαρίνα Πόρτο-Καρράς, θέση κλεισμένη μια βδομάδα πριν, τηλ. από την υποδοχή για ταξί από τον Άγιο Νικόλαο, μεσάνυχτα Κυριακής, σπίτι και το πρωί δουλειά κανονικά.........μπας και ξεκουραστούμε λιγάκι......

Μέρος της αρχής της ιστορίας, απεικονίζεται στο κολάζ που έχω κορνιζαρισμένο. Μετά είχε τελειώσει το φιλμ και που μυαλό για καινούργιο.........

..........Και κάτι που λένε διάφοροι "τσοπάνηδες"

- Δύο είναι οι καλύτερες στιγμές ενός σκάφους. Η πρώτη όταν το αγοράζεις και η δεύτερη, όταν το πουλάς..........

Εμείς όμως δεν μετανοιώσαμε. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολλά, αλλά διαφορετικά δεν θα τα θυμόμασταν.......

ΜΟΣΧΑΡΙ ΜΕ ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ

Καλοκαιρινό φαγητό που το κάναμε συχνά στο σπίτι μας και

τώρα τελευταία το είχαμε ξεχάσει. Μου το θύμισε τις προάλλες

η ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ και βρήκα πολλές ομοιότητες με τον δικό μας τρόπο. Μόνο που χρησιμοποιούμε λιγότερα μυρωδικά.

ΥΛΙΚΑ για 4 μερίδες

600 γραμ. μοσχάρι, νουά ή κιλότο

5 μελιτζάνες μακρουλές (Λαγκαδιανές τις λέμε εδώ)

2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα

400 γραμ. τομάτες κόκκινες, αλεσμένες στο multi

3 σκελίδες σκόρδο

1/2 φλ.τσαγ. ελαιόλαδο, + και για το πασάλλειμα

1/2 κουτ.γλυκού ζάχαρη ή 1 κύβο "σκούρα"

Αλάτι

Πιπέρι λευκό

Μαϊντανό για το σερβίρισμα

2 κουτ.σουπ. ξύδι άσπρο ή κόκκινο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεκινάμε με την προετοιμασία των μελιτζάνων.

Τις πλένουμε καλά, κόβουμε τα κοτσάνια και ξεφλουδίζουμε 4 λωρίδες κατά μήκος. Κόβουμε κάθετα κομμάτια, περίπου 2 δάκτυλα πάχος και επειδή υπάρχουν δάκτυλα,δακτυλάκια και δακτυλάρες, περίπου 4 εκατοστά πάχος.

Τα αλλείφουμε με λάδι και τα βάζουμε στην σχάρα του γκριλ, με ταψί και λαδόκολλα από κάτω. Έτσι, για να αποφύγουμε το πλύσιμο του ταψιού και του φούρνου.

Όπως φαίνεται στην φωτό που ακολουθεί.....

Ψήνουμε με το γκρίλ στους 250 οC, στην μεσαία σκάλα, για περίπου μισή ώρα. Χρησιμοποίησα γκρίλ και αέρα που τις πιάνει γύρω-γύρω. Όταν δούμε ότι αρχίζει να ροδοκοκκινίζουν, τις γυρνάμε από την άλλη μεριά.

Ψημένες γίνονται έτσι.........

.......και πρέπει να τρυπιούνται με μαχαίρι, εύκολα.

Στο κρέας τώρα. Ζεσταίνουμε στη χύτρα ταχύτητος το ελαιόλαδο και ρίχνουμε το κρεμμύδι για να σωταριστεί μερικά λεπτά. Βάζουμε τις μερίδες του κρέατος να σωταριστούν μαζί, μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε πηρούνα για το γύρισμα.

Στο μούλτι αλέθουμε τις τομάτες, το αλάτι, το πιπέρι, το σκόρδο και την ζάχαρη.

Ρίχνουμε το μείγμα όπως είναι παχύρευστο στο κρέας και ξεπλένουμε το μούλτι με λίγο νερό, που το ρίχνουμε και αυτό στο κρέας.

Όταν πάρει βράση, κλείνουμε την χύτρα και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 45-50 λεπτά, ανάλογα με το κρέας που έχουμε.

Βγάζουμε την χύτρα από την φωτιά και την ανοίγουμε σε 5'. Δοκιμάζουμε το κρέας, μήπως θέλει λίγο ακόμη.

Αν είναι έτοιμο, ρίχνουμε το ξύδι και τις μελιτζάνες και ανακατεύουμε κουνώντας κυκλικά την κατσαρόλα. Δεν χρησιμοποιούμε κουτάλα, ούτε ξύλινη, γιατί θα διαλυθούν οι μελιτζάνες.

Αφήνουμε να πάρουν μια βράση όλα μαζί.

Σερβίρουμε τρίβοντας πιπέρι και πασπαλίζοντας με τον μαϊντανό.

Και φαίνεται έτσι.............

ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΚΟΥΡΟΥ (και κουρουμπουγατσάκι !!)

Στον πλανήτη Γη, όλα τα ζωντανά πλάσματα έχουν τα

βίτσια τους, καλά και κακά.

Έτσι και εγώ, μέσα σ'όλα τ'άλλα, έχω και το βίτσιο με τις

πίτες με ζύμη κουρού, είτε σε ταψί, είτε ατομικές, είτε μικρά

κουρουμπουγατσάκια, όπως τα έλεγε η γιαγιά μου από την

Πόλη.

Όπου έβρισκα συνταγή για κουρού, την δοκίμαζα, στο τέλος

όμως κατέληξα εκεί που ξεκίνησα, στη συνταγή της γιαγιάς, ελαφρά τροποποιημένη

προς το υγειινότερο, ως προς τα λιπαρά.

Στα υλικά φαίνεται.........

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΜΗ ΚΟΥΡΟΥ

500 γραμ. Αλεύρι κίτρινο (ανάμεικτο καλαμποκίσιο με σίτου), αντι για κανονικό ή ολικής

1 κουτ,σουπ. μπέϊκιν πάουντερ

200 γραμ. Γιαούρτι στραγγιστό 2%, αντί για αγελαδινό πλήρες

2 κρόκους αυγών

120-150 γραμ. (ml σωστότερα) ελαιόλαδο έξτρα παρθένο, αντί για βούτυρο ή μαργαρίνη

Προαιρετικά 1 φλ.τσαγ. ξερή μυζήθρα, αντί για κεφαλοτύρι, ψιλοτριμμένο,

Πιπέρι λευκό

Αλάτι, αν δεν βάλουμε τυρί στη ζύμη.

2 κουτ.σουπ. ξύδι άσπρο ή κόκκινο (αυτό είναι το μυστικό για να γίνει τραγανή !!!)

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΜΙΣΗ

400 γραμ. τυρί κατσικίσιο (γιδοτύρι) ή φέτα, θρυματισμένη με το χέρι

2 κρόκους αυγών

Πιπέρι

Λίγο γάλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ζυμώνουμε όλα μαζί τα υλικά της ζύμης και τα αφήνουμε, σκεπασμένα με μεμβράνη, στο ψυγείο για μια ώρα.

Για τη γέμιση, κτυπάμε ελαφρά με πηρούνι τους κρόκους και τους ανακατεύουμε με το τυρί και το πιπέρι, αραιώνοντας το μείγμα στο επιθυμητό με γάλα.

Βγάζουμε την ζύμη από το ψυγείο, στην ώρα της, την χωρίζουμε στα δύο και, ανάλογα με το ταψί μας, ανοίγουμε ένα φύλλο για κάτω, λίγο μεγαλύτερο από το ταψί, να ανεβαίνει στα τοιχώματα και να περισσεύει λίγο. Το ταψί πρέπει να είναι λαδωμένο.

Στρώνουμε τη γεμιση και την σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο που ανοίγουμε με το άλλο κομμάτι.

Γυρίζουμε προς τα μέσα το περίσσευμα του κατω φύλλου και χαράζουμε ελαφρά με κοφτερό μαχαίρι την επιφάνεια.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 οC, για 30-40 λεπτά μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια, όσο θέλουμε. Για καλύτερο αποτέλεσμα σκεπάζουμε τα πρώτα 20' με αλουμινόχαρτο.

Κόβουμε ένα κομμάτι σαν αυτό..........

.........όταν κρυώσει λίγο και του δίνουμε να καταλάβει "τι εστί βερύκοκο".

Σημείωση Α': Αν θέλουμε ατομικά μισοφέγγαρα, παίρνουμε κάθε φορά από την ζύμη ποσότητα σαν μανταρίνι, την ανοίγουμε στρόγγυλο φύλλο και βάζουμε μια κουταλιά γέμιση στη μια πλευρά. Διπλώνουμε την άλλη πλευρά επάνω από την γέμιση και κλείνουμε πιέζοντας τα χείλη με τα δάκτυλα για να κλείσει. 'Ετσι γίνονται καμιά δεκαριά ατομικά.

Σημείωση Β': Το κάτω φύλλο της συγκεκριμένης στην φωτό, βγήκε αρκετά μεγαλύτερο, ήταν και οβάλ το πυρέξ και το έκοψα κυλώντας τον πλάστη στο χείλος. Τα κουρέλια που βγήκαν τα ξαναέπλασα, άνοιξα ένα φύλλο πιέζοντας με την παλάμη, πάχους 1 εκατοστού, έβαλα και λίγο από την γέμιση και έγινε το μικρό κουρουμπουγατσάκι που φαίνεται.

Όχι για άλλο λόγο, αλλά για να μη πετάμε τίποτα...

ΜΠΑΜΙΕΣ ΛΑΔΕΡΕΣ

Ότι και να κάνεις στην φωτογραφία, όσα εφέ και να βάλεις,
οι μπάμιες είναι και θα είναι μπάμιες.....μπλιάχ!!!!!
Επειδή όμως είναι υγειινό φαγητό και υπάρχουν και
μερικοί που τις αρέσουν, τις φτιάχνουμε μερικές φορές
τον χρόνο και εγώ το βλέπω και σαν φάρμακο, για να
στρώνω και ψυχολογικά.............

Χρησιμοποιούμε μπάμιες κατεψυγμένες, ακόμη και στην εποχή τους, που δεν θέλουν και καθάρισμα (σιγά μη κάτσω να τις καθαρίζω μια-μια, κώνικα το κοτσανάκι και να τις βουτάω και σε αλάτι). Παίρνω δε extra fine αυτουνού του "μπάρμπα" του αγροτοβιομήχανου με το ψάθινο καπέλλο και το καλάθι. Με ένα σακκουλάκι των 400 γραμ. βγαίνουν 2 καλές μερίδες και φτάνει......
Το φτιάξιμο τους είναι απλό, χρησιμοποιώντας χύτρα ταχύτητος.

ΜΠΑΜΙΕΣ ΛΑΔΕΡΕΣ

ΥΛΙΚΑ για 2 μερίδες
400 γραμ. Μπάμιες extra fine (1 σακκουλάκι κτψγμ.)
200 γραμ. Κονκασέ (μισό κουτί)
1 σκελίδα σκόρδο σε λεπτά φετάκια
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο (μπορεί να είναι και κτψγμ. του ως άνω κυρίου)
Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1/2 φλ.τσαγ. ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στη χύτρα ρίχνουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο ήδη ζεσταμένο λάδι και σωτάρουμε μερικά λεπτά.
Ρίχνουμε τις μπάμιες, όπως είναι από το σακκουλάκι, χωρίς ξεπάγωμα και σωτάρουμε, ανακατεύοντας μαλακά, μερικά λεπτά ακόμη.
Στο μούλτι κάνουμε πηχτό χυμό το κονκασέ με το αλάτοπίπερο και το ρίχνουμε στις μπάμιες.
Μόλις πάρει βράση, κλείνουμε το καπάκι της χύτρας και βράζουμε σε σιγανή φωτιά για 4-5 λεπτά.
Αποσύρουμε την χύτρα από το μάτι, ανοίγουμε την βαλβίδα εκτόνωσης και, άν δούμε ότι έχει πολύ ζουμί την ξαναβάζουμε για λίγο στο μάτι, ανοικτή, για να σωθούν τα υγρά στο επιθυμητό.
Εκείνη την ώρα πασπαλίζουμε με τον μαϊντανό και ΔΕΝ ανακατεύουμε, παρά κουνάμε κυκλικά την χύτρα, για να ανακατευτούν.

Καλή όρεξη στους λίγους που τους αρέσει και Περαστικά στους άλλους και άλλο κακό να μη μας βρεί.........

Η ΘΕΙΑ ΛΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΜΠΥΡΑΣ

Η θεία Λούλα, μάθαινε Γερμανικά από τότε που την θυμάμαι.
Το καλύτερο δώρο που πήρε ποτέ ήταν ένα διπλό Γερμανο-Ελληνο-Γερμανικό Λεξικό, αγορασμένο από το χαρτζηλίκι μου, στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Ήθελε να μπορεί να μιλάει με τους Γερμανούς, όταν θα ξανάρθουν και είχε αρχίσει να διαβάζει, αμέσως μετά την κατοχή.
Σκαλίζοντας τις σημειώσεις της μητέρας μου, χθες το απόγευμα, βρίσκω χειρόγραφο στα Γερμανικά, με τον χαρακτήρα της θείας Λούλας, που είχε για τίτλο "lager brot". Ήταν γραμμένο σε χαρτί από κουτί τσιγάρων ΕΘΝΟΣ (τέτοια κάπνιζε η θεία), κιτρινισμένο από την πολυκαιρία, είχε δε μόνο τρία υλικά.
Το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι πρόκειται για "ψωμί". Βάζω όλες τις λέξεις στον "μεταφραστή" (τι σου είναι η τεχνολογία!!) και μου λέει "ελαφράς μπύρας ψωμί, αλεύρι, σόδα διόγκωσης, μπύρα ελαφριά, ψήσιμο 1 ώρα".

Κάνω τις σχετικές μετατροπές σε όλα σχεδόν και προκύπτει το αποτέλεσμα που βλέπετε
με τον παρακάτω τρόπο......

ΨΩΜΙ ΜΠΥΡΑΣ (και όχι για μπύρα,χωρίς μπύρα, σαν μια συνταγή που είδαμε παληότερα και γελούσαμε)

ΥΛΙΚΑ
460 γραμ. Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (τόσο είχαμε διαθέσιμο)
1 κουτάκι μπύρα 330 ml, στο πράσινο κουτί, όχι την μυθική απομίμηση

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Όλα(;) τα υλικά στον κάδο του μίξερ, ζύμωμα μέχρι η ζύμη να αρχίσει να ανεβαίνει στα ζυμωτήρια και να ξεκολλάει από το τοίχωμα.
Βγάζω την ζύμη με αλευρωμένα χέρια και την κόβω στα δύο.
Επειδή θα χρησιμοποιούσα το ψήσιμο του αρτοπαρασκευαστή και δεν ήξερα πόσο θα φουσκώσει, έβαλα το κάθε κομμάτι στις δύο μικρές φορμίτσες και πασπάλισα με σουσάμι, που δεν κόλλησε όλο τελικά. Την επόμενη φορά θα αλλείψω την επιφάνεια με λάδι ή μείγμα αυγού-νερού, για να πάρει χρώμα και να κολλήσει το σουσάμι.
Ο παρασκευαστής έψησε μια ώρα και βγήκαν δύο μικρά καρβελάκια των 330 γραμμαρίων το καθένα, αφράτα, με σφιχτή κόρα και νόστιμα.
Γρήγορα και χωρίς κόπο, έγινε το ψωμί δύο ημερών........

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η διπλάσια ποσότητα στις δύο μικρές φορμίτσες ή στην μεγάλη φόρμα του ενός κιλού, για ένα καρβέλι.

Επίσης μπορεί να ψηθεί και στο φούρνο της κουζίνας στους 200 οC για 1 ώρα και χωρίς φόρμα.

Ίσως έπρεπε να το αφήσω ζυμωμένο λίγη ώρα για να φουσκώσει περισσότερο.....

ΑΝΕΚΔΟΤΟ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΡΩΚΤΙΚΟ σήμερα

Δευτέρα, 20 Ιούλιος 2009

"Έτσι πήραμε τις ψήφους..."

"Κάποτε, ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και ο παππούς ήταν στα τελευταία του. Ρωτάει τη γιαγιά:
- "Γυναίκα, τώρα που πεθαίνω, θα ήθελα να ξέρω κάτι."
- "Ότι θες άντρα μου!"
- "Πες μου σε παρακαλώ, πόσες φορές με έχεις απατήσει;"
- "Τι λες τώρα...

άντρα μου, ποτέ!"
Ο παππούς όμως επέμενε κι έτσι την πείθει να απαντήσει.
- "Σε έχω απατήσει τρεις φορές όλες κι όλες."
- "Με ποιους;"
- "Θυμάσαι τότε που ήταν να μπεις στο δημόσιο και σε έβαλε ο Γιάννης;"
- "Ναι."
- "Ε, εγώ τον έπεισα να μας βοηθήσει."
Ο παππούς τα χάνει!
- "Για πες μου για τη δεύτερη φορά..."
-"Θυμάσαι τότε που είχες πάρει προαγωγή και είχες γίνει υποδιευθυντής;"
- "Ναι."
- "Ε, εγώ είχα μιλήσει με το διευθυντή."
Ο παππούς τρελαίνεται!
- "Για πες μου και την τρίτη να τελειώνουμε..."
- "Θυμάσαι που είχες βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος και σου έλειπαν πεντακόσιοι ψήφοι;"
http://filiatranews.blogspot.com/2009/07/blog-post_2499.html

ΠΗΓΗ: troktiko 20/07/2009

ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ (ΜΕ ΠΕΝΝΕΣ)

Η απάντηση στο αιώνιο ερώτημα "τι θα φάμε σήμερα" δόθηκε

ψάχνοντας υπάρχοντα υλικά. Αντί για μακαρόνια Νο 3, είχαμε
πέννες. Αντί για κανονικό γάλα, είχαμε εβαπορέ ελαφρύ. Στην
κατάψυξη είχαμε κυμά από νουά 600 γραμμάρια. Και στήθηκε
ένα παστίτσιο, έτσι στα καλά καθούμενα.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό:

ΥΛΙΚΑ για πυρέξ 20x30 (6 μερίδες)
350-380 γραμ. πέννες
600 γραμ. κυμά μοσχαρίσιο άπαχο (νουά ή κιλότο)
400 γραμ. (1 κουτί) κονκασέ
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
3+3 κουτ.σουπ. ελαιόλαδο (+ λίγο ακόμη για το ταψί)
3 κουτ.σουπ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
800 γραμ. γάλα 2% ή 400 γραμ. εβαπορέ ελαφρύ αραιωμένο 1/1
Τυρί τριμμένο (έτριψα ξηρή μυζήθρα)
1 αυγό
Αλάτι
Πιπέρι άσπρο
Φρυγανιά τριμμένη (έτριψα στο μούλτι Κρητικά τυροπαξιμαδάκια)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σωτάρουμε το κρεμμύδι με τις 3 κουταλ. ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι
Προσθέτουμε τον κιμά και ανακατεύουμε συνέχεια, σπάζοντας τους σβώλους, μέχρι να αλλάξει χρώμα.
Στο μούλτι τρίβουμε το κονκασέ, με αλάτι και άσπρο πιπέρι και
το ρίχνουμε στον κιμά, ανακατεύοντας. Σιγοβράζουμε με σκεπασμένο το τηγάνι για μισή ώρα, μέχρι να σωθούν σχεδόν τα υγρά.
Παράλληλα βράζουμε τις πέννες σε αλατισμένο νερό με λίγο λάδι,
για 8-10 λεπτά και στραγγίζουμε.
Αλείφουμε το ταψί με λίγο λάδι και ρίχνουμε την τριμμένη
φρυγανιά, κουνώντας για να πάει παντού και να κολλήσει στο
λάδι,
Στρώνουμε τις μισές πέννες, μετά τον κιμά και τις υπόλοιπες από
πάνω.
Σε κατσαρολάκι ρίχουμε τις άλλες 3 κουταλιές λάδι και το αλεύρι
ανακατεύοντας συνεχώς με το μίξερ χειρός, σε χαμηλή φωτιά.
Προσθέτουμε λίγο-λίγο το γάλα, ανακατεύοντας, μέχρι να αρχίσει να πήζει. Αν το θέλουμε πιο παχύρευστο το αφήνουμε
στη φωτιά λίγο ακόμη.
Ρίχνουμε το αυγό και το τυρί, πάντα ανακατεύοντας.
Έτσι κάνουμε ένα είδος μπεσαμέλ και την στρώνουμε επάνω στις
πέννες.
Αν θέλουμε να πάρει ύψος και να μη μπει στα κενά των μακαρονιών, την κάνουμε πιο παχύρευστη.
Ψήνουμε στους 180 οC για 45' περίπου, ελέγχοντας από τα 30' και
έπειτα, μέχρι να ροδίσει η μπεσαμέλ.
Κόβουμε, φωτογραφίζουμε και τρώμε.
Καλή σας όρεξη.
Αν το θέλουμε πιο πικάντικο και δεν φοβόμαστε την υπέρταση,
αυξάνουμε τις ποσότητες αλατιού και πιπεριού.

_______________________________

Σήμερα το συνοδέψαμε με την κλασσική μας τοματοσαλάτα, με τοματάκια σε τσαμπί, αποφλοιωμένα και ξεσποριασμένα, με
ελαιόλαδο, άσπρο ξύδι, ρίγανη και γιδοτύρι.

Τα τοματάκια ήταν χοντρόφλουδα και τα αποφλοίωσα βάζοντας τα σε βραστό νερό για 2'.
Τις τομάτες γενικά τις ξεσποριάζω πάντα. Οι σπόροι βλάπτουν
το ήπαρ.
Στα νειάτα μου άκουγα την γιαγιά μου την Δήμητρα να το ζητάει
όπου πηγαίναμε, κατ'εντολή του γιατρού της και μας ρίχνανε βλοσυρές ματιές.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ !!

Το λιτό μεσημεριανό σαντουιτσάκι, με τομάτα, φέτα, ρίγανη, έτσι
για να μπορέσουμε να ξαναβουτήξουμε αργότερα.

Και το περίσσευμα στους γλάρους. Άλλοι είναι δραστήριοι και τρώνε...........

Άλλοι μόνο χαζεύουν.......

.....Αλλά το μαυροκέφαλο γλαρόνι, πιο σατανάς από όλους.....

Κλικ για μεγέθυνση....

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΑΚΤΗΣ !!!

Το λιμανάκι που οι "θαμώνες" της περιοχής που λέμε "Ο Υπουργός"

είναι μετά το κτήμα Καρρά, στον Ν.Μαρμαρά της Χαλκιδικής

και εκεί μαζευόμαστε όταν φυσάει μελτέμι (το ψόφιο που έχουμε εδώ επάνω) ή μπουκαδούρα.

Στην φωτό η παραλία του Υπουργού, με την πέργκολα και
τον νεώσοικο για την βάρκα. Το σπίτι δεν φαίνεται πια, γιατί
έμεινε πίσω από τα δένδρα που μεγάλωσαν.

Ο Υπουργός λοιπόν, ίσως σε μια προσπάθεια καθορισμού συνόρων, ζωγράφισε στα αριστερά, όπως ερχόμαστε από την θάλασσα, μια γοργόνα.........

.........και στα δεξιά, δύο δελφίνια.

Με τα χρόνια είχαν ξεθωρίσει, αλλά πρόσφατα, φαίνεται, ότι τα "ξαναζωντάνεψαν και καλά έκαναν.
Βάζω αυτές τις φωτό, γιατί το μέρος δεν έχει πια πρόσβαση από την στεριά. Κάποιος(;) έβαλε πόρτα στο δρομάκι που κατεβαίνει.
Η απόλυτη απομόνωση !!!

Κλικ στις φωτό για μεγέθυνση....

ΞΑΝΑΦΕΥΓΕΤΕ.......ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΥΓΟΥΜΕ.....

Πάλι θα σημειώσουμε απουσία(-ες) για πέντε ημέρες, μέχρι την Παρασκευή.

Τυχόν σχόλια, κρίσεις και επικρίσεις θα τις μάθω μόλις γυρίσω και θα τις χειριστώ με τον κατάλληλο τρόπο.

Θα έχω και νέο υλικό, ελπίζω.....

See you.........

ΚΑΙ ΑΛΛΑ.....ΤΕΡΑΤΑ,,,,,ΣΕ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ !!!!

Βυθίστηκε ο "ΑβύθΗστος" στη στεριά......και τα κατάφερε.....

Κρίμα και θέλαμε να πάρουμε ψάρια, αλλά είμαστε ιδιώτες, δυστυχώς......

Και η προειδοποιητική πινακίδα του "SKILTON HOTEL", στα Πετροκέρασα !!!!!

ΑΝΑΤΟΛΗ ........αλλά και Δύση.....

Επειδή είναι επίσης σπάνιο να δει κανείς την Ανατολή, αυτή είναι μια Ανατολή στην Ανατολική ακτή της Σιθωνίας, με τον ήλιο να βγαίνει πίσω από το Άγιο Όρος......

......και σαν συνέχεια, λίγο μετά, ξεκινώντας την επιστροφή στην Μαρίνα του Πόρτο-Καρράς.

Αλλά επειδή στους περισσότερους αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα, δείχνω και από αυτά....
.....με την σκιά μου στα αριστερά (κανείς δεν μίλησε στον φωτογράφο για "back lighted subjects".......

........και το καΐκι που πάει να μας φέρει τα ψάρια.....

ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΣΤΗ ΜΠΟΥΝΑΤΣΑ

Όταν υπάρχει πλήρης άπνοια και δεν έχει μείνει κύμα από
νωρίτερα, είναι η λεγόμενη "μπουνάτσα" και όχι "Μπουγάτσα"
που θα πουν οι καλοφαγάδες....
Λάσπη κατά την γλώσσα των "πανιών".
Τότε βάζεις μπρος το μηχανάκι, πηγαίνεις στηνπλώρη και
αυτοφωτογραφίζεσαι στο αρρυτίδωτο νερό.....

.........πράγμα πολύ σπάνιο στα μέρη μας.
Τότε είναι "η χαρά των ταχύπλοων και των φουσκωτών".........

Και αυτές οι φωτό αφιερώνονται στον Θαλασσοκράτορα, τον φίλο από την Εύβοια, που με κομπλεξάρησε με τα 32 knots C.S. (cruising speed) και με τα 45 max.
Όταν βρεθούμε, θα πηγαίνει γρήγορα στον προορισμό, θα "πιάνει" τα ψάρια, θα τα ψήνει.
Μέχρι να φθάσουμε εμείς θα τα έχει φάει και θα είναι και σκνίπα (τούρνα το έλεγε ο παππούς μου).
Εμείς θα αρκεστούμε σε καμιά κονσερβούλα, αλλά θα έχουμε γλεντήσει και απολαύσει την διαδρομή.....

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ.....ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣ..!!!

Μετά από τόσα χρόνια όλες οι κακές στιγμές έχουν πια ξεχαστεί και έμειναν μόνο οι ευχάριστες αναμνήσεις.
Το εικονιζόμενο ιστιοφόρο, ένα half-tonner, fractional, με one-off κατασκευή, ήταν γραφτό του να κερδίζει και ένα πρωτάθλημα, κάθε δέκα χρόνια.
Έτσι κέρδισε το 1978, το 1988 και το 1998. Το 2008 έπεσε σε γυναικεία χέρια και έγινε "σπίτι".
Οποία θλίψη.........για το GREEN DRAGON (GR 511)

Μερικές από τις φωτογραφίες όμως μπορούν να ξαναθυμίσουν ένδοξες εποχές :

Σε κάποια εκκίνηση στον Σαρωνικό, πόστερ ένθετο στο τότε περιοδικό "Πλεύση"....

Το πλήρωμα λίγο πριν την εκκίνηση του Ράλλυ Βορείου Αιγαίου......

Στην εκκίνηση της μεγάλης διαδρομής των 175 ΝΜ, Πόρτο Καρράς - Κυρά Παναγιά - Πιπέρι - Αη Στράτης - Πόρτο Καρράς......

Θα έπρεπε να σκανάρω και την στιγμή της απονομής, όλο το πλήρωμα πίσω από τα κύπελλα, αλλά είναι κορνιζαρισμένη, μαζί με άλλες και είναι δύσκολο για τώρα.....