ΛΑΧΑΝΟΝΤΟΛΜΑΔΕΣ ΝΗΣΤΙΣΙΜΟΙ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

Τους νηστίσιμους λαχανοντολμάδες που κάνω κάθε χρόνο, την Σαρακοστή, δεν έτυχε να τους γράψω.  Κάθε φορά τους κάνω στη χύτρα ταχύτητας, όπως και τους κιμαδένιους με το αυγολέμονο.

Αυτή τη φορά βλέπω την συνταγή αυτή στο φούρνο, στο φιλικό blog "Κρήτη: γαστρονομικός περίπλους".

Θα ξαναγράψω τα υλικά, γιατί υπάρχουν μικροδιαφορές, λόγω προσωπικών προτιμήσεων.

Η πρώτη δοκιμή του αποτελέσματος, προκάλεσε ένα "Μενεγάκειο" μμμμμμμμμμ!!! (σαν αυτά τα μουγκρητά που αφήνει η Μενεγάκη, όταν δοκιμάζει τις δημιουργίες των διαφόρων μαγείρων, στην εκπομπή της).

Υ Λ Ι Κ Α

Το λάχανο που πήρα ήταν 2,5 κιλά

1 Κρεμμύδι κόκκινο ψιλοκομμένο

3 Κρεμμυδάκια φρέσκα κομμένα ροδέλλες

2 Καρότα στο χοντρό του τρίφτη

Μαϊντανό και άνιθο κατά κρίση (έβαλα μπόλικο)

200 γραμ. Κονκασέ (μισό κουτί)

1/2 + 1/2 φλ.τσ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

1 φλ.τσ. Ρύζι Γλασέ πλυμμένο (κάλυψη επιθυμίας συζύγου)

1 φλ.τσ. Κρασί λευκό ξερό

Αλάτι και Πιπέρι άσπρο

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Ζεσταίνω σε βαθύ τηγάνι το μισό ελαιόλαδο και σωτάρω τα κρεμμύδια, για μερικά λεπτά.

Ρίχνω τα καρότα και τη ντομάτα και αφήνω να πάρουν μια βράση.

Σβήνω με το κρασί και σε μερικά λεπτά ρίχνω το πλυμμένο ρύζι.

Συνεχίζω το σωτάρισμα, ανακατεύοντας συνέχεια, μέχρι να σωθούν τα υγρά.

 

Προς το τέλος ρίχνω μαϊντανό και άνιθο, ανακατεύω καλά και αλατοπιπερώνω.

Με κλικ στην παρακάτω φωτό διακρίνονται όλα τα υλικά

 

Πριν όμως απ΄την παραπάνω διαδικασία, πλένω το λάχανο, πετώ τα πρώτα φυλλα, τα ταλαιπωρημένα από τις μεταφορές και με μεγάλο μαχαίρι αφαιρώ το κοτσάνι μέχρι το βάθος. Μπήγω την μύτη του μαχαιριού, σχηματίζοντας τετράγωνο, με την λάμα να συγκλίνει προς το κέντρο. Έτσι αφαιρείται μια τετράπλευρη πυραμίδα, που είναι το κοτσάνι.

Όπως έγραψα και στους "άλλους" λαχανοντολμάδες, φροντίζω το λάχανο να χωρέσει ολόκληρο στην κατσαρόλα, όπου βράζει νερό.

Το αφήνω να ζεματιστεί καλά, με την τρύπα του κοτσανιού κάτω. Το γυρίζω με δύο κουτάλες, γιατί δεν έχω κατσαρόλα τόσο βαθειά και το αφήνω μερικά λεπτά ακόμη. Το βγάζω για να κρυώσει.

Τώρα τα φύλλα είναι έτοιμα. Στα πρώτα φύλλα κόβω το χοντρό νεύρο και τυλίγω τους ντολμάδες, μεγαλούτσικους, ανάλογα με το μέγεθος των φύλλων.

Αυτή τη φορά πήρα το στρόγγυλο πυρέξ με το καπάκι, λάδωσα ελαφρά τον πάτο και έστρωσα χαλασμένα φύλλα. Έβαλα τους ντολμάδες κυκλικά, σφιχτά.

Μέχρι εδώ όλα έγιναν χθες βράδυ και με το πυρέξ, στο ψυγείο.

Σήμερα ραντίζω με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και ρίχνω και νερό, μέχρι ίσα να καλυφθούν οι ντολμάδες.

Ψήνω με σκεπασμένο το πυρέξ, στους 200 οC, για μιάμιση ώρα (ο τρόπος αυτός είναι μεν ενεργειοβόρος, αλλά δίνει νοστιμότερο αποτέλεσμα και τον "ξεσήκωσα" από ΕΔΩ).

 

15' πριν το τέλος αδειάζουμε, με προσοχή όσο ζουμί μπορούμε, συμπληρώνουμε με ζεστό νερό και φτιάχνουμε μια σάλτσα λεμονιού, με χυμό 3 λεμονιών και 2 κουταλιές νισεστέ (κορν-φλάουερ), διαλυμένο σε λιγο χλιαρό νερό.

Ο τεμαχισμένος είναι της δοκιμής.

Το υπόλοιπο ζεματισμένο λάχανο, μετά από απαίτηση της συμβίας, μπήκε στην κατάψυξη, για να γίνει ένα λαχανόρυζο, την άλλη εβδομάδα.....

ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΗΡΩΪΚΗΣ (?) ΖΩΗΣ.....

Χθες, περίπου 2 χλμ. μετά την Συκιά προς Πόρτο-Κουφό, βλέπω στα δεξιά μου ένα "μπαζότοπο" με κάτι περίεργα μπάζα, μισοσκεπασμένα με άμμο. Σταματώ αμέσως, πηγαίνω κοντά και βλέπω κάτι σαν τεράστια παϊδάκια, πεινούσα και, όπως λέει και το "ρητό", "Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται".

Η παρακάτω φωτό δείχνει καθαρά το αντικείμενο

Τι είναι;

Ο σκελετός ενός καϊκιού, κομμένος και καμμένος.

Τριγύρω υπήρχαν κι άλλα κομμάτια

Και ένα τμήμα της καρένας, ξαπλωμένο επάνω σε άλλα σκεπασμένα

Παραδίπλα, κοντά σε σπασμένο ντεπόζιτο, μισή πινακίδα

Στρίβω και διαβάζω "....ΝΑΣΙΟΣ Λ ΝΘ1593".  Προφανώς κάποιος Αθανάσιος Λ με Νηολόγιο Θεσσαλονίκης

Ποιός ξέρει τι ταξίδια θα είχε κάνει αυτό το (μάλλον) ψαροκάϊκο και τι ψάρια είχε πιάσει!!  

 

Και λίγο πιο πέρα και ένα απιοειδές μπαλόνι, με τα αρχικά  ΛΑ

 

Η εφαρμογή του "Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν", εφαρμόζεται και στα ψαροκάϊκα, με δικαιολογητικό την προστασία του Αιγαίου από την υπεραλίευση. Και για να το πετύχει αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση, πριμοδοτεί το "κόψιμο" των ψαροκάϊκων, αποκλείοντας ακόμη και τον απλό αποχαρακτηρισμό τους, από επαγγελματικό σε ιδιωτικό, αν θέλει να το κρατήσει ο πρώην ψαράς για αναψυχή.

Και καταλήγουν, με αυτό τον βάρβαρο τρόπο, μπάζα σε σκουπιδότοπο......

Παρακάτω δυο χαρακτηριστικά κείμενα, που ψάρεψα στη Θάλασσα του διαδικτύου

ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

Έτσι κατέστρεψαν κομψοτεχνήματα Ελλήνων καραβομαραγκών, για να πάρουν τις επιδοτήσεις και να τις καταθέσουν στα τοπικά μπαράκια με τις τραγικές ΡωσοΒουλγαροΟυκρανές.

Και από την άλλη μεριά, να αφήσουν ελεύθερο το διεθνές τμήμα του Αιγαίου, στους "γείτονες" ψαράδες και να εξάγουν τα ψάρια τους στην Ελλάδα!!!

Μετά με λες να μην είμαι δύσπιστος σε όλα!  Πως να μην είμαι με τέτοια που βλέπω???

Σημείωση:  Τα ξύλα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, καθαρά, το σπασμένο δοχείο χωρίς το γνωστό πουρί και τα γράμματα στην σπασμένη πινακίδα, χωρίς τη φθορά της αλμύρας.........

Τέλος, για να μείνουμε με την μαυρίλα, ένα παλιό τραγουδάκι με την Καίτη Χωματά

ΚΑΙ ΜΕ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ (έ..έ..έρχεται!!)

ΜΠΙΖΕΛΙ ΣΠΑΣΜΕΝΟ (ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΟΥΡΕΣ ΜΕ ΣΤΟΛΙΔΙΑ)

Το κομμένο μπιζέλι (αντί φάβας) το κάνω δυο-τρεις φορές το χρόνο και όχι μόνο σε περιόδους Νηστείας.

Σαν συνοδευτικό ουζοποσίας, αλλά και σαν κύριο πιάτο, στολισμένο με διάφορα.....

......και μέχρι να μαντέψετε τα σημερινά στολίδα, δήτε την original ανάρτηση:

ΜΠΙΖΕΛΙ ΚΟΜΜΕΝΟ, ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΚΑΠΑΡΗΣ

Φεύγοντας από την Σαντορίνη, την δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί, πήρα μαζί μου και μερικά κιλά από την περίφημη Φάβα, από έναν παραγωγό ( έτσι έλεγε).
Όσο είμασταν εκεί την τιμήσαμε δεόντως σε ολες της τις παραλλαγές, με ούζα και κρασιά.
Σήμερα όμως ΔΕΝ έκανα ΦΑΒΑ , ούτε Σαντορίνης, ούτε Ταγκανίκας !
Έκανα το σπασμένο Μπιζέλι, που είναι πιο δημοφιλές στο σπίτι μας, με παρασκευή σαν ΦΑΒΑ, γαρνιρισμένο με μια σάλτσα κάπαρης, της οποίας είμαι fun.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν άριστο, μιας και την σάλτσα την έκανα για πρώτη φορά...

Και, όπως όλα τα τυποποιημένα μας όσπρια, πήρα το εικονιζόμενο μπιζέλι, γνωστής φίρμας, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί τα παιδιά που την έχουν ασχολούνται με την ιστιοπλοΐα!
Σε πολλούς θα φανεί άσχετο κριτήριο, αλλά έτσι λειτουργώ σε όλη μου την ζωή. Π.χ. κλείνω ξενοδοχείο μόνο αν δέχεται κατοικίδια, έστω και αν δεν έχω κανένα μαζί μου κλπ.

Στην "δημιουργία" τώρα...

Υ Λ Ι Κ Α
500 γραμ. Μπιζέλι κομμένο (ένα σακκουλάκι)
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1/2 φλυτζ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα παρθένο
Αλάτι - Πιπέρι
1500 ml Νερό
Χύτρα ταχύτητος και (πιθανά) ένα μπλέντερ ράβδο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ
200 γραμ. Κάπαρη σε άλμη (δύο βαζάκια των 150 γραμμαρίων), στραγγισμένη
50 γραμ. Αγγουράκια τουρσί , κομμένα μικρά κυβάκια
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
2 Κρεμμύδια μέτρια ψιλοκομμένα
2-4 κουτ.σουπ. τοματάκια Κονκασέ
Αλάτι - Πιπέρι

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Ζεσταίνουμε το λάδι στη χύτρα και σωτάρουμε λίγο το κρεμμύδι.
Ρίχνουμε το μπιζέλι, αφού το καθαρίσουμε και το ξεπλύνουμε, ανακατεύοντας για να λαδωθεί καλά.
Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε το νερό.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά (στο 5, με διαβάθμιση διακόπτη 12) και ανακατώνουμε λίγο ακόμη.
Όταν πάρει βράση (σχηματίζεται λίγος αφρός, αλλά αν τον βγάλουμε θα βγάλουμε και το λάδι με το κρεμμύδι), κλείνουμε τη χύτρα και μόλις αρχίσει το σφύριγμα της βαλβίδας ελαφρά, χαμηλώνουμε το μάτι στο 3.
Αυτά είναι για αυτόματο μάτι. Αν χρησιμοποιούμε απλό με τρείς βαθμίδες, τότε κατεβάζουμε ανάλογα, μέχρι το 1.
Σε μισή ώρα σβήνουμε τη φωτιά και αποσύρουμε τη χύτρα όταν σταματήσει το σφύριγμα.
Εκτονώνουμε και ανοίγουμε.
Θα αντικρύσουμε μια πηχτή σούπα, που έχει που και που άσπαστα μπιζέλια. Δεν πειράζει!
Αν έχουμε μπλέντερ "ράβδο" και θέλουμε πιο "βελουτέ" όψη......

........τότε δουλεύουμε τη "σούπα" για λίγο.
Αφήνουμε τη χύτρα στο μάτι, το ανάβουμε ξανά στο 2-3 (0,5-1 για τα απλά), για να σιγοβράσει, μέχρι να γίνει πηχτός χυλός.
Αν έχουμε πιο δυνατή φωτιά, πρέπει να ανακατεύουμε συνέχεια, για να μη "πιάσει" στον πάτο.
Αφήνουμε να κρυώσει και θα πήξει.
Σερβίρεται κρύα ή χλιαρή, ρίχνοντας λίγο λάδι και μερικές ροδέλλες κρεμμυδιού στην επιφάνεια......
.....ΕΚΤΟΣ.....αν κάνουμε και τη Σάλτσα Κάπαρης, όπως παρακάτω....

Τα υλικά τα έγραψα στην αρχή.
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Για να αποφύγουμε την έντονη αλμυράδα , μπορούμε να μουλιάσουμε την κάπαρη και το αγγουράκι, από το προηγούμενο βράδυ. Αλλοιώς δεν βάζουμε καθόλου αλάτι.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε το κρεμμύδι για 15', μέχρι να γίνει διάφανο και να ροδίσει ελαφρά.

Ρίχνουμε το κονκασέ ή τοματοπολτό και ανακατεύουμε για 5', για να δέσει το μείγμα

Ρίχνουμε την κάπαρη και το αγγουράκι στραγγισμένα, ανακατεύουμε, ρίχνουμε και ένα φλυτζανάκι του Ελλ.καφέ νερό και .....

.... σιγοβράζουμε με σκεπασμένο το τηγάνι, για 15' ακόμη, σε πολύ σιγανή φωτιά, όπως στο μπιζέλι πιο πάνω.

Αφήνουμε να πάρει την θερμοκρασία του δωματίου και σερβίρουμε

Είναι λίγο μπελλαλίδικη κατασκευή, αλλά αξίζει τον κόπο.
Μπορεί να κάνει μια απλή και άχρωμη φάβα, ένα πλήρες "γκουρμέ" γεύμα ή ορεκτικό.

Εμείς την εκτιμήσαμε τόσο, που την φάγαμε σχεδόν ολη και αναγκάστηκα να κάνω και το δεύτερο σακκουλάκι, για αύριο, μιας και είχαμε περίσσευμα σάλτσας.

Ο συνδυασμός είναι διαιτητικός (επίκαιρο), νηστίσιμος (για αργότερα) και πολύ νόστιμος (για πάντα)

Παρακάτω μια άλλη φωτό, με το υλικό μόλις βγήκε πηγμένο από το ψυγείο και, πάλι, με την αγαπημένη σάλτσα κάπαρης

Ισως μετά από την "μελέτη" της πρώτης και της επόμενης φωτό να καταλάβατε τι είναι τα "στολίδια"........

......αν όμως όχι, λέω συνοπτικά ότι είναι 3 είδη. Δηλαδή, Α) Ροδέλλες κόκκινου κρεμμυδιού, με πρόχειρο κουρκούτι, τηγανισμένες σε ελάχιστο ελαιόλαδο. Για το κουρκούτι, 2 κ.σ. Αλεύρι γ.ό.χρ., αλάτι, πιπέρι άσπρο και Σουρωτή (σόδα), μέχρι να γίνει χυλός

Β) Το υπόλοιπο από το κουρκούτι, επίσης τηγανισμένο στο ίδιο τηγάνι (φαίνονται σαν τσίπς, αλλά μοιάζουν στη γεύση με Αραβική πίτα), και

Γ) Η αγαπημένη Σάλτσα Κάπαρης, φτιαγμένη στο ίδιο αντικολλητικό τηγάνι με τα υπόλοιπα.

Και αυτά, για δυο μερίδες, σε 20' μόνο.......

(Ο μαϊντανός είναι για ντεκόρ)

.... ΑΠΛΑ .... ΜΙΑ ΠΙΤΣΑ.....

Μεσημέρι, σκαλίζω διάφορες σημειώσεις, πέφτω επάνω σε ζύμη πίτσας, ακούω την λαθραναγνώστρια, πίσω μου, να λέει "Ωραία θα ήταν μια πίτσα, για το βράδυ".

Και επειδή χατίρι δεν χαλώ (όταν πρέπει), σε 10' η ζύμη για το βράδυ ήταν έτοιμη, σε πιατάκι με αλουμινόχαρτο (λάθος, έπρεπε να την αφήσω στο μπωλ).

Τρώμε, κοιμάμαι και κατά τις 5, ακούω από την κουζίνα "το ζυμάρι έφυγε"!  Τελικά η ζύμη δεν έφυγε, αλλά φούσκωσε τόσο που ξεχείλισε από το πιάτο στο τραπέζι. Βέβαια για τις ζύμες ισχύει το αντίθετο από άλλα πράγματα:  Όταν είναι φουσκωμένες, τις χαϊδεύεις λίγο και πέφτουν".

Το βραδάκι "στολίστηκε" και να το αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α  για την ζύμη

8 κουτ.σουπ. Αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουτ.γλυκ. (5 γραμμάρια) Μαγιά ξερή

1 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

1 κουτ.γλυκ. Ζάχαρη άσπρη

1 νεροπότηρο Νερό χλιαρό (να αντέχει το δάκτυλο)

1 κουτ.γλυκ. Αλάτι

Τα υλικά αυτά είναι ίδια με του ψωμιού, σε διαφορετικές αναλογίες και παρόμοια με την παλιά ανάρτηση (κλικ εδώ)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Όλα τα στερεά υλικά και το λάδι σε μπωλ και προσθέτω σταδιακά το νερό, ανακατεύοντας συγχρόνως, μέχρι να πετύχω μια ζύμη αφράτη, που να μη κολλάει στα τοιχώματα. Συνήθως δεν παίρνει όλο το νερό, ανάλογα με το αλεύρι.

Παλιότερα λάδωνα λίγο τα τοιχώματα του μπωλ και την άφηνα εκεί για να φουσκώσει. Τώρα την έβγαλα με αλευρωμένα χέρια και την έβαλα σε πιατάκι......και "έφυγε" όπως είπα και στην αρχή.

Το βράδυ πήρα το γυάλινο καπάκι ενός πυρέξ, με διάμετρο 26 εκατοστά, το λάδωσα και άπλωσα την ζύμη, σαν βάση.

Έστρωσα 2-3 κουταλιές κέτσαπ (ετοιματζίδικο, το δικό μου είχε τελειώσει) και από πάνω, διάφορα, όπως

Γιδοτύρι τριμμένο με το χέρι

Ελιές ξυδάτες ξεκουκουτσωμένες

Μανιτάρια σε φέτες

Κρεμμύδι σε ροδέλλες

Ρίγανη και Μαϊντανό ψιλοκομμένο

 

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο (200 οC), για 20-25'

Κόβω στα 8 με το ροδάκι και.....τρώμε

Την ζύμη αυτή μπορούμε να την διατηρήσουμε στην κατάψυξη, αλλά δεν ξέρω σε πιο στάδιο και δεν το δοκίμασα ποτέ. 

Έχω και εδώ ένα πεδίο δοκιμών, για αργότερα (ο διάολος δουλειά δεν είχε.....κλπ).

ΜΙΝΙ ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ !

Αυτές οι μικρές δόσεις είναι ότι πρέπει για την δίαιτα και με περιορισμένα τα υλικά.

Είχα μήλα Ζαγορίν Πηλίου, Θεόσκληρα και παίρνω ένα, με μια έμπνευση της στιγμής στήνω μια μικρούλα μηλόπιτα (λεμε τώρα!).

Το αποτέλεσμα αποζημειώνει

Υ Λ Ι Κ Α  για μικρό ταψάκι 14x24 εκατοστά

1 κ.σ. Ζάχαρη άσπρη

2 κ.σ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

1 φλυτζανάκι Ελληνκού καφέ Μαυροδάφνη Πατρών

5 κ.σ. Αλεύρι αυτοφούσκωτο (φαρίνα κόκκινη)

1 Μήλο σκληρό

Κανελογαρύφαλο

Ζάχαρη καστανή για πασπάλισμα

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Στρώνουμε το ταψάκι με αλουμινόχαρτο και το αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο.

Πασπαλίζουμε ελαφρά με την καστανή ζάχαρη (κρατάμε και λίγη για μετά).

Καθαρίζουμε το μήλο από φλούδες και σπόρους και το κόβουμε σε λεπτές φέτες, που τις στρώνουμε στο ταψάκι και πασπαλίζουμε με το κανελογαρύφαλο (κρατάμε και λίγο για μετά).

Βάζουμε στο μπωλ του μίξερ το ελαιόλαδο με την άσπρη ζάχαρη και τα χτυπάμε καλά. Ρίχνουμε την μαυροδάφνη, συνεχίζουμε το χτύπημα και προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι, μέχρι να γίνει χυλός, που τον στρώνουμε επάνω στα μήλα

Για ψήσιμο χρησιμοποίησα ένα φορητό φουρνάκι 16 λίτρων, που έχει χρονοδιακόπτη μέχρι 15', επιλογές άνω-κάτω, χωρίς επιλογή θερμοκρασίας.

Έψησα ένα 15λεπτο με την κάτω αντίσταση και ακόμη ένα 15λεπτο με άνω+κάτω.

Τουμπάρισα σε ένα πιάτο και έβγαλα με προσοχή το αλουμινόχαρτο.

Σε λίγο πασπάλισα με την υπόλοιπη καστανή ζάχαρη και την υπόλοιπη κανέλλα και.........

 

........έτοιμη η Μηλόπιτα της πλάκας, που είναι και Νηστίσιμη!

ΜΙΑ ΓΑΡΙΔΟΣΟΥΠΑ ΒΕΛΟΥΤΕ & ΜΙΑ ΓΑΡΙΔΟΣΑΛΤΣΑ (FRA DIAVOLO) !!

Πολλά χρόνια πριν, ένα μικρό καφενεδάκι στην Πυλαία, ήταν φημισμένο για την γαριδόσουπα, και την είχαμε δοκιμάσει με φίλους από τον Ναυτικό Όμιλο.

Όταν προχθές πήρα γαρίδες κατεψυγμένες, έτσι για να βρίσκονται, ήρθε στο νου μου η σούπα με τις μισές, αλλά και μια κόκκινη σάλτσα, η λεγόμενη FRA DIAVOLO, δηλαδή "Αδελφός του Διαβόλου". Για διαβόλους και βελζεβούληδες....παρακάτω. Ας δούμε πρώτα την Γαριδόσουπα, ξεκινώντας από το τελικό πιάτο

ΓΑΡΙΔΟΣΟΥΠΑ

Υ Λ Ι Κ Α

1 σακκουλάκι Γαρίδες κατεψυγμένες (ήταν 475 γραμ., αποφλοιωμένες, χωρίς κεφάλια)

1 Κρεμμύδι άσπρο ψιλοκομμένο

2 Καρότα σε κομμάτια

200 γραμ. Ντοματάκια αποφλοιωμένα (χυλός στο multi)

2 σκελίδες Σκόρδο ψιλοκομμένες

Μερικά κοτσανάκια Σέλινο

1 Πατάτα σε κύβους

Αλάτι - Πιπέρι

1/2 φλ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

Τον χυμό από 2 Λεμόνια

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Αν πρόκειται για φρέσκες γαρίδες, τις βράζουμε 3-4', σε 2 λίτρα νερό, αφού πρώτα βγάλουμε το ραχιαίο εντεράκι, με μια φουρκέτα. Τις βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα, τις καθαρίζουμε από τα κεφάλια, λέπια και ουρές. Επιστρέφουμε στην κατσαρόλα τα κεφάλια κλπ και βράζουμε για 20' ακόμη. Σουρώνουμε και κρατάμε το ζουμί, ρίχνουμε το λάδι και όλα τα υπόλοιπα υλικά, και βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Τότε πολτοποιούμε με το μπλέντερ-ράβδο, για να γίνει "βελουτέ".

Ρίχνουμε τις γαρίδες και όταν πάρει βράση, είναι έτοιμη.

Εγώ είχα κατεψυγμένες καθαρισμένες.

Αφού τις άφησα στην συντήρηση από βραδύς, τις έπλυνα και τις άφησα σε ξυδόνερο (1 μέρος ξύδι σε 4 μέρη νερό), για 2 ώρες.

Τις ξεπλένω καλά και τις βράζω για 1' μόνο. Τις βγάζω με την τρυπητή κουτάλα, ρίχνω τα υπόλοιπα υλικά και κλείνω τη χύτρα.

Τα βράζω για 5', αποσύρω τη χύτρα και εκτονώνω σε 5'. Τα λαχανικά έχουν μαλακώσει και τότε μπαίνει στη σκηνή το μπλέντερ.

Όταν σε λίγο όλα γίνουν χυλός, ρίχνω και τις γαρίδες, για να πάρουν βράση.

Διορθώνω τη γεύση με τον χυμό των λεμονιών και σερβίρω, με φρεσκοτριμμένο μείγμα πιπεριών.

Και τώρα τα Διαόλια και οι Σατανάδες.

Εμείς εδώ στη χώρα μας Γαριδόσαλτσες κάνουμε σε πολλές παραλλαγές, που τις ονομάζουμε Σαχανάκια, γαριδομακαρονάδες  και άλλα.

Κάποιοι άλλοι, επαγγελματίες, δίνουν περίεργα ονόματα, για να τις κάνουν πιο τραβηχτικές.

Πέφτω σε άρθρο της Wikipedia, με τίτλο 

Fra diavolo (sauce)

με παραπομπή στον chef Mario Batali, που την λανσάρει με αυτό το όνομα στην Αμερική.

Ήταν ίδια με την δική μου, με μόνη διαφορά την προσθήκη καυτερής πιπεριάς, που εγώ δεν έβαλα, αυτή τη φορά.

Είναι η βασική σάλτσα ντομάτας, όπου, προς το τέλος του βρασμού προσθέτουμε τις γαρίδες, για να βράσουν μόνο 4-5'.

Συνοδεύει ζυμαρικά ή και σκέτη, σαν μεζές για ούζο, τσίπουρο, λευκό κρασί, με μπόλικο ψωμάκι για βουτιές.

Στην βασική σάλτσα μπορούμε να βράσουμε μύδια ή χταποδάκι, αφού πρώτα το βράσουμε στα υγρά του για να μαλακώσει.

Εμείς θα ντύσουμε πέννες, για αύριο, οπότε θα συμπληρωθεί και η ανάλογη φωτό.......