ΓΙΓΑΝΤΕΣ .... ΤΗΓΑΝΙΤΟΙ

Από την περιήγηση σε διάφορα φιλικά και μη blogs, "ψάρεψα" την παρακάτω συνταγή, με  ενδιαφέροντα τίτλο

ΜΕ ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ-ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ  

Υ Λ Ι Κ Α

200 γρ. γίγαντες (Κινέζικοι! Όσοι επιπλέουν είναι επηρεασμένοι από την ελαφρότητα της Σκέψης του ΜΑΟ)

1 κούπα αλεύρι  έβαλα σχεδόν 2 ολικής

1 κουτάκι μπύρα
2 κουταλιές Ελαιόλαδο για το κουρκούτι
1 φλυτζανάκι του Ελληνικού καφέ τσίπουρο 

λίγο αλάτι
λάδι για τηγάνισμα

Για τη σάλτσα:

1 μικρή ντομάτα τριμμένη

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 σκελίδα σκόρδο

1/2 κούπα ελαιόλαδο

λίγο κύμινο και λίγη πάπρικα καυτερή

Η παρακάτω φωτό είναι η "δανεικιά"

 

 Οι υπόλοιπες είναι από την σημερινή κατασκευή

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Πλένουμε (για να φύγει η Κινεζίλα) και Μουλιάζουμε (σε αλατισμένο νερό) αποβραδύς τους γίγαντες. Την άλλη μέρα τους βράζουμε σε μπόλικο αλατισμένο νερό μέχρι να γίνουν. Προσοχή να μη μας λιώσουν. 

Ετοιμάζουμε το κουρκούτι ανακατεύοντας το αλεύρι, με τη μπύρα μαζί με μια πρέζα αλάτι και το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να βράσουν τα φασόλια. Μόλις γίνουν, τα σουρώνουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Βάζουμε σε ένα τηγάνι λάδι για τηγάνισμα και το αφήνουμε να κάψει. Περνάμε τα φασόλια από το κουρκούτι και τα τηγανίζουμε μέχρι να ροδίσουν. 

Για την σάλτσα: βάζουμε την ντομάτα με το κρεμμύδι και το σκόρδο στο μπλέντερ. Μετά μαζί με μία κούπα νερό και το ελαιόλαδό μας, τα βάζουμε στην κατσαρόλα. 
Σιγοβράζουμε για 20-25 λεπτά περίπου, μέχρι να δέσει η σάλτσα. Προσθέτουμε λίγο αλάτι και κύμινο και αν χρειαστεί ρίχνουμε κι άλλο νερό. 
Μπορούμε να σερβίρουμε την σάλτσα χωριστά.
Προτίμησα μαζί, για να δώσει και λίγο χρώμα.

Αναρτήθηκε από Φωτιά + Πάγος στο blog ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ   (κλικ).

Και με συνοδευτικό ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΜΕ ΚΑΡΥΔΙ.
Μετά την δοκιμή, ακούστηκε η κραυγή "Θεϊκόόόόόό"

 Και βλέπουμε...........

ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΜΑΝΗΣ & ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΛΑΔΕΡΑ

Συνεχίζοντας τις προσπάθειες και τις δοκιμές να πετύχω την γεύση της μυστικής σάλτσας ενός μάγειρα (το μυστικό το πήρε μαζί του στον "άλλο" κόσμο), φαίνεται ότι πλησίασα αρκετά!!
Ήταν πολύ απλό:
Τομάτες, ξεδλουδισμένες και ξεσποριασμένες, τριμμένες στο multi (ή τον μύλο του πουρέ, εκείνης της εποχής).
Δύο κουταλιές λάδι
Λίγη ζάχαρη
1 νεροπότηρο άσπρο κρασί......τόσο απλά. 

 Πήρα λουκάνικο καπνιστό Μάνης, το εκοψα φέτες και, ανάμεσα σε χαρτί ψησίματος, τις έψησα στην τοστιέρα για να βγάλουν το λίπος.

 Όταν η σάλτσα έπηξε (περίπου σε 15'), ρίχνω τα ψημένα λουκάνικα.
Τα βράζω για λίγο με την σάλτσα και τα συνοδεύω με ρύζι βρασμένο.
Την επόμενη φορά θα πάρω hot-dog, γιατί "εκείνα" ήταν πιο ψιλοαλεσμένα.

ΣΥΝΘΕΣΗ ΛΟΥΚΑΝΙΚΩΝ τύπου ΜΑΝΗΣ
Λέω "τύπου" γιατί δεν τα φιάχνω στην Μάνη και έχω και μια μικρή αλλαγή

Από την Μανιάτισσα μαμά του Ανδρέα

  2 κιλά κρέας μοσχαρίσιο
  1/2 κιλό χοιρινό (εδώ έλεγε "Παστό")

  1/2 κιλό κρεμμύδια
   2 κουταλιές σούπας αλάτι
  ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ(πιπέρι μαύρο,κόκκινο-ρίγανη,μπαχάρι,κύμινο) ανάλογα με τα γούστα
  2 φλυτζάνες κρασί κόκκινο
  Ξύσμα από 1-2 πορτοκάλια

==================

Παράλληλα έκανα και Φασολάκια Λαδερά με σάλτσα τομάτας, που τα έχω ξανακάνει, αλλά τα ξαναγράφω, για να μή δίνω link

 Υ Λ Ι Κ Α
500 γραμ. Φασολάκια φρέσκα στρογγυλά, καθαρισμένα
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
500 γραμ. Τομάτες ξεσποριασμένες και τριμμένες στο χοντρό του τρίφτη (έμειναν περίπου 350 γραμμάρια καθαρά)
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
Αλατοπίπερο
1/2 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Χρησιμοποιήθηκε χύτρα ταχύτητος.
Σωτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο στο λάδι για λίγα λεπτά.
Ρίχνουμε τα φασολάκια και τα σωτάρουμε κι αυτά, ανακατεύοντας, μέχρι να λαδωθούν καλά.
Ρίχνουμε την πολτοποιημένη τομάτα και τη ζάχαρη, αλατοπιπερώνουμε, κλείνουμε την χύτρα όταν αρχίσει το βράσιμο χαμηλώνουμε τη φωτιά και μετράμε 10' από το σφύριγμα της βαλβίδας.
Εκτονώνουμε και ανοίγουμε τη χύτρα.
Αν χρειάζεται αφήνουμε τη χύτρα στο μάτι, για να πήξει η σάλτσα.
Αν δεν έχουμε χύτρα ταχύτητος, τότε βραζουμε 30'.
Εννοείται ότι τώρα, εκτός εποχής, χρησιμοποίησα κατεψυγμένα Extra fine, για να μην έχουν "κλωστές" που τις σιχαίνομαι.

 Στα φασολάκια, η πρώτη και η τελευταία φωτό, είναι οι πρόσφατες.

ΣΤΗΘΟΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΤΗΓΑΝΙΑ με μανιτάρια

Είναι καιρός τώρα που έκανα αυτή την τηγανιά

Υ Λ Ι Κ Α
Για την μαρινάδα
Κρασί άσπρο
Ελαιόλαδο
σε ποσότητες όσο να καλύψουν το κοτόπουλο


Κυβάκια Κοτόπουλου (στήθος για μένα)
Αλεύρι κίτρινο
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο

250 γραμ Μανιτάρια σε φέτες
1 φλυτζανάκι γάλα εβαπορέ light, αδιάλυτο
Αλάτι, Πιπέρι
Μαϊντανό ψιλοκομμένο
2 σκελίδες Σκόρδο κομμένες στα 4


Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Η δουλειά γίνεται σε τρεις φάσεις
Πρώτα μουσκεύουμε το κοτόπουλο στην μαρινάδα, για μία ωρα.

Όσο διαρκεί το μαρινάρισμα, σωτάρουμε το σκόρδο στο ελαιόλαδο, μέχρι να ροδίσει και το βγάζουμε από το τηγάνι.
Βγάζουμε και στραγγίζουμε το κοτόπουλο, το αλευρώνουμε στο κίτρινο αλεύρι και το τηγανίζουμε ελαφρά από όλες τις πλευρές.
Σε άλλο τηγάνι σωτάρουμε τα μανιτάρια και όταν βγάλουν τα υγρά τους, ρίχνουμε την μαρινάδα, το αλατοπίπερο και τα αφήνουμε να βράσουν. Πριν τελειώσουν τα υγρά, ρίχνουμε το γάλα και τα τηγανισμένα κομμάτια, μέχρι να αρχίσει το μείγμα να πήζει.
Ρίχνουμε και τον μαϊντανό.

Σερβίρουμε με άσπρο ρύζι, πασπαλισμένο με χοντροκομμένο μείγμα πέντε πιπεριών(!)

ΡΥΖΟΤΟ ΜΕ ΑΡΑΚΑ

Σαν συνοδευτικό ή σαν πρώτο πιάτο είναι ιδανικό.
Ο χρόνος παρασκευής του δεν ξεπερνάει την μία ώρα και, αν παραλείψουμε το τυρί, γίνεται και Νηστίσιμο.
Το τελικό αποτέλεσμα, πρώτο όπως πάντα

Υ Λ Ι Κ Α (σαν γαρνιτούρα για 4 άτομα)
250 γραμ. Ρύζι (είχα Νυχάκι Θεσσαλονίκης. Το ιδανικό είναι το αρμπόριο, αλλά.....)
125 γραμ. Αρακά κατεψ. (Extra fine)
3 σκελίδες Σκόρδο ψιλοκομμένο ή στην πρέσσα
1 φλ.τσαγ. Κρασί άσπρο
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1,5 λίτρ. Ζωμό Λαχανικών (είχα σπιτικό)
2 κουτ.σουπ. Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 κουτ.σουπ. Άνιθο ψιλοκομμένο
3+2 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
Αλάτι, Πιπέρι, Παρμεζάνα (ή ότι άλλο τυρί έχουμε)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Σε κατσαρολάκι ζεσταίνουμε τον ζωμό, μέχρι λίγο πριν να βράσει.
Σε βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα ζεσταίνουμε τις 3 κουταλιές λάδι και σωτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο, για μερικά λεπτά, μέχρι να γίνουν διάφανα.
Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε ζωηρά, μέχρι να λαδωθεί.
Σβύνουμε με το κρασί και περιμένουμε μέχρι να εξατμιστεί το οινόπνευμα.
Χαμηλώνουμε την φωτιά στο μέτριο και τώρα αρχίζει το παιχνίδι με τον ζωμό.
Ρίχνουμε με την μεγάλη κουτάλα της σούπας, μια κουταλιά κάθε φορά και ανακατώνουμε μέχρι να απορροφηθεί.
Αυτό γίνεται για 12-13 λεπτά. Υπολόγισα ότι χρειάζεται 10 κουτάλες.
Μαζί με την τελευταία κουταλιά, ρίχνουμε τον αρακά, τον μαϊντανό και τον άνηθο, αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε και τις υπόλοιπες 2 κουταλιές λάδι.
Ανακατεύουμε στην φωτιά ακόμη για 3-4' και ρίχνουμε το τυρί .

Εμείς για τέτοιες δουλειές χρησιμοποιούμε ξερή μυζήθρα, ψιλοτριμμένη για μέσα και "φιλεταρισμένη" για από πάνω.

Στο δικό μου πιάτο έβαλα Νιβατό και έτριψα και πιπέρια.

Ο χαρακτηρισμός "νηστίσιμο" που δίνω, είναι αν παραλείψουμε το τυρί....

ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΛΙΚΕΡ ("ΤΕΝΤΟΥΡΑ" & "44")

Από τις αρχές Ιανουαρίου έχω στα χέρια μου το καινούργιο βιβλίο της Κας Κικής Ξανθάκη, του φιλικού blog "Μικρή Κουζίνα"

"ΛΙΚΕΡΑΚΙΑ & ΣΕΡΜΠΕΤΙΑ" .

Αν και ο Χειμώνας δεν ενδείκνυται για τέτοιες κατασκευές, διάλεξα δύο, που δεν είχαν ανάγκη από πολύ ήλιο.

Το εξώφυλλο του βιβλίου 

Και πρώτα, ένα λικέρ με κάπως περίεργο τίτλο "ΛΙΚΕΡ 44", με ξεκίνημα στις 18/01/2011 και άνοιγμα 03/03/2011, δηλαδή μετά από 44 μερες!!
Την Τεντούρα την ξεκίνησα στις 10/02/2011 και άνοιγμα για το σιρόπι ένα μήνα μετά

Αντί για οινόπνευμα ποτοποιΐας ή μπράντυ, χρησιμοποίησα τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο 42%, όπως έγραφε το μπουκάλι και έδειξε και το γραδόμετρο, εργαλείο κληρονομιά του πεθερού μου, ποτοποιού από το Αίγιο.
Το χρώμα και των δύο το πέτυχα ακριβώς όπως στις φωτογραφίες του βιβλίου (για την γεύση, δεν ξέρω, γιατί η συγγραφέας δεν έδινε δείγματα, μαζί με το βιβλίο!!!)

Εμπειρία από το "44" δεν έχω, αλλά την Τεντούρα την ξέρω καλά!
Κανονικά πρέπει να είναι λίγο πιο σκούρα (στο βιβλίο γράφει πως γίνεται) και από την γεύση, νομίζω, ότι έλειπε το μπράντυ.

Τα Υλικά και το τρόπο παρασκευής μπορείτε να τα βρήτε, όταν πάρετε στα χέρια σας το βιβλίο, που μπορείτε να παραγγείλετε στο e-mail 

Που θα πάει, το Καλοκαίρι έρχεται και θα μας φέρει άπειρα φρούτα εποχής.....και τότε να δεις τι θα γίνει!!!

ΤΟ "ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ" ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΑΣ !!!!!!!!!

ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΤΗΓΑΝΗΤΟΣ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ (original)
Ο ταπεινός μπακαλιάρος, ή "φτωχογιάννης" για τους Έλληνες, ή "ψάρι του βουνού" για τους Βάσκους, μαγειρεύεται (λένε οι Πορτογάλλοι) με 1000τρόπους.
Εμείς στο Πατρικό μου τον κάμναμε πάντα τηγανητό (και καμιά φορά πλακί, που δεν έτρωγα).

Για φέτος  αγόρασα διπλή ποσότητα φιλέτο, για να μείνει. Τρώγεται το ίδιο καλά και σε επόμενες μέρες.

Άρχισα την προετοιμασία από χθες, αλλάζοντας το νερό ξαλμυρίσματος κάθε 4 ώρες.
Παράλληλα έκανα και ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ με ΚΑΡΥΔΙ , που την "έκρυψα" για σήμερα.
Το σημερινό αποτέλεσμα

 

Το περσυνό αποτέλεσμα

ΥΛΙΚΑ
Φιλέτο Μπακαλιάρου, κομμένο κομμάτια και ξαλμυρισμένο
Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο για το τηγάνισμα

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΚΟΥΤΙ
3 φλ.τσαγ. Αλεύρι (έβαλα 2 φλ. κίτρινο και 1 φλ. Αυτοφούσκωτο ολικής)
2-3 κουταλιές λάδι
1 κουτάκι Μπύρα lager 330 ml
1 φλυτζανάκι του Ελληνικού καφέ τσίπουρο
Μισό φακελλάκι ξερή μαγιά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πρώτα φτιάχνουμε το κουρκούτι
Βάζουμε όλα τα υλικά στο μπωλ του μίξερ και χτυπάμε μέχρι να γινουν παχύρευστος χυλός.
Τον αφήνουμε να σταθεί τουλάχιστον μια ώρα πριν την χρήση. Εγώ τον έβαλα και μισή ώρα στο ψυγείο. Όταν το κουρκούτι είναι κρύο, δεν ξεκολλάει στο τηγάνισμα. Αν είχε 1-2 αυγά δεν χρειάζεται.
Βάζουμε μπόλικο λάδι σε τηγάνι, να κάψει, αλλά να μην αρχίσει να καπνίζει.
Βουτάμε ένα- ένα κομμάτι στο κουρκούτι και το τηγανίζουμε 3-4 λεπτά από κάθε πλευρά

Για να μη στάζουμε κουρκούτια σε όλη την κουζίνα, βουτάμε απ'την αρχή όλα τα κομμάτια και παίρνουμε με τσιμπίδα.
Αν τα κομμάτια μας είναι λεπτά και πρόκειται να ψηθούν γρήγορα, τότε στο κουρκούτι προσθέτουμε 1 κουταλάκι τσαγιού Ζάχαρη.
Έτσι ροδοκοκκινίζουν σε λιγότερο χρόνο και δεν παραψήνεται το ψάρι.
Να και το αποτέλεσμα, πριν το σερβίρισμα
Συνοδεύεται με λευκό ξηρό κρασί παγωμένο , και με βραστές ή ωμές σαλάτες.
Για φέτος ΜΕΛΙΣΑΝΘΗ  από το κτήμα PORTO-CARRAS και μαρούλι.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΡΟΙ (γεροί λέω όχι γέροι!!!)
ΕΛΠΙΖΩ..........ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!

"Τούτο το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα......."

"Τούτο το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα:
Μεθύστε με τ΄αθάνατο κρασί του ΄21!"
                                                      Κωστής Παλαμάς 
                             ==============
Και πιο κάτω η περσυνή ανάρτηση......

Τετάρτη, 24 Μαρτίου 2010

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Επαναστάσεις γίνονται σε πολλά μέρη του κόσμου, από τους λαούς και τα Έθνη.
Και άλλες τόσες βαφτίζονται "επανάσταση" (βλέπε πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967).
Όλες όμως στην πραγματικότητα είναι πόλεμοι "ΕΜΦΥΛΙΟΙ". Γίνονται μέσα στον ίδιο λαό, από ομάδες που η μια προσπαθεί να επικρατήσει της άλλης, σκοτώνονται, φαγώνονται μεταξύ τους, χωρίς πάντα να επικρατήσει ο δικαιότερος.
Τέτοια είναι η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η Ρωσική Επανάσταση του 1917 κ.ά.

Μερικές γίνονται και για την αποτίναξη ζυγού από αλλόφυλους.
Ο χαρακτηρισμός όμως που αρμόζει είναι "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ". Τέτοιος πόλεμος ήταν και αυτός που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1821, λίγο πριν του Ευαγγελισμού.

Όλοι αυτοί οι πόλεμοι ξεκινούν αμέσως μετά την κατάκτηση, άντε 5-10 χρόνια μετά.
ΟΧΙ όμως 400 !!!
Ναι μεν ο Τούρκος μπήκε στην Κωνσταντινούπολη το 1453 και κατέκτησε τα Βαλκάνια, δεν κατάφερε όμως να αφομοιώσει τους πληθυσμούς. Και σε αυτό δεν φταίει τίποτε άλλο από το κατώτερο πολιτιστικό επίπεδο και......το μίσος στον Τούρκο, που το καλλιεργούσαν οι λόγιοι της εποχής και οι ιερείς με τα κρυφά σχολειά.

Ένα τέτοιο κρυφό σχολειό υποδυόμαστε εδώ, στο Δημοτικό, στον διάδρομο που ένωνε την πρώτη τάξη με το γραφείο των δασκάλων.
Η κάθε φωτογραφία είναι από διαφορετική χρονιά, φαίνεται άλλωστε και από το background, που για να το δήτε καλύτερα κάντε "κλικ" στις φωτό......

.........και λέγαμε και ποιήματα (απ'έξω !!!)......

......και με μικρά σκετσάκια υποδυόμασταν τους Ήρωες του '21 (εδώ "είμαστε" η Φιλική Εταιρεία, ο Σκουφάς, ο Ξάνθος και το χέρι του Τσακάλωφ)..........

Αξίζει να προσέξουμε το σκηνικό. Με κιλίμια και κουρελούδες γύρω-γύρω, το σκαμνάκι που έγινε τραπεζάκι βάζοντας επάνω την στρόγγυλη τάβλα που είχε η επιστάτρια για να ανοίγει φύλλο για τις τυρόπιτες που πουλούσε στα διαλείμματα. Τραγικό!!!

Τα συγκρίνω με τις ανάλογες παραστάσεις στο σχολείο του ανηψιού μου και κουνάω με λύπη το κεφάλι.

Και όμως το ευχαριστιόμασταν και το περιμέναμε, ίσως γιατί δεν είχαμε δει τα καλύτερα (είναι καλύτερα άραγε;;)

.........και στο τέλος της γιορτής τραγουδούσαμε, χωρίς μουσική υπόκρουση και τον ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ


Και σήμερα , το 2010, διάφοροι ανθέλληνες, μίσθαρνα όργανα του διεθνούς Σιωνισμού , θέλουν να καταργήσουν αυτές τις γιορτές Εθνικής μνήμης της Ιστορίας μας, προσπαθώντας να τα ξεχάσουμε .
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, βρίσκουν την ευκαιρία, μιας και βαριούνται και γίνονται, ίσως άθελά τους, όργανα του αφελληνισμού της νέας γενιάς.

Ακόμη αν διαβάσεις όλες τις στροφές του ΥΜΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ του Διονυσίου Σολωμού, θα μπορέσεις να διακρίνεις και παραλληλισμούς με την τωρινή εποχή.
Όχι μονο τις πρώτες στροφές που μελλοποίησε ο Νικόλαος Μάντζαρος και έγινε ο Εθνικός μας Ύμνος.



==============================

Και σήμερα, επίκαιρο ΞΑΝΑ
Ακόμα τούτη η άνοιξη,
ραγιάδες, ραγιάδες,
τούτο το καλοκαίρι,
ραγιάδες, ραγιάδες,
και θα κινήσει ο Μόσκοβος
να κάνει το σεφέρι!
Και διαλέγω μερικές στροφές από το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ
.......................................
9.
Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Aλλα χέρια δυνατά.

10.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.

11.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Aλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.

12.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,
Σύρε ελέγαν οι σκληροί.
............................................
Πήτε μου, οι στίχοι αυτοί σήμερα γράφτηκαν;;;;;

Και του Χρόνου, ας ελπίσουμε, καλύτερα!!!

ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΑ ΜΕ ΜΑΚΑΡΟΝΑΚΙ "ΚΟΠΤΟΝ"

Το άριστο συνοδευτικό των ζυμαρικών, κατά γενική ομολογία, είναι η σάλτσα με κιμά (Μπολωνιέζ).

Επειδή όμως είναι περίοδος νηστείας, αντικαθιστώ τον κιμά με μανιτάρια σε φέτες.

Μπορώ να πω ότι ήταν καλύτερα σε γεύση και οπτικά

Υ Λ Ι Κ Α

500 γραμ. Ζυμαρικά (μακαρονάκι κοφτό)

1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 κουτί Κονκασέ (400 γραμ.)

3 σκελίδες σκόρδο

300 γραμ. Μανιτάρια σε φέτες

3 καρότα σε λουρίδες

2-3 κουταλιές Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

1 νεροπότηρο Κρασί άσπρο

1/2 κουταλάκι ζάχαρη

Αλάτι - Πιπέρι

Μαϊντανό & Βασιλικό ψιλοκομμένα

 Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Σε κατσαρολάκι (ή βαθύ τηγάνι) ζεσταίνω το λάδι και σωτάρω το κρεμμύδι για 2-3'. Προσθέτω ένα φλυτζάνι νερό και τα καρότα. Τα αφήνω να βράσουν μέχρι να σωθούν τα υγρά.

Ρίχνω τα μανιτάρια, σβύνω με το κρασί και συνεχίζω τον βρασμό, πάλι μέχρι να σωθούν τα υγρά.

Βάζω στο multi το κονκασέ, τα σκόρδα, τη ζάχαρη και το αλατοπίπερο και τα πολτοποιώ. Ρίχνω τον πολτό στο κατσαρολάκι και βράζω 15' ή και λίγο περισσότερο, μέχρι η σάλτσα να αποκτήσει την επιθυμητή πυκνότητα.

Σβύνω τη φωτιά και ρίχνω τον μαϊντανό και τον Βασιλικό.

Αν θέλουμε αντικαθιστούμε τα μυρωδικά αυτά με ρίγανη ή θυμάρι.

Στο ενδιάμεσο βράζουμε τα ζυμαρικά 2' λιγότερο από τον χρόνο που γράφει το πακέτο.

Αυτό σε περίπτωση που τα στραγγίζουμε, χωρίς να τα ξεβγάλουμε.

Αν θέλουμε να τα ξεβγάλουμε και να σταματήσουμε την θερμοκρασία, τότε τα αφήνουμε στον χρόνο που λέει το πακέτο.

Τρώγοντας ακούμε και τα σχετικά επιφωνήματα και το περίφημο πια "γεια στα χέρια σου".

ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ (ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ)

Βρίσκω υλικά αδέσποτα (σε οκάδες) στις παλιές σημειώσεις.

Ούτε τιτλος, ούτε εκτέλεση. 

Από τα υλικά βλέπω ότι ταιριάζουν με εργολάβους (όχι αυτούς που χτίζουν σπίτια και δρόμους), αλλά τα λεγόμενα "ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ".

Ψάχνω λοιπόν με αυτές τις λέξεις και βρίσκω πληθώρα συνταγών και εκτελέσεων.

Τα υλικά μέχρι και αντίστροφα από τα δικά μου.

Οι εκτελέσεις περίπου ίδιες.

Μέσα σ'αυτό τον κυκεώνα και μια βασική συνταγή του Παρλιάρου, που στα υλικά, λες και είναι μετατροπή των οκάδων σε κιλά.

Είναι και ακριβολόγος στις ποσότητες και ξεκίνησα.

Το τελικό αποτελεσμα, σε μεταλλικό κουτί (από Butter Cookies)

Υ Λ Ι Κ Α
50 δράμια (160 γραμ.) Αμύγδαλα ωμά ξασπρισμένα (Παρλιάρος 160 γραμ.)
100 δράμια (320 γραμ.) Ζάχαρη Άχνη (Παρλιάρος 300 γραμ.)
3 ασπράδια Αυγών (Παρλιάρος τα ίδια)
Η συνταγή μου δίνει 10 γραμμάρια Ανθόνερο ή βανίλια. Ο Παρλιάρος δεν δίνει μυρωδικό.


Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Λέει ο Παρλιάρος "
ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΕΝΤΕΡ 'Η ΣΤΟ ΜΟΥΛΤΙ ΤΑ 160ΓΡ.ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΧΝΗ ΚΑΙ ΤΟ 1 ΑΣΠΡΑΔΙ.ΤΑ ΑΛΕΘΟΥΜΕ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΟΜΟΙΟΓΕΝΗΣ ΥΓΡΗ ΜΑΖΑ,ΣΑΝ ΠΑΣΤΑ,ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΤΟΥ ΜΙΞΕΡ."
Τα έβαλα και στόμωσε το multi. Αδύνατον να γυρίσει.
Τα αδειάζω σε μπωλ, βάζω και τα υπόλοιπα υλικά και παίρνω το μπλέντερ χειρός (ράβδος).
Με μεγάλο κόπο και αφού "μύρισε" από θερμοκρασία και ζόρι η ράβδος, έγινε ο αμυγδαλοπολτός.

Λέει "κορνέ". Νόμιζα ότι είχαμε ένα πολύ μικρό μόνο και παίρνω σακκουλίτσα κατάψυξης των 2 λίτρων.
Βάζω το περιεχόμενο του μπωλ και ανοίγω μια τρυπούλα σε μια γωνία.
Μικρά δισκάκια σε ταψιά με λαδόκολλα και ψήσιμο σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 οC, για 15', με αέρα.

Ενδιάμεσα αντιστρέφω τα ταψιά, για να πάρουν ίδια θερμοκρασία, γιατί ήταν τρία και δεν προβλέπεται από την κουζίνα.

Μπορώ να πω ότι πέτυχα τη γεύση και την υφή (μαστιχωτοί και μαλακοί) μέσα.
Τους έβαλα ανά δύο και τους κόλλησα με λίγο μαρμελάδα βερύκοκκο, που υπήρχε.
Δεν έβαλα αμυγδαλάκι επάνω, γιατί βαρέθηκα να βράσω και να ξεφλουδίσω μερικά.
Παρακάτω αντιγράφω την συνταγή του Παρλιάρου, από το φατσοβιβλίο

Η ΒΑΣΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ

από stelios parliaros-syntages την Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2010 στις 2:59 μ.μ.

ΥΛΙΚΑ
(ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 900ΓΡ)

160ΓΡ.ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΛΕΥΚΑ
300ΓΡ.ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ
3 ΑΣΠΡΑΔΙΑ ΑΠΟ ΑΥΓΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ
ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
ΛΕΥΚΑ ΑΜΥΓΔΑΛΑ,ΟΛΟΚΛΗΡΑ 'Η ΦΙΛΕ,
ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΡΝΙΡΙΣΜΑ.

 ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΕΝΤΕΡ 'Η ΣΤΟ ΜΟΥΛΤΙ ΤΑ 160ΓΡ.ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΧΝΗ ΚΑΙ ΤΟ 1 ΑΣΠΡΑΔΙ.
ΤΑ ΑΛΕΘΟΥΜΕ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΟΜΟΙΟΓΕΝΗΣ ΥΓΡΗ ΜΑΖΑ,ΣΑΝ ΠΑΣΤΑ,ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΤΟΥ ΜΙΞΕΡ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΑΣΤΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ,ΜΕ ΤΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΦΤΕΡΟ.
ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΤΑ 2 ΑΣΠΡΑΔΙΑ,ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΑΦΡΑΤΕΨΕΙ ΛΙΓΟ Η ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΑΣΤΑ.ΠΡΟΘΕΡΜΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΣΤΟΥΣ 180 ΒΑΘΜΟΥΣ.
ΑΔΕΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΙΓΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΑΚΟΥΛΑ ΚΟΡΝΕ ΜΕ ΙΣΙΟ ΣΤΟΜΙΟ(ΧΩΡΙΣ ΔΟΝΤΑΚΙΑ)
ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ 6-8 ΧΙΛΙΟΣΤΩΝ,ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ Η ΜΠΑΣΤΟΥΝΑΚΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΛΑΔΟΚΟΛΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ,ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΨΗΣΙΜΟ ΘΑ ΑΠΛΩΣΟΥΝ.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΙΣΚΟ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΑΜΥΓΔΑΛΟ,'Η ΑΝ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΠΑΣΤΟΥΝΑΚΙΑ,ΤΑ ΠΑΣΠΑΛΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΦΙΛΕ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ.
ΨΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ ΓΙΑ 15-20 ΛΕΠΤΑ.
ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΟΨΗΘΟΥΝ ΩΣΤΕ ΜΕΣΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΟΙ.
 

ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΟ ΚΕΪΚ ΙΝΔΟΚΑΡΥΔΟ

Αυτό το "αναντάν-μπαμπαντάν" οικογενειακό μας γλυκό ΔΕΝ είναι νηστίσιμο, όπως μπορείτε να δήτε και ΕΔΩ

Αλλά και για να δικαιολογήσω το παρατσούκλι "πειραχτήρι", έκανα μια δοκιμή, δηλ. να αφαιρέσω τα "κακά" υλικά.

Και πέτυχε......

Ο τρόπος είναι ίδιος, με νέα σύνθεση υλικών

ΚΕΪΚ ΙΝΔΟΚΑΡΥΔΟ, ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΟ, ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ (!)

ΥΛΙΚΑ για ταψάκι ή pyrex 30x40 εκατοστά

1 κρασοπότηρο χλιαρό νερό (ή χυμό πορτοκαλιού)

1 1/2 νεροπότηρο Αλεύρι (Φαρίνα κόκκινη που φουσκώνει μόνη της)
1 νεροπότηρο Ζάχαρη άσπρη

160 γρ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

160 γρ. Ινδοκάρυδο
2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
1 1/2 νεροπότηρο Ζάχαρη
1 1/2 νεροπότηρο Νερό

ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ (Προαιρετικά)
200 γρ. Κουβερτούρα
2 κουταλιές μαργαρίνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κτυπούμε το ελαιόλαδο με την ζάχαρη, να ασπρίσει, όσο γίνεται και να γίνει πολτός, ρίχνουμε το ινδοκάρυδο, μετά το αλεύρι και τελευταίο το χλιαρό νερό, μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει το μπέϊκιν.

Λαδώνουμε το ταψί, αδειάζουμε και στο φούρνο, στους 180 οC, για 20-25 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να ξεκολλάει (δοκιμάζουμε στο κέντρο με οδοντογλυφίδα, να βγαίνει στεγνή).

Για το σιρόπι, βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, επί 3 λεπτά και σιροπιάζουμε περιχύνοντας σιγά-σιγά.

Από πάνω πασπαλίζουμε με ινδοκάρυδο, αν θέλουμε.

Επειδή αυτό το σιροπιαστό είναι δημοφιλέστατο σε πολλά σπίτια (Πατρικά και μετέπειτα), αν δεν πετύχαινε η συνταγή, πάλι θα την έγραφα, για να αποτρέψω κάποιον επόμενο να αποτύχει.

Είδα όμως ότι δεν είχε διαφορά από το "γνήσιο" .

Ίσως λίγο στο χρώμα (πιό ανοικτόχρωμο), αλλά και παλιότερα δεν έβαζα τα 4 αυγά που έλεγε η original. Έβαζα 2...

ΚΕΪΚ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΟΥ ΜΕ ΓΛΑΣΟ...

Στο Σ/Μ και δίπλα στην φαρίνα ολικής, βλέπω κάτι νέο. Φαρίνα με πορτοκάλι.

Φυσικά πήρα ένα πακέτο για δοκιμή και, μια και δεν είχαμε γλυκό, έφτιαξα ένα απλό κέϊκ.

Επάνω στο πακέτο έχει έξη συνταγές, αλλά εγώ έκανα αυτά που ξέρω χρόνια τώρα, προσέχοντας και τις χοληστερίνες και τα σάκχαρα.

Υ Λ Ι Κ Α

250 γραμ. από αυτή τη νέα φαρίνα

100 γραμ. Μινέρβα Benecol με ελαιόλαδο

50 γραμ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο (όπως πάντα)

 1 φλ.τσαγ. Ζάχαρη άσπρη

2 Αυγά

3/4 φλ.τσαγ. Γάλα

1/2 φλ.τσαγ. Καρύδια τριμμένα

1/2 φλ.τσαγ. Σταφίδες αλευρωμένες (για να μη βουλιάζουν)

ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΟ

125 γραμ. Κουβερτούρα

1 κουτ.γλ. Benecol σαν το παραπάνω

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Όλα τα υλικά σε θερμοκρασια περιβάλοντος.

Χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη, να ασπρίσει.

Ρίχνουμε τα αυγά, χτυπώντας συνέχεια με το μιξεράκι χειρός, για μερικά λεπτά.

Ρίχνουμε εναλλάξ το αλεύρι με το γάλα, μέχρι να ομογεννοποιηθούν τα υλικά.

Τέλος τα καρύδια και τις σταφίδες και ανακατεύουμε απαλά.

Βάζουμε το μείγμα σε λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα και ψήνουμε στους 170 οC, για μία ώρα. Στο πρώτο μισάωρο, έχουμε σκεπασμένη τη φόρμα με αλουμινόχαρτο.

Λυώνουμε την κουβερτούρα με το βούτυρο σε μπαιν-μαρί και την απλώνουμε επάνω στο κέϊκ, αφού κρυώσει (το κέϊκ εννοείται).

Για  απογευματινό γλυκάκι....όχι πολλά, αλλά κάτι λέει!!!