Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΦΕΣ και η εμπλοκή μου....

--"Παιδιά, έγινα 60 χρονών και ποτέ δεν πήγα διακοπές. Τώρα στο καινούργιο σπίτι στην Ασπροβάλτα, θέλω να κάτσω ένα μήνα. Μπορώ;"
--"Φυσικά μπορείς"
--"Ναι αλλά το καφενείο τι θα γίνει; Το αναλαμβάνετε εσείς;"
--"Το αναλαμβάνουμε, αλλά δεν ξέρουμε και πολλά"
--"Θα σας δείξω".
Αυτές οι κουβέντες έγιναν ένα καλοκαίρι πριν πολλά-πολλά χρόνια, με τον πατέρα ενός φίλου από την παρέα των πέντε. Είμασταν φοιτητές τότε, με τρελό χαβαλέ το καλοκαίρι.
Και έγινε. Ένας αναλαμβάνει τα χαρτιά και το τάβλι, άλλος τα αναψυκτικά, άλλος τις εφημερίδες και το τηλέφωνο, άλλος (εγώ) τον καφέ. "Ταμπής" δηλαδή αυτός που φτιάχνει τους καφέδες. Ο πέμπτος, ήταν ο γυιός του, στο ταμείο, εισπράξεις/πληρωμές.
Αμέσως σημειώσεις, το άναμα της "χόβολης", τα μπρίκια χάλκινα γανωμένα και μπρούντζινα, το ειδικό κουταλάκι, ο καφές, η ζάχαρη, το...ρεβύθι(;), τα φλυτζανάκια και, κυρίως, οι δοσολογίες και η ορολογία.
"Έναν πολλά βαρύ και όχι" παραγγέλνει κάποιος. Να μη ξέρουμε τι βάζουμε;
Η "χόβολη" δεν ήταν χόβολη, αλλά άμμος ψιλή, θερμαινόμενη σε ηλεκτρική πλάκα
(σύγχρονα πράγματα για εκείνη την εποχή). "Καβάντζα" υπήρχε και καμινέτο οινοπνεύματος, για την περίπτωση διακοπής ρεύματος.
Το "γεντέκι" ήταν και αυτό ηλεκτρικό, προσαρμοσμένο στη "χόβολη".
"Γεντέκι" είναι το δοχείο που περιέχει ζεστό το νερό και από μια βρυσούλα παίρνουμε στα μπρίκια.

Οι συμβουλές για την παρασκευή του τέλειου καφέ ξεκινούν από το μέγεθος του μπρικιού. Πρέπει να είναι ανάλογο με τους καφέδες που θα κάνουμε. Το νερό συνήθως είναι ζεστό από το βρυσάκι. Σε περίπτωση που θέλουμε να πετύχουμε παχύ καϊμάκι, βάζουμε κρύο.
Ο καφές και η ζάχαρη στις αναλογίες της παραγγελίας, βλέπε παρακάτω. Ανακατεύουμε μόνο στην αρχή, 3-4 γύρες. Βυθίζουμε μέχρι τη μέση το μπρίκι στην άμμο και περιμένουμε να φουσκώσει.
Σερβίρουμε αμέσως, μοιράζοντας στα φλυτζανάκια πρώτα το καϊμάκι και μετά συμπληρώνουμε με τον υπόλοιπο καφέ.
Τα μπρίκια, ο καφές και η ζάχαρη βρίσκονται δεξιά και τα φλυτζανάκια που περιμένουν, αριστερά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μου τα δείξανε. Είμαι και δεξιός (δεξιόχειρας εννοώ, μη πάει ο νους σας αλλού...).
Και τώρα το πιο σπουδαίο..... Οι Δοσολογίες και η Ορολογία ( απ'ότι θυμάμαι. Οι παρατηρήσεις θα ελέγχονται):

ΜΕ ΟΛΙΓΗ...(γνωστός και σαν ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ)...Ο ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ: 2 κουταλάκια καφέ, μισό κουτ. ζάχαρη σε χλιαρό νερό. Να ψηθεί όσο πιο αργά γίνεται.
ΜΕΤΡΙΟΣ...Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ: Δύο γεμάτα κουταλάκια καφέ και δύο κοφτά ζάχαρη. Νερό χλιαρό.
Για να γίνει ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΡΑΣΤΟΣ (γνωστός και σαν "ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΡΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ) τον φουσκώνουμε και τον ξαναφουσκώνουμε δεύτερη φορά και σερβίροντας σηκώνουμε το μπρίκι ψηλά για να κάνει φουσκάλες.
Αν κάποιος σας παραγγείλει "Μέτριο βραστό με 28φουσκάλες και μία μικρή", σπάστε του το κεφάλι.
Υπάρχει και ο ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΑΡΥΣ... με τρεις κουτ. καφέ και δύο ζάχαρη.
ΒΑΡΥΓΛΥΚΟΣ με τρεις κουτ. καφέ και τέσσερις ζάχαρη, Ο ΜΕΡΑΚΛΙΔΙΚΟΣ.
ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ...με τέσσερις κουταλιές καφέ και έξη ζάχαρη.
ΓΛΥΚΥΒΡΑΣΤΟΣ...με τρεις κουτ. καφέ και έξη ζάχαρη, αλλά με σερβίρισμα από ψηλά για να κάνει φουσκάλες.
ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥΣ ΓΛΥΚΟΣ ΣΕ ΜΙΣΟ...σαν τον Γλυκύβραστο, 3 καφέ/6 ζάχαρη, αλλά σε μισή ποσότητα νερού. Αυτός γίνεται πηχτός σαν γιαούρτι.
Και για το τέλος άφησα τον ΓΝΗΣΙΟ, τον
ΣΚΕΤΟΣ...(ο δικός μου) ...με τρεις κουταλιές καφέ, καθόλου ζάχαρη, κρύο νερό και φουσκώνοντας ανασηκώνουμε και ξανακατεβάζουμε το μπρίκι, σερβίροντας από ψηλά για να κάνει και φουσκάλες.....

Στο τέλος εκείνου του Αυγούστου, γύρισε ο πατέρας του φίλου και του παραδώσαμε την διαχείρηση.
Έβαλε όμως τις φωνές που ξωφλήσαμε τον Ερμείδη (προμηθευτής του καφέ) και μερικές μέρες αργότερα, τάβαλε με μένα, που δεν έβαζα ρεβύθι στους καφέδες και όλοι οι πελάτες ζητουσαν "εκείνο το νόστιμο καφέ που έφτιαχνε το παιδί".

Αυτές τις αναμνήσεις κατάφερε να τις ξυπνήσει η καλή φίλη Alice, από την Κύπρο και υπόσχομαι να της φτιάξω ότι καφέ θέλει, αν κάποτε συναντηθούμε. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός....
Ευχαριστώ Αλίκη.........αφιερωμένο σε σένα και σε όλους όσοι πίνουν καφέ απ'τα χεράκια σου.
Στην υγειά σου...

ΥΓ: Το κουταλάκι του καφέ είναι μικρό, σαν αυτό που φέρνουν για ανακάτεμα του εσπρέσο και, επειδή δεν έχουμε "χόβολη" στα σπίτια μας, περίπου την ίδια δουλειά κάνει και το "γκαζάκι". Στο ηλεκτρικό μάτι, δεν λέει και πολλά.