Σάββατο 16 Μαΐου 2015

ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΚΕΡΑΤΟ ΓΕΜΙΣΤΕΣ ΜΕ ΓΙΔΟΤΥΡΙ

Σήμερα η επίθεση στην μανάβισσα τελείωσε με μερικά κέρατα!!
Όχι τέτοια που κατάλαβες, για πιπεριές λέω....
Η πρόθεση, σκέψη της στιγμής, ήταν να γίνουν ψητές με λαδόξυδο, σαν συνοδευτικό σαλάτας. Στον δρόμο έγινε η επεξεργασία της πρώτης σκέψης και κατέληξα να τις κάνω γεμιστές, σαν ορεκτικό, ή σαν πρώτο πιάτο.
Και να το αποτέλεσμα
Υ Λ Ι Κ Α 
 8 Πιπεριές κέρατο
200 γραμ. Γιδοτύρι (ή φέτα)
1 Ντομάτα ξεφλουδισμένη, ξεσποριασμένη σε κυβάκια
2 κουτ.σουπ. Μαϊντανό ψιλοκομμένο
Μείγμα 4 πιπεριών χοντροτριμμένο
4 + 3 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
2 σκελίδες Σκόρδο σε λεπτές φέτες
1 φλυτζανάκι νερό
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Πλένω τις πιπεριές, κόβω περιφερειακά στο κοτσάνι και τραβώ τα σπόρια. Καθαρίζω τα εναπομείναντα με το δάκτυλο, σε τρεχούμενο νερό. Κόβω ελάχιστα και την ψιλή άκρη.
Οι 8 πιπεριές ταίριαξαν ακριβώς σε πυρεξάκι 20x30 εκατοστά.
Σε μπωλ τρίβω το τυρί στο χοντρό του τρίφτη, ρίχνω τα κυβάκια της ντομάτας, πιπερώνω, ρίχνω τον μαϊντανό και τις 4 κουταλιές ελαιόλαδο.  Ανακατεύω καλά και γεμίζω τις πιπεριές, με μικρό κουταλάκι και με την βοήθεια δάκτυλου, για να πάει η γέμιση βαθειά.
 Τις στρώνω στο πυρεξάκι, ρίχνω το νερό και τις ραντίζω με τις 3 κουταλιές ελαιόλαδο.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο 180 βαθμών για 20-25 λεπτά.
Έτοιμες για άμεση απαλλοτρίωση
με ουζάκι, τσιπουράκι, κρασάκι ή ότι άλλο θέλει κανείς.....

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΑΥΓΟΛΕΜΟΝΟ


Υ Λ Ι Κ Α
7-8 μεγάλα ή μέτρια Κολοκυθάκια
500 γραμ. Κυμάς μοσχαρίσιος
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 φλυτζανάκι του καφέ Ρύζι Καρολίνα ή νυχάκι
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1 φλ.τσαγ. Άνιθο ψιλοκομμένο
Αλατοπίπερο
1-1,5 λίτρο Νερό ζεστό (ή λιγότερο αν δεν θέλουμε πολύ ζουμί)
Για το Αυγολέμονο
Χυμό από 2-3 λεμόνια
2 Αυγά
2 κουτ.σουπ. Κορν-φλάουερ
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Πλένω και ξύνω τα κολοκυθάκια με μαχαίρι και κόβω λίγο τις άκρες. Τα κόβω στη μέση.
Με μικρό κουταλάκι αρχίζω να σκάβω την ψίχα και τότε καταλαβαίνω γιατί η συμβία, τόσα χρόνια, τα έκοβε στη μέση.
Βγάζω την ψύχα με πολύ μικρό κουταλάκι.
Πολτοποιώ την μισή στο multi, ή την κόβω πολύ ψιλά κομματάκια. Την άλλη μισή την κρατώ σε σακκούλα τροφίμων στον καταψύκτη (θα γίνει κολοκυθοκεφτέδες άλλη μέρα)'
Σε μπωλ ζυμώνω καλά όλα τα υλικά (εκτός από το λάδι) και το βάζω σκεπασμένο στο ψυγείο, για μια ώρα.
Με κουταλάκι γεμίζω τα κολοκυθάκια μέχρι τα 3/4 και τα βάζω όρθια στην χύτρα ταχύτητος (ή σε κατσαρόλα ανάλογη).

Τα ραντίζω με το λάδι και ρίχνω το ζεστό νερό.
Βράζω για 15' από το σφύριγμα της βαλβίδας (40' σε κοινή κατσαρόλα), εκτονώνω και ανοίγω.
Ετοιμάζω το αυγολέμονο, με βοηθό το μιξεράκι χειρός, κατά τον γνωστό πια τρόπο.
Αυγά σε μπωλ, λίγο νεράκι, τον λεμονοχυμό σταδιακά, το κορν-φλάουερ, δουλεύοντας συνέχεια με τα χτυπητήρια (αυγοδάρτες). Ρίχνουμε ζουμί αρκετό από την κατσαρόλα, ρίχνουμε το ρουφηχτό φιλί στον αέρα και ρίχνουμε το μείγμα στην κατσαρόλα, κουνώντας κυκλικά, για να ενσωματωθεί.
Αν δεν θέλουμε αυγολέμονο, δεν αφήνουμε πολύ ζουμί, σερβίρουμε κάπως στεγνά με σάλτσα λεμονιού, αλλά γιαυτό κάποια άλλη φορά..

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

ΙΜΑΜ ΜΠΑΪΛΝΤΙ...ροδελλάτο

Η αγάπη μας για τις μελιτζάνες είναι φανερή σ' αυτό το blog, από χρόνια!!
Και "διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;", που έλεγε και ο Κ.Μ.!!
Κάθε φορά κάνω και κάτι διαφορετικό, έτσι για να μη βαριόμαστε τις ίδιες γεύσεις.
Σήμερα, σε αντίθεση με το παλιό "ροδελλάτο" (κλικ), έψησα τις ροδέλλες ελαφρά λαδωμένες στον φούρνο.
Υ Λ Ι Κ Α για 4 μερίδες
4 μελιτζάνες φλάσκες
4 κρεμμύδια μέτρια κόκκινα σε μισοφέγγαρα
4 σκελίδες σκόρδο σε λεπτές φέτες
1 φλ.τσ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1 κουτί 400 γραμ. ντοματάκι κονκασέ
1 φλ.τσ. κρασί κόκκινο ξερό
1 φλ.τσ. μαϊντανό ψιλοκομμένο
Παρμεζάνα ψιλοτριμμένη
2 ντομάτες σε λεπτές φέτες
2 φλ.του Ελλ. καφέ νερό
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνω το λάδι και σωτάρω το κρεμμύδι και το σκόρδο, μέχρι να μειωθούν τα υγρά τους.
Σβήνω με το κρασί και σε μερικά λεπτά ρίχνω την ντομάτα.
Σιγοβράζω για 15 λεπτά, με το τηγάνι σκεπασμένο με την αντιπιτσιλιστική σίτα (για να μη καθαρίζω μετά τις πιτσιλιές).
Λίγο πριν το τέλος ρίχνω τον μαϊντανό και ανακατεύω καλά.
Αφήνω το τηγάνι στη άκρη για να κρυώσει.
Πλένω τις μελιτζάνες και ξεφλουδίζω 4 λουρίδες στο μήκος.
Τις κόβω κάθετα σε ροδέλλες με πάχος περίπου 2-3 εκατοστά ( οι δικές μου μελιτζάνες έβγαλαν 5 ροδέλλες κάθε μια).
Αλατίζω τις ροδέλλες και τις αφήνω σε τρυπητό για μια ώρα, για να ξεπικρίσουν (ειδικά αν είναι βιολογικές).
Τις ξεπλένω, τις στεγνώνω με κουζινόχαρτο και τις λαδώνω ελαφρά.
Τις στρώνω στην σχάρα του φούρνου, με ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα από κάτω (είπα να μη καθαρίζω και τον φούρνο).
Τις ψήνω στους 200 βαθμούς γκρίλ + αέρα, μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα και να μαλακώσουν.
Στρώνω 2 ταψάκια 20 x 30 με λαδόκολλα, ή ένα μεγάλο, και τακτοποιώ τις ροδέλλες.
Βάζω έπάνω σε καθεμιά μια κουταλιά μείγματος, πασπαλίζω με παρμεζάνα και καλύπτω με τις φέτες ντομάτας.
Αν μείνει λάδι ή και υλικό στο τηγάνι, το ρίχνω ενδιάμεσα.
Συμπληρώνω και με το νερό και φουρνίζω
στους 180 βαθμούς, αντιστάσεις + αέρα, για 30-35 λεπτά.
Σημείωση:  Πέρσυ αυτό το ροδελλάτο ιμάμ το έφτιαξα με Τσακώνικες μελιτζάνες, λεπτές ριγέ, για τον μπουφέ στο πάρτυ ένός φίλου.  Οι ροδέλλες έγιναν ροδελλίτσες, πιο βολικές για τον μπουφέ και δεν άφησα καθόλου ζουμιά (στον μπουφέ δεν γίνονται βουτιές!!)  Ανάρπαστο έγινε!!

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

ΚΕΡΚΙΝΗ & ΑΝΩ ΠΟΡΟΪΑ : Έπαιξα το τελευταίο μου χαρτί... Ποτέ ξανά!!

Μέχρι το πρωί της Πρωτομαγιάς δεν είχα αποφασίσει που θα πάμε.
Η απόφαση πάρθηκε όταν έφερα το κάρρο για τα το φορτώσω.
Πάμε Κερκίνη, από άλλους δρόμους, απ' ότι συνήθως.
Μέχρι την διασταύρωση Στρυμονικού είναι όλα καλά. Από εκεί βγαίνω από τον κεντρικό των Σερρών και στον Λιθότοπο παίρνω την κατεύθυνση προς Βυρώνεια, αντί για Κερκίνη.  Λίγο πριν την Βυρώνεια, μια παράκαμψη για τον τόπο του Ανέστη.
 Ερημιά και η ψησταριά κλειστή
 Η Εκκλησία και το Σχολείο .. κλειστά
 Το ρολόϊ στο καμπαναριό δείχνει ήδη 12 παρά
 Ευτυχώς στο έρημο πια Σχολείο ανεμίζει μια Ελληνική σημαία.
 Η ζωή επάνω στον στύλο της ΔΕΗ, μάλλον πελαργίνα που κλωσσάει
 Μετά Βυρώνεια και αριστερά στον κεντρικό δρόμο, προς Κιλκίς.
Στο Μανδράκι παράκαμψη προς το λιμάνι.  Το δρύφρακτο του ΟΣΕ κλειστό, αλλά τα κόκκινα δεν αναβοσβήνουν, ούτε ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος.  Περιμένω μερικά λεπτά και μετά, αφού πέρασε ένας από απέναντι, περνώ διπλο-τριπλοκυττώντας αριστερά και δεξιά, μπας και έρχεται καμιά υπερταχεία με καμιά 400-500 χλμ/ώρα.  Ψυχή ζώσα δεν υπάρχει, περνάει και ο επόμενος πίσω μου.
 Στο λιμάνι απαγόρευση ψαρέματος
 και ωραία μεγάλα νούφαρα ανθισμένα
 και η σχετική πινακίδα
 Στη συνέχεια Λιβαδειά και στο λιμάνι της Κερκίνης.  Το έχουμε δει πολλές φορές..  Ενδιάμεσα, φυσικά, κλειστά οι βουβαλοπρομηθευτές μου, ο Μπόρας και ο Μπίλλης.  Σε ανάλογη περίπτωση παλιότερα, τηλεφωνούσα την προηγουμένη και άφηναν τα πακέτα στο ψυγείο του ΟΙΚΟΠΕΡΙΗΓΗΤΗ, με τον λογαριασμό και τα έπαιρνα την άλλη μέρα.  Τώρα τζίφος!!
 Αμέσως μετά στην ΕΛΩΔΙΑ για τσιπουράκι ή καφεδάκι, αλλά πάλι τζίφος.... Πολύς κόσμος, να μη πέφτει καρφίτσα.
 Φεύγω για Άνω Πορόϊα για φαγητό στην ΟΑΣΗ, στην κεντρική πλατεία.  Παρκάρω πιο πάνω, ανάμεσα σε πούλμαν των ΚΑΠΗ Καλαμαριάς και πολλά αυτοκίνητα.
Και εκεί πολύς κόσμος, αλλά και ένας οβελίας να σιγογυρίζει στην ψησταριά....  Εδώ είμαστε λέω, αλλά είναι νωρίς για φαγητό ακόμα.
Σε δυο ώρες ξαναγυρίζουμε. Ο σερβιτόρος προειδοποιεί "η κουζίνα έχει φρακάρει και θα αργήσετε να φάτε".  Εν τάξει, περιμένω.
Στην μια ώρα έρχεται και δίνω παραγγελία αρκετή για να σκάσουν τέσσερα άτομα και είμαστε δύο!!
Σε ακόμη μια ώρα έρχεται άλλος τύπος και ρωτάει αν παραγγείλαμε.  Εδώ και δυο ώρες, του λέω..  Σε μισή ώρα μετά έρχεται μια μπύρα, σε ακόμη μισή ώρα έρχεται μια σαλάτα, άλλη από αυτήν που παραγγείλαμε και ψωμί.  Ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι....  Πετάω ένα τάληρο, για την μπύρα και φεύγω....
 Πριν από μένα, για την ίδια αιτία, έφυγαν τα τρία-τέσσερα κοντινά μας τραπέζια.
Το μοναδικό καλό σημείο σε όλη την περιοχή είναι το μαγαζάκι του Γυναικείου Συνεταιρισμού Ποροΐων, όπου καταθέτω τον οβολό μου κάθε φορά....
Στον δρόμο της επιστροφής, μετά το Πετρίτσι προς Σέρρες, βλέπω street food και έτσι όπως είμασταν θολωμένοι και νηστικοί, την πέσαμε σε σουβλάκια και λουκάνικα, με μια χωριάτικη και δεν τρύπησε το στομάχι μας μέχρι την Θεσσαλονίκη, όπου στο σπίτι δεν είχαμε τίποτα για φαγητό....
Δεν ξαναπάω εκεί, ούτε με ισχυρό κίνητρο.  Δεν θα τροφοδοτώ εγώ τους άχρηστους επαγγελματίες, για να με εξυπηρετούν μόνο όταν δεν έχουν δουλειά.
Να μάθουν να προγραμματίζονται και να προβλέπουν και την κοσμοσυρροή.
Πρωτομαγιά, τριήμερο, καιρός θαύμα, τι άλλο πρέπει να υπάρχει για να οικονομήσουν και να καλύψουν τις χασούρες και να μη κλαίγονται όπου βρεθούν κι όπου σταθούν!!
Γιαυτό ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!
Έπαιξα χθες το τελευταίο χαρτί της Κερκίνης και έχασα.
Τα βουβαλίσια τα βρίσκω και στον χασάπη μου.
Δεν υπάρχει λόγος να ξενητεύομαι κάθε φορά..
Και στο τέλος-τέλος "Σαν την Χαλκιδική ΔΕΝ ΕΧΕΙ", στα γνωστά μου μαγαζιά, που με ξέρουν και τους ξέρω....