ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΟΥΛΑ

Χθες, στο λιμανάκι του Κίτρους, εντοπίσαμε παραγωγό Φράουλας.
Πριν φύγουμε, πήραμε 4 κεσεδάκια (2 κιλά), με προοπτική Μαρμελάδας για το ένα και το άλλο βλέπουμε.

Το τελικό αποτέλεσμα δεν με ικανοποίησε από χρώμα και βρήκα τι έφταιγε, αλλά κατόπιν εορτής

Σκάλισα τις σημειώσεις μου και βρήκα χειρόγραφο, σε κουζινόχαρτο, με συνταγή, λιγόλογη, γραμμένη "στο πόδι".
Είμασταν τότε στον Συνεταιρισμό Γυναικών του Δήμου Μουρεσίου στο Πήλιο και αφού προμηθευτήκαμε τα σχετικά γλυκά και μαρμελάδες, ρώτησα την Αρχηγό εκεί για την δημοφιλέστατη φράουλα και την έγραψα σε ότι χαρτί βρήκα μπροστά μου στο αυτοκίνητο, για να μη ξεχάσω.
Να και το χαρτί, που δεν μπήκα στον κόπο να αντιγράψω τότε (έχει και 10 χρόνια).
Το λάθος είναι στο νερό. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ και αργεί να δέσει το σιρόπι, γιαυτό μαύρισε

Εδώ μερικές με φωτογένεια....
Το περίεργο είναι ότι δεν υπήρχε ούτε μία χαλασμένη, μόνο λίγες μκρές.

Υ Λ Ι Κ Α
1 κιλό φράουλες πλυμένες και καθαρισμένες από το κοτσανάκι
500 γραμ. Ζάχαρη άσπρη
1 Λεμόνι (το χυμό του)
1/2 ποτήρι νερό (εδώ είναι το λάθος!! Ήθελε από καθόλου έως 1/4 το πολύ)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Καθαρίζουμε από το κοτσάνι και πλένουμε.



Τις μεγάλες τις κόβουμε στα δύο ή στα τέσσερα.
Βράζουμε χωρίς ή με ελάχιστο νερό σε πολύ χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν.

Τότε ρίχνουμε τη ζάχαρη και δυναμώνουμε την φωτιά, μέχρι να δέσει το σιρόπι.
Ανακατεύουμε συνέχεια για να μη κολλήσει στον πάτο και, αν χρειάζεται, ξαφρίζουμε με τρυπητή κουτάλα.

Το μισό ποτήρι νερό που έβαλα, εμπόδισε το γρήγορο δέσιμο και μαύρισε.
Αυτός είναι και ο λόγος που ΔΕΝ βάζουμε τη ζάχαρη από την αρχή, όπως λέει ο Παρλιάρος. Το παρατεταμένο βράσιμο της ζάχαρης, μαυρίζει το γλυκό!
Η φράουλα έχει χαμηλή πηκτίνη και από μόνη της αργεί να δέσει λίγο.

Για να καταλάβουμε αν έδεσε κάθε γλυκό κουταλιού ή μαρμελάδα, βάζουμε μια σταγονίτσα στο νύχι του αντίχειρα, το γυρνάμε ανάποδα και, αν δεν τρέξει, τότε είναι ΟΚ.

Η αποστείρωση του βάζου έγινε στα μκροκύμματα (χωρίς το μεταλλικό του καπάκι φυσικά), για 3'.

Μπήκε ζεστή στο ζεστό βάζο, έκλεισε σφιχτά και τοποθετήθηκε ανάποδα, μέχρι να κρυώσει και να τραβηχτεί μέσα το καπάκι ασφαλείας (είναι αυτό που κάνει "πλουκ" όταν το ανοίγουμε).

Επόμενο βήμα η κλασσική μας "Φραουλοσαλάτα" (κατά το φουτοσαλάτα!).