ΚΥΔΩΝΙΑ ΦΟΥΡΝΟΥ ...

Αν και δεν μου αρέσει να σταματάω στο δρόμο για αγορές, εν τούτοις προχθές σταμάτησα στους "μπαχτσέδες" της Ορμύλιας, στον γυρισμό από τον Μαρμαρά.

Πήρα διάφορα λαχανικά και έπεσε το μάτι μου και σε κυδώνια.

Κυδώνια, πολλά κυδώνια και αμέσως μου κατέβηκαν ιδέες και αναμνήσεις.

Που θα μου πάει, σιγά-σιγά θα τα καταναλώσω.

Η συνταγή που έβαλα, είναι παλιά και η φωτό παλιάς τεχνολογίας. Ακόμη δεν έκανα τα γεμιστά.

Η αρχή όμως έγινε με κυδώνια φούρνου.

ΥΛΙΚΑ (εδώ δεν έχει "μερίδες" και "άτομα". Τρώει κανείς όσο θέλει ή όσο πρέπει!!)

2 Κυδώνια μεγάλα

1 1/2 φλ.τσαγ. Ζάχαρη

2 λεμόνια (τον χυμό τους)

1 νεροπότηρο κρασί κόκκινο γλυκό (έβαλα 1/2 Μαυροδάφνη Πατρών και 1/2 Μοσχάτο Λήμνου άσπρο)

1-2 σφηνάκια τσίπουρο ή ούζο

Κανέλα και γαρύφαλο σε σκόνη.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεφλουδίζουμε τα κυδώνια, τα κόβουμε φέτες χοντρές και αφαιρούμε τους σπορους και τους σκληρούς θύλακες των σπόρων.

Η γιαγιά μου, όπως και στα εστιατόρια, δεν τα ξεφλούδιζε, αλλά δεν μ'αρέσει.

Βάζουμε αμέσως τις φέτες σε νερό, όπου έχουμε ρίξει τον χυμό των λεμονιών.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, μέχρι να καθαρίσουμε το δεύτερο, το πρώτο θα μαυρίσει.

Αν δεν τα ξεφλουδίσουμε, τότε τα τρίβουμε με ένα καινούργιο σφουγγαράκι πιάτων, από την άγρια μεριά και τα πλένουμε πολύ καλά, για να φύγει το χνούδι.

Στην φωτο είναι τρία, αλλά χρησιμοποίησα τα δύο, λόγω χώρου......

Στρώνουμε τις φέτες σε ένα πυρέξ ή ταψάκι βαθύ, πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη, την κανέλα και το γαρύφαλο, ρίχνουμε το κρασί, το τσίπουρο και συμπληρώνουμε, με την κουτάλα της σούπας, από το "λεμονιασμένο" νερό που είχαμε βάλει τις φέτες.

Μέχρι να καλυφθούν, σχεδόν (βλ. φωτό)

Σκεπάζουμε το πυρέξ με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους

200 οC , για μια ώρα.

Αν δούμε ότι το ζουμί είναι πολύ νερουλό, τότε βγάζουμε τις ροδέλες με την τρυπητή κουτάλα και αφήνουμε το πυρέξ με το ζουμί στον φούρνο, ξεσκέπαστο, για μισή ώρα ακόμη.

Σερβίρουμε και περιχύνουμε με το σιρόπι σκέτο (βλ. φωτό)

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με έξτρα κανέλα ή γαρνίρουμε με γιαούρτι ή, αν είμαστε και πολύ μερακλήδες, φτιάχνουμε μια σαντιγύ, με κρέμα γάλακτος και ζάχνη άχαρη, η αν είμαστε τεμπέληδες παίρνουμε έτοιμη σαντιγύ, πλαστική.

Ότι θέλουμε.......και μετά τρώμε με μέτρο ("παν μέτρον άριστον", έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι).

Επειδή είναι άριστο επιδόρπιο και χωνευτικό, γιαυτό σε πολλά μαγαζιά το προσφέρουν μετά το γεύμα, μαζί με καζάν-ντιμπι ή χαλβά Πολίτικο.

Η κόλαση που καραδοκεί.......