ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ....στον "Υπουργό"....

Κολυμπάς και, με την μάσκα, χαζεύεις τον βυθό, τα σπαράκια, τα σαργουδάκια, τις καλόγρηες και τα ατέλειωτα κοπάδια αθερίνες, προσέχεις και να μη πέσεις και σε καμιά μέδουσα (πολύ νωρίς εμφανίστηκαν φέτος στα νερά μας) και ξαφνικά από τον Βόρειο κάβο του κόλπου, ξεπροβάλει "γνώριμο" σκάφος με τα φιλαράκια και κουμπαράκια σου, τότε τους φωνάζεις να δέσουν δίπλα, χωρίς άγκυρα, μόνο με την δική σου.

Σε λίγη ώρα, αφού ξαναμπείς στη θάλασσα, πρέπει κάτι να βάλεις και στο στομάχι.

Δεν έχεις σοβαρές προμήθειες και επιστρατεύεις όλο σου τον "Μαγκαηβερισμό" και βγάζεις κανένα κονσερβικό, που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σκάφος, στρώνεις τραπέζι είτε στο ένα είτε στο άλλο σκάφος και γίνεται το σχετικό τσιμπούσι........

........με μια τοματοσαλάτα με φέτα, επάνω σε νοτισμένα με μπαλσάμικο κρητικά παξιμαδάκια τυριού, με δυο κουτάκια τόνου πασπαλισμένα με ρίγανη, γαύρο μαρινάτο και σαδέλλες πικάντικες με πίρι-πίρι. Το χθεσινό ψωμί το ζεσταίνεις στο 12βολτο φουρνάκι και φτιάχνεις και μερικά καναπεδάκια από τα υπόλοιπα παξιμαδάκια, με κομματάκια κασέρι κολλημένα στο Benecol με γιαούρτι, που έχεις για το πρωινό.

Και βγαίνει και το τσίπουρο (τελευταίο υπόλοιπο από την Τσαριτσάνη Λάρισας) και καμιά μπύρα χωρίς αλκοόλ για αρχή.

Τα σχετικά παγάκια, με κολωνάτα ποτήρια, μιας χρήσης, για το τσίπουρο, πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σκάφος που σέβεται τον εαυτό του.
Δροσίζεσαι και στην σκιά της τέντας, με την μπουκαδούρα (ή το μελτέμι για ορισμένους) και..........."πέρα βρέχει".

Για μουσική, δεν το συζητώ. Έχεις χιλιάδες τζιτζίκια να τσιρίζουν εξωφρενικά, ώστε καμία Μαρινέλα ή Καραΐνδρου να μη μπορεί να τα καλύψει.

Και μετά το ρίχνεις στον ύπνο, μέχρι τον απογευματινό καφέ και το μπάνιο.

Και πέρασε άλλη μια μέρα......

Το βράδυ αλλοιώτικα ......