ΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΑΝ ..........ΣΗΜΕΡΑ !!

Ήξερα από παλιά για τους γιατρούς, ότι  "Τις επιτυχίες τους τις βλέπει η δημοσιότητα και τις αποτυχίες τις κρύβει το χώμα".

Για να μη μου κρύβει λοιπόν τις αποτυχίες μου το χώμα, παράτησα την Ιατρική (και για κάποιους άλλους, πιο ηθικούς λόγους).

Σήμερα, η Κα Χρυσούλα, η μανάβισσα της γειτονιάς, μέσα σε όλα τα ψώνια, μου δίνει και μερικές μελιτζάνες δώρο, σαν καλό πελάτη.

Έμοιαζαν με "τσακώνικες", αλλά ήταν "φλάσκες".

Ρώτησα προέλευση και η απάντηση ήταν

"Δικές μας από το κτήμα στα Βασιλικά (Θεσσαλονίκης), με σπόρο που ήρθε από την Ιεράπετρα (Λασιθίου), τύπου "Αργίτικες", χωρίς κανένα λίπασμα ή χημικά. Μόνο νερό".

Τρέχα - γύρευε, δηλαδή.

Άντε, λέω, να κάνω Ρολάκια με τυρί, πιπεριά και ντομάτα.

Με το ξεκίνημα, κόβω λεπτές φέτες κατά μήκος και τις ζεματώ σε βραστό αλατισμένο νερό.

Έπρεπε να τις αφήσω 3-5 λεπτά, αλλά το κουδούνι της πόρτας με καθυστέρησε και ξεφύγαμε.

Αποτέλεσμα, μαλάκωσαν τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να τις τυλίξω.   Τα ρολάκια απέτυχαν!!!!

Η σάλτσα που θα έριχνα από πάνω, σχεδόν έτοιμη (σαν την σάλτσα για το ιμάμ), οι πιπεριές κομμένες "ζουλιέν" (μπαστουνάκια), αλλά το γιδοτύρι άκοπο ακόμα (ευτυχώς).

Και η λύση:

Ρίχνω στη σαλτσα τις κομμένες πιπεριές και βράζω λίγο ακόμα.

Λαδώνω πυρεξάκι, στρώνω τις "νιανιά" μελιτζάνες, καλύπτω με την σάλτσα, σκεπάζω με μεμβράνη και στο ψυγείο, μέχρι να τελειώσει η Κυρία κανιβαλλο/σίφουνας, που μας καθαρίζει και να φύγει από την κουζίνα.

Με την απελευθέρωση, τρίβω το τυρί και φουρνίζω στους 180 βαθμούς, για 45'.

Τέλειο το φαγάκι, σαν Ιμάμ Μπαϊλντί, με κάπως έντονη τη γεύση πιπεριάς (κέρατα είχα).

Και από πολύ κοντά

Και έτσι δεν μπορεί να κατηγορηθώ ότι την αποτυχία μου την έκρυψε το χώμα.....