ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΑΛΤΣΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ με ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΒΙΔΕΣ...

Άσπρη σάλτσα με μανιτάρια έκανα ΕΔΩ.

Μωβ (μπορντώ) σάλτσα με μανιτάρια έκανα ΕΔΩ .

Σήμερα, που γυρίσαμε για λίγες μέρες, είπα να κάνω Κόκκινη σάλτσα, για να συνοδεύσει πάλι ζυμαρικά (βίδες συγκεκριμένα) και να το αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α

300 γραμ. Μανιτάρια σε φέτες

1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο

2 σκελίδες Σκόρδο ψιλοκομμένο

400 γραμ. "χυλό" ντομάτας (κονκασέ στο multi)

3-4 κουταλιές Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

Αλάτι

Πιπέρι άσπρο

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Ζεσταίνω το λάδι σε βαθύ τηγάνι και σωτάρω το κρεμμύδι με το σκόρδο για μερικά λεπτά.

Προσθέτω τα μανιτάρια και συνεχίζω το σωτάρισμα μέχρι να τελειώσουν τα υγρά, που βγάζουν.

Σβήνω με τον ντοματοχυλό, και αφήνω να βράσει μέχρι να πήξει στο επιθυμητό (περίπου 15').

Ενδιάμεσα αλατοπιπερώνω.

Αν βιάζομαι να πήξει, διαλύω μισό κουταλάκι κορν-φλάουερ σε λίγο νερό και ανακατεύω την σάλτσα.

Παίρνω σπιτικές βίδες και τις βράζω 6'.

Στραγγίζω και σερβίρω σκεπασμένες με την σάλτσα.

Για το που θα βρούμε σπιτικά ζυμαρικά, κάντε κλικ στην παραπάνω εικόνα.

Η διαφορά, που κάνει αυτά τα ζυμαρικά διαφορετικά, είναι στο σιμιγδάλι (πιο "άγριο") και στην έλλειψη συντηρητικών. Φαίνεται άλλωστε και από την κοντινή ημερομηνία λήξης.

Παρόμοια ζυμαρικά είχε φέρει η γιαγιά μου από την Ρόδο, από ένα εργοστάσιο ζυμαρικών "ΡΟΣΟΛ", απομεινάρι της Ιταλικής κατοχής. Είχε δώσει την διεύθυνση του και στον μπακάλη μας και έφερνε για αρκετά χρόνια, φανατικά, μέχρι που πουλήθηκε.

Βρήκα το ιστορικό της ΡΟΣΟΛ, κάνοντας αναζήτηση ΕΔΩ.

Όπως καταλάβατε, γυρίσαμε για μερικές μέρες, να τελειώσουμε μερικές δουλειές και να ξαναπάμε, συνεχίζοντας αυτές τις σπαστές διακοπές.

Και μερικές εικόνες με τα "παιδιά", ένα ηλιοβασίλεμμα, το πευκάκι που ξεράθηκε στο Κώχι και τις "Γαλάζιες Σημαίες", που έγιναν κουρτίνες, στην αποθηκούλα του Ναυτικού Ομίλου, κοντά στα wc και τα ντους!!!

Ελπίζω να τα ξαναπούμε μετά το 15αύγουστο!!