ΚΡΙΘΑΡΑΚΙ ΜΕ ΚΡΟΚΚΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

Σήμερα είχα πει να γράψω μια τελείως ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ συνταγή, ενός "μεγάλου" σεφ και συγγραφέως, που την έκανα δύο φορές, αλλά λέω "δώσε τόπο στην οργή" και γράψε το "κριθαρότο".

Όπως λέμε "ρυζότο", όταν χρησιμοποιούμε κριθαράκι, αν το ονομάσουμε "κριθαρότο", μάλλον δεν θα είμαστε μακρυά.

Και, όπως πάντα, πρώτα το αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α  για 4 μερίδες

400 γραμ. Κριθαράκι χοντρό (RISO γράφει Ιταλικά)

200 γραμ. Κατίκι Δομοκού

2-3 κουταλιές Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο

Ζωμός Λαχανικών, διαλυμμένος σε νερό 1200 ml (1:3 θέλω εγώ)

1 νεροπότηρο Κρασί άσπρο

0,25 γραμ. Κρόκκο Κοζάνης (σαφράν) 1 φακελλάκι

1 χούφτα Σταφίδες Κορινθιακές

Αμύγδαλα (αμυγδαλόψιχα) ωμά

Αλάτι και Πιπέρι

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Ξεκινάμε μουσκεύοντας τις σταφίδες στο κρασί.

Βράζουμε σε μπρίκι τα αμύγδαλα και τα ξεφλουδίζουμε.

Τα στεγνώνουμε με χαρτί κουζίνας και τα καβουρντίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι.

Τα βάζουμε στο multi και τα αλέθουμε. Θα τα κρατήσω για πασπάλισμα στο σερβίρισμα.

Σε κατσαρολάκι βράζουμε τον διαλυμένο ζωμό μαζί με τον κρόκκο (σε σκόνη, εννοείται) και τον διατηρούμε ζεστό.

Ζεσταίνουμε σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι το λάδι και σωτάρουμε το κρεμμύδι για μερικά λεπτά.

Προσθέτουμε το κριθαράκι και το σωτάρουμε και αυτό, μέχρι να λαδωθεί.

Βγάζουμε τις σταφίδες από το κρασί και το ρίχνουμε στο κριθαράκι για να βράσει μέχρι να εξατμιστεί το οινόπνευμα και να απορροφηθεί λίγο.

Μετά με την κουτάλα προσθέτομε σιγά-σιγά τον ζωμό, ανακατεύοντας συνέχεια, μέχρι να τελειώσει.

Λίγο πριν το τέλος προσθέτουμε τις σταφίδες και το κατίκι, αλατοπιπερώνουμε και σερβίρουμε πασπαλίζοντας με το ψιλοτριμμένο αμύγδαλο.

Εγώ από πάνω έτριψα και μείγμα 5 πιπεριών, για να καλύψω το λειψό αλάτι που έβαλα, για τους γνωστούς "υπερτασικούς" λόγους!

Την επόμενη μέρα, μετά από ζέσταμα σε μπαιν-μαρί, ήταν επίσης καλό, με πιό φουσκωμένες τις σταφίδες (Όσμωση λένε το φαινόμενο)!