ΜΥΔΟΠΙΛΑΦΟ

Προϊστορικά, πριν ανακαλύψει ο άνθρωπος την μυδοκαλλιέργεια, τα μύδια τα μάζευαν συγκεκριμένοι ψαράδες, από μυδόβραχους, κυρίως στις Σποράδες.

Και επειδή όλοι οι ψαράδες της Θεσσαλονίκης, της Μηχανιώνας  και περιχώρων, χρωστούσαν στον παππού μου (λόγω Ναυτιλιακών), τα μύδια δεν έλειπαν από το σπίτι μας.

Μέχρι και ειδικό μαχαιράκι για το ξύσιμο είχε η γιαγιά.

Μετά όμως της έφερε από το μαγαζί ένα σμυριδόπανο και η δουλειά έγινε εύκολη.

Εγώ, φυσικά, τα έτρωγα ΜΟΝΟ τηγανιτά, για πολλά χρόνια.

Πρόσφατα όμως, τα τελευταία τριάντα(!) χρόνια, με αρέσει και το σαχανάκι και το μυδοπίλαφο.

Αυτό το τελευταίο κατασκευάστηκε σήμερα και ομολογώ ότι πέτυχα την γεύση από τα δύο καλύτερα μυδοπίλαφα που δοκίμασα "έξω".

Δεν έγινε μεζές για το ούζο, αλλά κύριο πιάτο (περίσσεψε και για αύριο). Να και το αποτέλεσμα

Επειδή όμως εδώ μέσα υπάρχουν και μερικές ιδιοτροπίες, στα όρια της ψυχοπάθειας, αναγκάστηκα να πάρω μόνο την ψύχα τους και να μη κρατήσω καθόλου ολόκληρα.

Παμε λοιπόν να δούμε πως έγινε

Υ Λ Ι Κ Α

470 γραμ. Μύδια ψύχα (τόσα έμειναν μετά το άχνισμα)

2 φλ.τσαγ. Ρύζι Νυχάκι

3 φλ.τσαγ. Νερό ζεστό (βγάζει και η τομάτα το υπόλοιπο)

1 μεγάλο Κρεμμύδι ψιλοκομμένο

3 φρέσκα Κρεμμυδάκια σε ροδέλλες

3 σκελίδες Σκόρδο στα 2 ή στα 3

1 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο

200 γραμ. καθαρά Τομάτα ξεφλουδισμένη, ξεσποριασμένη και ψιλοκομμένη

1 φακελλάκι (0,25 γραμ.) Κρόκκο Κοζάνης σε σκόνη

1 φλ.τσαγ. Άνιθο και μαϊντανό ψιλοκομμένα

1 κουτ.γλυκού κοφτό Δυόσμο ξερό

Λίγη Ρίγανη

Πιπέρι Λευκό

Αλάτι λίγο ή καθόλου (τα μύδια βγάζουν αλμύρα)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Πλένουμε πολύ καλά τα μύδια, τα ξύνουμε καλά (το σμυριδόπανο είναι ιδανικό) και με ένα μαχαιράκι τραβάμε απότομα τις τριχούλες (μούσι).

Τα βάζουμε σε βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα, με ένα ποτήρι νερό, σκεπάζουμε και τα βράζουμε για 5'. Αν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουμε ολόκληρα, αντικαθιστούμε το νερό του αχνίσματος με λευκό κρασί.

Όσα δεν ανοίξουν, τα πετάμε.

Εδώ, κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, συνεχίζει το μαγείρεμα.

Εγώ έβγαλα την ψύχα και πέταξα τα τσόφλια. Είπαμε, παραξενιές!

[Αν έπερνα μύδια σε σακκουλάκι καθαρισμένα ή κατεψυγμένα, μετά το πολύ καλό πλύσιμο, θα τα έβαζα για 15' σε ξυδόνερο και μετά ξανά καλό ξέπλυμα (μικρό μυστικό από τον καπτάν-Αντώνη, μυδοκαλλιεργητή στην Αγαθούπολη)].

Σε κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι, σωτάρουμε το σκόρδο για λίγο, το βγάζουμε και το πετάμε. Το λάδι μας αρωματίστηκε.

Σωτάρουμε τα κρεμμύδια και σε μερικά λεπτά ρίχνουμε το ρύζι και το σωτάρουμε και αυτό μαζί, μέχρι να γυαλίσει.

Ρίχνουμε την τομάτα, το πιπέρι και το ζεστό (έως βραστό) νερό.

Ίσως και το λίγο αλάτι.

Ανακατεύουμε, χαμηλώνουμε την φωτιά αρκετά (με διαβάθμιση 3, την πάμε στο 1), σκεπάζουμε την κατσαρόλα και σιγοβράζουμε για 10', χωρίς να κόψουμε τον βρασμό ανοίγοντας.

Ρίχνουμε τα μύδια και τα αρωματικά, ανακατεύουμε και ξανακλείνουμε το καπάκι για άλλα 10' περίπου, χωρίς να ανεβάσουμε τη φωτιά. Αυτός ο τελευταίος χρόνος παίζει, ανάλογα με τον τύπο του ρυζιού και του γούστου μας.

 Στο σερβίρισμα έχουμε και λεμόνι, για όποιον θέλει.

 Συνοδεύουμε με λευκό ξερό κρασάκι, παγωμένο!