Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ με ΚΑΡΥΔΙ

Σκορδαλιά, ένα παρεξηγημένο συνοδευτικό.
Και λέω παρεξηγημένο, γιατί οι περισσότεροι πιστεύουν ότι συνοδεύει μόνο τον παστό μπακαλιάρο, του Ευαγγελισμού και των Βαΐων.
Λίγοι ξέρουν ότι μπορεί να συνοδεύσει πλήθος λαχανικών, όπως κολοκυθάκια ή μελιτζάνες , τηγανητές ή ψητές και ότι άλλο ταιριάζει με κάτι "σκορδούχο ".


Αύριο που είναι 25η Μαρτίου, κλασσικά, θα γίνει "το ψάρι του βουνού" τηγανητό.
Ήδη από σήμερα ξαλμυρίζει και αλλάζω το νερό του κάθε τόσο.


Μια ιδέα ήταν να το κάνω φούρνου και σκορδαλιά με καρδιές αγγινάρας , αλλά λέω "Μην κάνετε επικίνδυνους πειραματισμούς" και χαλάσει το "αντέτι".


Έτσι έφτιαξα από σήμερα την σκορδαλιά, για να μείνει και στο ψυγείο, και ιδού το αποτέλεσμα

ΥΛΙΚΑ
150 γραμ. Ψωμί άσπρο καθαρό, χωρίς κόρα
2 φλ.τσ. Καρυδόψιχα ψιλοτριμμένη στο multi ή κοπανισμένη σε γουδί(**)
5+ σκελίδες Σκόρδο, κατά τα γούστα μας
1/2 φλ.τσ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
3-4 κουτ.σουπ. Ξύδι (λευκό βάζω για να μη γίνει σκούρο)
Πιπέρι και, αν θέλουμε, Αλάτι (δεν βάζω όταν θα πάει με ξερό μπακαλιάρο)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Μουσκεύουμε την ψίχα του ψωμιού σε νερό, για λίγη ώρα, το στίβουμε στα χέρια καλά και το ρίχνουμε σε μπωλ.
Ρίχνουμε μετά όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα δουλεύουμε με το μπαστούνι-μπλέντερ, μέχρι να γίνουν αλοιφή.
Στο ψυγείο για να σφίξει και να ενσωματωθούν τα υλικά και έτοιμη η Σκορδαλιά μας.
Αν την δούμε πολύ σφιχτή, τότε πρσθέτουμε λίγο λάδι ή νερό, δουλεύοντας ξανά.
Στα υλικά, το λάδι είναι μισό φλυτζάνι. Η μητέρα μου έβαζε ένα και γεμάτο.


(*) Εμείς κάνουμε την Πολίτικη συνταγή, που είναι και Βορειοελλαδίτικη, με ΚΑΡΥΔΙ.
Γίνεται και με σκέτο ψωμί.
Στη Νότιο Ελλάδα και στο Ιόνιο, σκορδαλιά λένε την ΑΛΙΑΔΑ, που είναι με βρασμένες πατάτες. Άλλη γεύση και χρώμα.

(**) Στο πατρικό μου είχαμε τρία γουδιά μεγάλα. Ένα μπρούντζινο, ένα Ξύλινο Αγιορείτικο και ένα μαρμάρινο, με ανάγλυφα σχέδια απ΄έξω, της γιαγιάς μου.
Το μαρμάρινο, αφού άνοιξε μια τρύπα τον πάτο, η μητέρα μου το έκανε γλάστρα.
Το μπρούντζινο "πλιατσικολογήθηκε" από γειτόνισσες, όταν πέθανε η μητέρα και
το ξύλινο το έχω, μαζί με μια μινιατούρα, αποθηκευμένο. Αντικαταστάθηκε από την "τεχνολογία". 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, βεβαίως, βεβαίως! Προσωπικά η σκορδαλιά για μένα νοείται μόνο με πατάτα, η γνωστή Αλιάδα, όπως ξέρουμε. Έχω δοκιμάσει με ψωμί και με καρύδι, αλλά κάτω δεν κατέβαινε! Αν η σκορδαλιά δεν χτυπηθεί με λίγο λάδι καθώς και με ψαρόζουμο, και να τσιμπάει το σκορδάκι, δεν το τρώω! Επτανησιώτισα γαρ, έτσι έμαθα, έτσι τη θέλω. Είπαμε, περί ορέξεως.... Σοφία

Thalassenia είπε...

Σκορδαλιά είναι μόνο με ψωμί και αυτό σημαίνει ότι κάθε τόπος έχει τις συνήθειές του.
Να είμαστε καλά και του χρόνου να γιορτάσουμε όπως ξέρουμε σε κάθε μέρος.

Δύσπιστε μου άρεσε η ιστορία των γουδιών :)

Magia da Inês είπε...

ه° ✿ミ
Gosto de pasta de alho, adorei essa sugestão, os ingredientes são maravilhosos.

Ótima semana!
Beijinhos.