Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ...

Κυριακή χθες, απραξία, και μετά τις "σκυλοβόλτες", κατά τις 11 μας κατέβηκε η ιδέα της ξενάγησης στην πόλη που αγαπάμε και ζούμε.
Πήραμε λοιπόν το ειδικό λεωφορείο , από τον Λευκό Πύργο, πληρώσαμε μόνο 2 Ευρώ και.....

.......Φύγαμε για μέρη χιλιοειδωμένα από εμένα, λόγω καταγωγής και πατρικής κατοικίας και σχολείου, αλλά από μια άλλη γωνία.
Η διαδρομή πολύ καλά σχεδιασμένη, η μαγνητοφωνημένη ξενάγηση λεπτομερής, αλλά πριν την ώρα της, ίσως λόγω φόρτου κυκλοφορικού.
Υπήρχε όμως και "ζωντανή" που διόρθωνε το πράγμα.

(κλικ στις φωτό, για μεγέθυνση)

Πολύ καλή η πρωτοβουλία του ΟΑΣΘ, αντιγραφή βέβαια αυτών που εφαρμόζονται σε Ευρωπαϊκές πόλεις από χρόνια.Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!!

ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΤΕ, ΡΕ 'ΣΕΙΣ........

.........ΣΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ, ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΕΣΗ,
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΙ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ......

ΓΚΙΟΥΒΕΤΣΙ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ (νηστίσιμο, αν θέλουμε)

ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

ΥΛΙΚΑ
* 1/2 κιλό κριθαράκι
* 2-3 Πιπεριές κέρατο κομμένες σε μικρά κομμάτια
* 2-3 καρότα ξυμένα και κομμένα σε ροδέλες
* 2 σκελίδες σκόρδο
* 2 τομάτες μεσαίες αποφλοιωμένες και ξεσποριασμένες (η μια σε κυβάκια και η άλλη τριμμένη)
* 1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο
* Αλάτι
* Πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1. Σε ένα πυρέξ βάζουμε το λάδι, το σκόρδο, το καρότο, τις τομάτες, τις πιπεριές σε μικρά κομμάτια και το σχετικό αλατοπίπερο.
2. Βάζουμε το πυρέξ με τα υλικά στο φούρνο, στους 180 βαθμούς, μέχρι να ψηθούν τα καρότα και οι πιπεριές
3. Προσθέτουμε όσο νερό χρειάζεται(συνήθως 1 προς 3) και αφού βράσει, ρίχνουμε και το κριθαράκι.
4. Συχνό ανακάτεμα, γιατί το κριθαράκι κολλάει.
5. Μπορείτε να βάλετε την ποσότητα των λαχανικών που σας αρέσει κι όχι υποχρεωτικά την προτεινόμενη.

Η συνταγή είναι νηστίσιμη. Μπορείτε όμως αν δεν νηστεύετε, να πασπαλίσετε την επιφάνεια με τυριά της αρεσκείας σας.

ΜΕ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ........

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!!

Εάν δεν μπορείς να διαβάσεις τι γράφει, ξαναδοκίμασε όμως αυτή την φορά

τράβα τις άκρες των ματιών σου σαν να είσαι κινέζος…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ "ΜΑΤΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ";;;; ρωτάει ο Alan P.....

........ΚΑΙ ΟΜΩΣ....... ΥΠΑΡΧΕΙ

ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΦΟΥΡΝΟΥ

Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας για την κατασκευή του σημερινού μεσημεριανού φαγητού μας.
Για όποιον δεν το κατάλαβε είναι Σαρδέλες Φούρνου με σάλτσα τομάτας.

ΥΛΙΚΑ
1+ κιλό Σαρδέλλες μεγάλες (ή ότι άλλο μέγεθος βρούμε, φρέσκες)
(πήρα 1300 γραμ. για να μείνει 1 κιλό μετά το καθάρισμα)
1/2 - 1 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
2 λεμόνια (το χυμό τους)
Ρίγανη
Αλάτι-Πιπέρι
400 γραμ. τοματάκια αποφλοιωμένα
2 κουτ. σουπ. Μαϊντανό
2 σκελίδες Σκόρδο
1 φλ.τσαγ. Κρασί λευκό.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αφαιρούμε το κεφάλι και τα σπάραχνα από τις σαρδέλες και τις ξελεπιάζουμε κάτω από τρεχούμενο νερό.
Ή , καλύτερα, ζητάμε να μας τις καθαρίσει ο ψαράς και τις περνάμε εμείς ένα δεύτερο χέρι.
Σε ένα βαζάκι βάζουμε το χυμό των λεμονιών, το ελαιόλαδο, τη ρίγανη και το αλατοπίπερο.
Το κουνάμε ζωηρά, για να αναμειχθούν καλά και περιχύνουμε τις σαρδέλες, που τις έχουμε στρώσει σε ταψί, ανάλογο με την ποσότητα.

Αφήνουμε στο ψυγείο 1 ώρα, για να μαριναριστούν.
Στο multi βάζουμε τα τοματάκια, το σκόρδο, τον μαϊντανό και το κρασί, τα χτυπάμε να ομογενοποιηθούν και όταν βγάλουμε το ταψάκι από το ψυγείο, περιχύνουμε με το περιεχόμενο του multi τις σαρδέλες, χωρίς να αφαιρέσουμε την μαρινάδα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 οC (αντιστάσεις πάνω+κάτω+αέρα), για 30-40'.
Αν δεν έχουμε αέρα ανεβάζουμε τους βαθμούς στους 200.

Όταν ετοιμαστεί το φαγητό, σερβίρουμε (βλ. στην αρχή) και συνοδεύουμε με κάποια βραστή σαλάτα.
Εδώ είναι Βρυξελάκια (έτσι λέω τα λαχανάκια Βρυξελλών), βρασμένα στον ατμό στη χύτρα ταχύτητος για 5', με λαδολέμονο και μουστάρδα Dijon.

Εννοείται ότι το φρεσκοψημένο ψωμί, με αλεύρι κίτρινο+ολικής, χρησιμοποιείται για τσαλαβούτες στο ζουμί (σάλτσα).
Για κανονικούς ανθρώπους, αυτές οι ποσότητες είναι για τέσσερις...........
Το λευκό κρασί, παγωμένο, δεν χρειάζεται να το αναφέρω......εννοείται!!!

ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ???

ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ... ΕΚΔΟΧΗ !!

ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ............Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ!!!!!!!!!

ΝΗΣΤΙΣΙΜΟ ΣΤΙΦΑΔΟ (ΜΕ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΠΛΕΥΡΩΤΟΥΣ)

Η ιδέα προήλθε από την "ΜΙΚΡΗ ΚΟΥΖΙΝΑ" της περασμένης Παρασκευής...
........ http://mikrikouzina.blogspot.com/2009/11/blog-post_20.html........... και θυμήθηκα το στιφάδο, είδα ότι υπηρχαν και υλικά κατάλληλα και έγινε,
χωρίς να είναι άλλη συνταγή, αλλά με τροποποιημένες τις ποσότητες, τα μυρωδικά,τον τρόπο παρασκευής και ελαφρά την προέλευση των βασικών υλικών.
Τα κρεμμυδάκια (κοκκάρι) είναι κατεψυγμένα, καθαρισμένα, έτοιμα για χρήση.
Τα μανιτάρια είναι Πλευρώτους baby extra fine, επίσης κατεψυγμένα.
Το κρασί είναι CHIANTI και το ξύδι άσπρο. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε παρακάτω.

ΥΛΙΚΑ
400 γραμ. Μανιτάρια Πλευρώτους (μικρά) κτψ ή κανονικά κομμένα κομμάτια
750 γραμ. Κρεμμυδάκια στρογγυλά (κοκκάρι) κτψ
400 γραμ. (1 κουτί) τοματάκια αποφλοιωμένα ή κονκασέ, πολτοποιημένα στο multi, μαζί με
2 σκελίδες σκόρδο
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιολαδο έξτρα παρθένο
1/2 φλ.τσαγ. κρασί κόκκινο ξερό
1/2 φλ.τσαγ. ξύδι άσπρο
1 ξυλάκι κανέλλα
1-2 πρέζες γαρύφαλο τριμμένο
Αλατοπίπερο κατά βούληση και
Μια Χύτρα Ταχύτητος

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ζεσταίνουμε το λάδι στη χύτρα και σωτάρουμε τα μανιτάρια πρώτα για 5' και μετά τα κρεμμυδάκια για άλλα 5'.
Σβήνουμε με το κρασί και ρίχουμε τον τοματοχυμό, που μέσα του περιέχει το σκόρδο, το αλατοπίπερο και τα μυρωδικά.
Όταν αρχίσει ο βρασμός, κλείνουμε την χυτρα και όταν αρχίσει το σφύριγμα της βαλβίδας, χαμηλώνουμε την φωτιά στο 1/3.
Σε 10-12 λεπτά ανοίγουμε τη χύτρα, αφού την εκτονώσουμε.
Αν το περιεχόμενο έχει πολύ ζουμί, αφήνουμε την χύτρα ανοικτή στο μάτι, μέχρι να μειωθεί στο επιθυμητό.
Αν δεν χρησιμοποιήσουμε χυτρα, τότε ο χρόνος πρέπει να τριπλασιαστεί.
Αν έχουμε Πλευρώτους μεγάλα φρέσκα, τότε πρέπει να δοκιμάσουμε την σκληράδα τους, γιατί "κρατάνε" περισσότερο από τα μπέϊμπυ.
Εννοείται ότι, παρ'όλο που είναι χορτοφαγική συνταγή, συνοδεύεται με κόκκινο ξηρό κρασί, το Ιταλικό CHIANTI, ή το Ελληνικό ΡΑΨΑΝΗ, ή ότι άλλο έχετε τέλος πάντων.

Και, από αντίδραση, βάζω το αποτέλεσμα στο τέλος....

ΧΑΛΒΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ (ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΜΟΥ)

Στα γενέθλια μου, σαν σήμερα, 20 Νοεμβρίου, ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν μου έκαναν τούρτα, γιορτή και ποτέ δεν έσβησα κεράκια !!
Η μητέρα μου, όσο ζούσε, έκανε Χαλβά Πολίτικο, κυρίως για τις φιλενάδες της και τις γιαγιάδες μου. Δοκίμαζα και εγώ λίγο.
Όταν έφυγα από το σπίτι, άρχισα να τον κάνω μόνος μου, με μικρές προσθήκες και μετατροπές, προς το υγειινότερο.
Έτσι και σήμερα, έγινε ο χαλβάς, για το "αντέτι", που λένε.
Και, όπως πάντα, σαν ανάποδος, αρχίζω από το αποτέλεσμα....

ΥΛΙΚΑ
125 γραμ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο Απαλο (αντί για βούτυρο)
250 γραμ. Σιμιγδάλι χοντρό
375 γραμ. Ζάχαρη
500 γραμ. Νερό
Ενα "Λεμονοσκούπιδο" , όπως έλεγε η γιαγιά η Δήμητρα την φλούδα του λεμονιού
Επί πλέον, Σταφίδες, Κόντιντα (μικρά κομματάκια γλυκού διαφόρων φρούτων) και Καρύδια, που σήμερα αντικατέστησαν το κουκουνάρι.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε βαθειά κατσαρόλα (χρησιμοποίησα την χύτρα) ζεσταίνουμε το λάδι.
Σε άλλο κατσαρολάκι βραζουμε το νερό με τη Ζάχαρη και το "λεμονοσκούπιδο", για να γίνει το σιρόπι, επί 5 λεπτά.
Όπως φαίνεται στη φωτό.....

Όταν το λάδι μας ζεσταθεί, ρίχνουμε το σιμιγδάλι και αρχίζουμε το ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα, σε χαμηλή φωτιά, μέχρι το σιμιγδάλι, που απορρόφησε όλο το λάδι, να αρχίσει να ξανθαίνει. Εδώ προσοχή να μη γίνει πολύ σκούρο. Θα σκουρήνει και με το ζεστό σιρόπι.
Βγάζουμε το λεμονοσκούπιδο και ρίχνουμε το σιρόπι στο πολύ ζεστό σιμιγδάλι. Εδώ θέλει πάλι προσοχή, γιατί μόλις το σιρόπι έρθει σε επαφή με το σιμιγδάλι, βράζει και πετάγονται ζεματιστές σταγόνες. Γιαυτό θέλει βαθειά κατσαρόλα, για να μη γίνει η κουζίνα χάλια και εμείς με εγκαύματα.
Με γάντι κουζίνας, κατά προτίμηση ψηλό, ανακατεύουμε, μέχρι να φανεί ότι πήζει.
Σ'αυτή τη φάση ρίχνουμε τα πρόσθετα και ανακατεύουμε, αφού έχουμε βγάλει την κατσαρόλα από την φωτιά.
Έχουμε έτοιμη μια φόρμα και με την κουτάλα το πιέζουμε στη φόρμα ελαφρά.
Εγώ χρησιμοποίησα φόρμα σιλικόνης, που έχει καπάκια με διάφορα σχέδια, βάζοντας την τουλίπα. Άφησα την καρδούλα για τους ερωτευμένους, το αστέρι για τα αστέρια και το ελατάκι για τα Χριστούγεννα......

Ξεφορμάρισα σε λίγο σε ένα πιάτο και έτοιμος..........

....Για κέρασμα.....
...Μπορείτε να κοπιάστε, μαζί έχουμε και καφέδες και cookies και καλή μουσική για κάθε γούστο.......και καλή παρέα, γεμάτη αισιοδοξία..

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε-----------THE BAR IS OPEN FROM 00.00' TILL 23.59'

ΦΑΣΟΛΑΔΑ.....Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μπορεί ο Χειμώνας να μην ήρθε ακόμη, αλλά η Prova Generale έγινε.
Έχουμε έλλειψη από φασόλια Πρεσπών (το ταξίδι καθυστέρησε) και μη έχοντας εμπιστοσύνη σε άλλα, είπα να δοκιμάσω "ξένα".
Δεν ξέρω πόσο ξένα είναι αλλά γράφει "Ιταλίας". Συσκευασία ενός κιλού, τιμή στο 1/3 των Ελληνικών.
Και στήθηκε το σκηνικό της κατασκευής.

Στην φωτό φαίνονται μερικά από τα απαραίτητα αξεσουάρ, το Tabasco και το κουτάλι ΜΟΥ, κειμήλιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όχι ότι πολέμησα, αλλά μου το έδωσε η μαμά μου μαζί με την προίκα μου όταν παντρεύτηκα. Είναι Αμερικάνικο και δουλεύει άριστα, ενώ το πιάτο με τον αγκυλωτό έσπασε. Σημαδιακο;;; Ποιός ξέρει....

Οι ποσότητες ήταν για 4 άτομα, από δύο πιάτα ο καθένας. Ποτέ δεν φθάνει μόνο ένα...

ΥΛΙΚΑ
400 γραμ Φασόλια μέτρια
1 Πατάτα σε κυβάκια
4 Καρότα σε ροδέλες
10 φυλλαράκια Σέλινο ψιλοκομμένα
Μισή Σελινόρριζα (μέγεθος γροθιάς) σε κυβάκια
1 φλυτζ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1 Κρεμμύδι μέτριο ψιλοκομμένο
2 σκελίδες Σκόρδο ψιλοκομμένο
1 Πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη (κανονικά θέλει καυτερή κόκκινη, αλλά δεν είχα)
400 γραμ. τοματοχυμό στο Μούλτι, από Τοματάκια αποφλοιωμένα
Πιπέρι όσο θέλουμε
Αλάτι στο τέλος

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Από βραδύς ξεπλένουμε τα φασόλια στο τρυπητό με άφθονο νερό και τα μουσκεύουμε σε αρκετό νερό όλη νύχτα.
Την επομένη τα βράζουμε σε νέο νερό, για μια ώρα περίπου. Τα στραγγίζουμε στο τρυπητό και περιμενουν.
Στην κατσαρόλα σωτάρουμε στο λάδι το κρεμμύδι και το σκόρδο, ρίχνουμε τα φασόλια και τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από το αλάτι, σκεπάζουμε με νερό σε αρκετό ύψος και βράζουμε σε σιγανή φωτιά για 30-45'. Λίγο πριν το τέλος, ρίχνουμε το αλάτι και ανακατεύουμε. Σβήνουμε την φωτιά και τα αφήνουμε στο μάτι λίγο ακόμη.

Απαραίτητο συμπλήρωμα κάτι αλμυρό, όπως ρέγγα, σαρδέλλες παστές, παστουρμά θαλάσσης, ή όπως εμείς, σαρδέλλες κονσέρβα με πίρι-πίρι. Και το ταμπάσκο που είπα στην αρχή.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΦΕΣ και η εμπλοκή μου....

--"Παιδιά, έγινα 60 χρονών και ποτέ δεν πήγα διακοπές. Τώρα στο καινούργιο σπίτι στην Ασπροβάλτα, θέλω να κάτσω ένα μήνα. Μπορώ;"
--"Φυσικά μπορείς"
--"Ναι αλλά το καφενείο τι θα γίνει; Το αναλαμβάνετε εσείς;"
--"Το αναλαμβάνουμε, αλλά δεν ξέρουμε και πολλά"
--"Θα σας δείξω".
Αυτές οι κουβέντες έγιναν ένα καλοκαίρι πριν πολλά-πολλά χρόνια, με τον πατέρα ενός φίλου από την παρέα των πέντε. Είμασταν φοιτητές τότε, με τρελό χαβαλέ το καλοκαίρι.
Και έγινε. Ένας αναλαμβάνει τα χαρτιά και το τάβλι, άλλος τα αναψυκτικά, άλλος τις εφημερίδες και το τηλέφωνο, άλλος (εγώ) τον καφέ. "Ταμπής" δηλαδή αυτός που φτιάχνει τους καφέδες. Ο πέμπτος, ήταν ο γυιός του, στο ταμείο, εισπράξεις/πληρωμές.
Αμέσως σημειώσεις, το άναμα της "χόβολης", τα μπρίκια χάλκινα γανωμένα και μπρούντζινα, το ειδικό κουταλάκι, ο καφές, η ζάχαρη, το...ρεβύθι(;), τα φλυτζανάκια και, κυρίως, οι δοσολογίες και η ορολογία.
"Έναν πολλά βαρύ και όχι" παραγγέλνει κάποιος. Να μη ξέρουμε τι βάζουμε;
Η "χόβολη" δεν ήταν χόβολη, αλλά άμμος ψιλή, θερμαινόμενη σε ηλεκτρική πλάκα
(σύγχρονα πράγματα για εκείνη την εποχή). "Καβάντζα" υπήρχε και καμινέτο οινοπνεύματος, για την περίπτωση διακοπής ρεύματος.
Το "γεντέκι" ήταν και αυτό ηλεκτρικό, προσαρμοσμένο στη "χόβολη".
"Γεντέκι" είναι το δοχείο που περιέχει ζεστό το νερό και από μια βρυσούλα παίρνουμε στα μπρίκια.

Οι συμβουλές για την παρασκευή του τέλειου καφέ ξεκινούν από το μέγεθος του μπρικιού. Πρέπει να είναι ανάλογο με τους καφέδες που θα κάνουμε. Το νερό συνήθως είναι ζεστό από το βρυσάκι. Σε περίπτωση που θέλουμε να πετύχουμε παχύ καϊμάκι, βάζουμε κρύο.
Ο καφές και η ζάχαρη στις αναλογίες της παραγγελίας, βλέπε παρακάτω. Ανακατεύουμε μόνο στην αρχή, 3-4 γύρες. Βυθίζουμε μέχρι τη μέση το μπρίκι στην άμμο και περιμένουμε να φουσκώσει.
Σερβίρουμε αμέσως, μοιράζοντας στα φλυτζανάκια πρώτα το καϊμάκι και μετά συμπληρώνουμε με τον υπόλοιπο καφέ.
Τα μπρίκια, ο καφές και η ζάχαρη βρίσκονται δεξιά και τα φλυτζανάκια που περιμένουν, αριστερά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μου τα δείξανε. Είμαι και δεξιός (δεξιόχειρας εννοώ, μη πάει ο νους σας αλλού...).
Και τώρα το πιο σπουδαίο..... Οι Δοσολογίες και η Ορολογία ( απ'ότι θυμάμαι. Οι παρατηρήσεις θα ελέγχονται):

ΜΕ ΟΛΙΓΗ...(γνωστός και σαν ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ)...Ο ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ: 2 κουταλάκια καφέ, μισό κουτ. ζάχαρη σε χλιαρό νερό. Να ψηθεί όσο πιο αργά γίνεται.
ΜΕΤΡΙΟΣ...Ο ΚΛΑΣΙΚΟΣ: Δύο γεμάτα κουταλάκια καφέ και δύο κοφτά ζάχαρη. Νερό χλιαρό.
Για να γίνει ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΡΑΣΤΟΣ (γνωστός και σαν "ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΡΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ) τον φουσκώνουμε και τον ξαναφουσκώνουμε δεύτερη φορά και σερβίροντας σηκώνουμε το μπρίκι ψηλά για να κάνει φουσκάλες.
Αν κάποιος σας παραγγείλει "Μέτριο βραστό με 28φουσκάλες και μία μικρή", σπάστε του το κεφάλι.
Υπάρχει και ο ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΑΡΥΣ... με τρεις κουτ. καφέ και δύο ζάχαρη.
ΒΑΡΥΓΛΥΚΟΣ με τρεις κουτ. καφέ και τέσσερις ζάχαρη, Ο ΜΕΡΑΚΛΙΔΙΚΟΣ.
ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ...με τέσσερις κουταλιές καφέ και έξη ζάχαρη.
ΓΛΥΚΥΒΡΑΣΤΟΣ...με τρεις κουτ. καφέ και έξη ζάχαρη, αλλά με σερβίρισμα από ψηλά για να κάνει φουσκάλες.
ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥΣ ΓΛΥΚΟΣ ΣΕ ΜΙΣΟ...σαν τον Γλυκύβραστο, 3 καφέ/6 ζάχαρη, αλλά σε μισή ποσότητα νερού. Αυτός γίνεται πηχτός σαν γιαούρτι.
Και για το τέλος άφησα τον ΓΝΗΣΙΟ, τον
ΣΚΕΤΟΣ...(ο δικός μου) ...με τρεις κουταλιές καφέ, καθόλου ζάχαρη, κρύο νερό και φουσκώνοντας ανασηκώνουμε και ξανακατεβάζουμε το μπρίκι, σερβίροντας από ψηλά για να κάνει και φουσκάλες.....

Στο τέλος εκείνου του Αυγούστου, γύρισε ο πατέρας του φίλου και του παραδώσαμε την διαχείρηση.
Έβαλε όμως τις φωνές που ξωφλήσαμε τον Ερμείδη (προμηθευτής του καφέ) και μερικές μέρες αργότερα, τάβαλε με μένα, που δεν έβαζα ρεβύθι στους καφέδες και όλοι οι πελάτες ζητουσαν "εκείνο το νόστιμο καφέ που έφτιαχνε το παιδί".

Αυτές τις αναμνήσεις κατάφερε να τις ξυπνήσει η καλή φίλη Alice, από την Κύπρο και υπόσχομαι να της φτιάξω ότι καφέ θέλει, αν κάποτε συναντηθούμε. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός....
Ευχαριστώ Αλίκη.........αφιερωμένο σε σένα και σε όλους όσοι πίνουν καφέ απ'τα χεράκια σου.
Στην υγειά σου...

ΥΓ: Το κουταλάκι του καφέ είναι μικρό, σαν αυτό που φέρνουν για ανακάτεμα του εσπρέσο και, επειδή δεν έχουμε "χόβολη" στα σπίτια μας, περίπου την ίδια δουλειά κάνει και το "γκαζάκι". Στο ηλεκτρικό μάτι, δεν λέει και πολλά.

ΤΡΟΠΟΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΡΜΙΔΕΣ

Ο τρόπος μαγειρέματος αποτελεί μία ουσιαστική παράμετρο στη σύγχρονη προσέγγιση του τεράστιου προβλήματος της παχυσαρκίας, καθώς μπορεί να επηρεάσει δραματικά το σύνολο των προσλαμβανόμενων θερμίδων.

Εάν το αγαπημένο σας φαγητό είναι ο μουσακάς, αυτός που τρώτε στο εστιατόριο έχει περίπου 700 θερμίδες, ενώ αυτός που παρασκευάζετε με προσεκτικό τρόπο στην κουζίνα σας δεν ξεπερνά τις 400 θερμίδες.

Όσο μεγαλύτερη είναι η θερμοκρασία μαγειρέματος, τόσο περισσότερη ποσότητα λαδιού απορροφάται από το τρόφιμο και τόσο περισσότερο αυξάνεται η θερμιδική του αξία. Έτσι, είναι σαφές ότι το μαγείρεμα με λάδι ή το τηγάνισμα προσθέτουν περισσότερες θερμίδες από ότι το απλό ψήσιμο, το βράσιμο και το μαγείρεμα στον ατμό.

Φυσικά, μια σημαντική παράμετρος είναι το είδος το λαδιού και ο χρόνος χρησιμοποίησής του. Το ελαιόλαδο είναι πιο ανθεκτικό από τα σπορέλαια, αλλά ακόμα κι αυτό δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο από 3-4 φορές.

Τα πολυχρησιμοποιημένα φτηνά σπορέλαια των εστιατορίων (κυρίως γρήγορης εστίασης) μειώνουν τη θρεπτική αξία των τροφών που τηγανίζονται (πχ. πατάτες) και τα καθιστούν από τρόφιμα συχνής κατανάλωσης σε τρόφιμα κατανάλωσης με μικρότερη συχνότητα. Επιπλέον, αν το τηγάνισμα γίνεται στο σπίτι μας με αγνά υλικά, τότε ακόμα και τα τηγανιτά φαγητά μπορούμε να τα γευόμαστε σε μια δίαιτα αδυνατίσματος.

Συγκεκριμένα μάλιστα για τις αγαπημένες μας τηγανητές πατάτες, έχει βρεθεί ότι οι ψιλοκομμένες πατάτες έχουν διπλάσιο ποσοστό λίπους από τις χοντροκομμένες και αν μάλιστα μετά το τηγάνισμα τις στραγγίξουμε σε διηθητικό χαρτί (χαρτί κουζίνας) το λίπος πέφτει στο 5% περίπου.

Αν μάλιστα χρησιμοποιήσουμε ελαιόλαδο (και όχι τα φτηνά πολυχρησιμοποιημένα σπορέλαια των εστιατορίων), τότε οι πατάτες τηγανιτές αποκτούν μια πιο θρεπτική διάσταση, ενώ πλέον κυκλοφορούν στην αγορά και συσκευές οι οποίες τηγανίζουν με πολύ μικρή ποσότητα ελαιόλαδου, βοηθώντας μας να εντάξουμε τα τηγανιτά φαγητά σε ένα υγιεινό και ισορροπημένο διαιτολόγιο.

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ...( VIII)...

"Μετά από απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών", λένε συνήθως στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, όταν θέλουν να επαναλάβουν κάποια εκπομπή....
Έτσι και εδώ θα αναφέρω τα links των προηγούμενων καταχωρήσεων των "ΟΡΩΝ":


http://stamarstavros.blogspot.com/2009/09/blog-post_8867.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/blog-post_02.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/v.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/v_25.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/11/v.html
http://stamarstavros.blogspot.com/2009/11/v_15.html


Εννοείται ότι στο τέλος αυτής της σειράς, θα γίνει μια αναθεώρηση όλων.....

ΣΥΝΕΧΕΙΑ VIII

ΘΗΤΑ

Θρούμπι: Μονοετές φυτό που μεγαλώνει ελεύθερο. Χρησιμοποείται για να δώσει γεύση στα φασόλια, αρακά, κυνήγι και λουκάνικα. Μοιάζει με το θυμάρι. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι το αγόραζαν σαν δυνατό αφροδισιακό (;)

ΖΗΤΑ

Ζαφορά: Πολύ εκλεκτό πανάκριβο μπαχαρικό που δίνει γεύση στο ρυζότο, στην παέγια και την ψαρόσουπα. Είναι το αρχαίο όνομα του Κρόκκου Κοζάνης (άντε και του Safrane, για τους Γαλλομαθείς).
Ζεματίζω: Βράζω μια τροφή σε νερό για μερικά λεπτά και αμέσως ξέπλυμα με κρύο νερό.
Ζουλιέν: Τρόπος κοπής λαχανικών σε μπαστουνάκια.


ΕΨΙΛΟΝ

Εγκνογκ: Ποτό που μέσα έχει γάλα και αυγό.
Έμμενταλ: Ελβετικό τυρί με στερεά απαλή υφή, ελαφρά γλυκειά γεύση και μεγάλες τρύπες.
Εντράδα: Κρέας με λαχανικά μαγειρεμένα στην κατσαρόλα.
Εσανς: Υποπροϊόν απόσταξης φυτών
Εσκαλόπ: Λεπτές φέτες κρέατος
Εστραγκόν: Αρωματικό φυτό με χαρακτηριστικό άρωμα. Το βρίσκουμε αποξηραμμένο στα μπαχαρτζίδικα.

ΔΕΛΤΑ

Δέσιμο: Ο όρος σε σάλτσα, γέμιση ή ζωμό. Είναι το πήξιμο ενός υγρού με την προσθήκη αλευριού ή κορν-φλάουρ.
Διαυγάζω (Clarifie): Αφαιρώ τα κατάλοιπα από λίπη, ζωμούς και ζελέ περνώντας τα από τουλπάνι, ώστε να βγούν διαυγή.

Προσθήκη για το "διαυγάζω", από την καλή μου φίλη "Τρελή", όπως φαίνεται και στα σχόλια, από το blog "Τα χάπια μου, τα νεύρα μου κι ένα ταξί να φύγω":

Το βούτυρο clarifie γίνεται όταν ζεσταίνοντας το βούτυρο διαχωρίζουμε εντελώς το νερό που υπάρχει μέσα και το αφαιρούμε! Χρησιμεύει στο να μην "καίγεται" το βούτυρο σωτάροντάς το!

Δρακόντιο: Αρωματικό χόρτο από την Σιβηρία, με πολύ έντονη γεύση. Το βρίσκουμε σαν μυρωδικό μέσα σε ξύδι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ......(VΙΙ)...

Σήμερα θα συνεχίσω ξανά την καταγραφή των μαγειρικών όρων, με το
γράμμα ΚΑΠΠΑ κλπ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ VII

ΚΑΠΠΑ

Καβουρδίζω: Τηγανίζω σε χαμηλή φωτιά μια τροφή μέχρι να ροδίσει καλά. Για το καβούρδισμα χρησιμοποιείται λάδι. Έτσι λέγεται και το ψήσιμο ξηρών καρπών.
Καγιέν: Εκτός από μοντέλο της PORCHE, είναι κόκκινο καυτερό πιπέρι, από καυτερές πιπεριές.
Κακαβιά: Ζωμός από ποικιλία μικρών και μεγαλύτερων ψαριών. Η αγαπημένη σούπα των ψαράδων.
Καλβαντός (Calvados): Γαλλικό μπράντυ μήλου από την Νορμανδική ομώνυμη πόλη.
Καλτσούνια: Γλυκό σνακ με Κρητικό μέλι, εξαιρετικής ποιότητας.
Καναπεδάκια (Canapes): Μικρά ανοικτά σαντουϊτσάκια από φέτα Γαλλικής μπαγκέτας, φρυγανιάς ή και μπισκότου, με διάφορα υλικά, με πρώτη στρώση συνήθως βούτυρο και από πάνω κομματάκια τυριών, αλλαντικών, διαφόρων υλικών, ακόμη και μπρικ ή χαβιάρι. Σερβίρονται σαν ορεκτικά σε μπουφέ.
Καπίρα: Ψημένο ψωμί βουτηγμένο σε αγουρόλαδο.
Κάρδαμο: Μπαχαρικό από την Ασία και την Νότια Αμερική. Είναι αποξηραμένος καρπός φυτού της οικογενείας της πιπερόριζας. Έχει γλυκόπικρη και ελαφρώς λεμονίζουσα γεύση.
Καρύκευμα: Η προσθήκη μπαχαρικών και αρωματικών σε φαγητά και σαλάτες, για να πάρουν πικάντικη γεύση.
Κασουλέ (Cassoulet): Φαγητό με έντονη γεύση από την περιοχή Λαγεντόκ της Γαλλίας. Είναι στρώσεις ξηρών φασολιών, χοιρινού καπνιστού κρέατος, λουκάνικου, κρεμμυδιών και καρότου. Όλα σιγοβρασμένα σε ειδικό πήλινο σκεύος, από το οποίο παίρνει και το όνομα του το φαγητό.
Κις: Είδος ανοικτής πίτας με ένα φύλλο ζυμης από κάτω και κάποια γέμιση από πάνω.
Επίσης Κις (Quiche) είναι τάρτα αλμυρή ή γλυκειά, με ποικιλία από γεμίσεις. Η διασημότερη είναι η Κις Λοραίν, με γέμιση από αυγά, κρέμα γάλακτος και μπέϊκον.
Κοκ ω βεν (Coq au vin): Κλασσική Γαλλική συνταγή για μαγειρευτό κοτόπουλο, με κόκκινο κρασί, κρεμμύδια, σκόρδο, μπέϊκον, μανιτάρια, αρωματικά και καρυκεύματα.
Κόλιαντρος: Σπόροι φυτού με έντονο άρωμα. Χρησιμοποιείται ως έχει ή αλεσμένο.
Κόμπλερ (Cobbler): Αμερικανική σπεσιαλιτέ που αποτελείται από διάφορα φρέσκα φρούτα κομπόστα σκεπασμένα με μια ζύμη σαν μπισκότο που ψήνεται στο φούρνο, ώσπου να γίνει τραγανή. Σερβίρεται ζεστή με κρέμα γάλακτος ή παγωτό.
Κον κασέ: Αποφλοιωμένο και ψιλοκομμένο τοματάκι, σε κονσέρβα έτοιμο.
Κονσομέ: Ζωμός κρέατος που σερβίρεται σαν σούπα.
Κονφί (Confit): Φρούτα βρασμένα και διατηρημένα σε ζάχαρη με λίγο μπράντυ. Επεκτείνεται και σε κρέατα και πουλερικά, με πιο γνωστό το Κονφί πάπιας.
Κορν φλάουρ: Λεπτή σκόνη καλαμποκίσιου αμύλου, που χρησιμοποιείται σε κρέμες και στο δέσιμο της σάλτσας.
Κόσκινο: Ανοικτό σκεύος με σίτα στον πάτο για κοσκίνισμα τροφίμων σε σκόνη όπως αλεύρι, ζάχαρη άχνη κ.ά.
Κροκέτες (Croquettes): Γαλλική σπεσιαλιτέ από μαγειρεμένο και ψιλοκομμένο κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι, αναμεμειγμένο με λυωμένες πατάτες και ζυμωμένο με αυγό.Πλάθονται σε διάφορα σχήματα, αλείφονται με αυγό, τυλίγονται σε γαλέττα και τηγανίζονται.
Κρουτόν: Ψωμί κομμένο σε μικρούς κύβους, βουτυρωμένο και φρυγανισμένο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

50 ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Παρέχοντας τη διαβεβαίωση ότι το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο θα είναι έτοιμο άμεσα και θα τεθεί στη συνέχεια σε δημόσια διαβούλευση, δίνοντας τέλος «στις διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες», ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, κήρυξε απόψε την έναρξη του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο κ. Γερουλάνος εξέφρασε την πεποίθηση ότι το 2009 θα σηματοδοτήσει «το τέλος της εποχής που η τέχνη σιγούσε» καθώς «αποδεχόμενη το φίμωτρο της κρατικής χρηματοδότησης η τέχνη στην Ελλάδα έπαψε να δαγκώνει. Έπαψε να αμφισβητεί την εξουσία. Έπαψε να διαμαρτύρεται». «Βιάζομαι όσο κανένας άλλος να υπογράψω το πρώτο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο μετά τη Μελίνα, αλλά δεν μπορώ να υπογράψω κανένα νομοσχέδιο που αφήνει την τέχνη εξαρτημένη αποκλειστικά από τη χρηματοδότηση του κράτους, που δημιουργεί μονοπωλιακές πηγές χρηματοδότησης, που βάζει τέλος στο διάλογο και την αμφισβήτηση, που δεν εξασφαλίζει τον πλουραλισμό στα βραβεία που δίνει το κράτος», τόνισε ο υπουργός Πολιτισμού. Πρόσθεσε, εξάλλου, ότι «είναι σημαντικό να βάλουμε γερές βάσεις, να επενδύσουμε σωστά τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για να φτάνουν όλο και περισσότερα στον Έλληνα δημιουργό, για να αναδείξουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο». Σημείωσε πάντως ότι «σήμερα ξεκινούμε την πορεία για τα επόμενα 50 χρόνια και η διαδρομή ξεκινάει με δυσκολίες. Κυρίως οικονομικές. Οι χρονιές που έρχονται θα είναι δύσκολες για κάθε Έλληνα πολίτη. Και ο πολιτισμός θα υποφέρει μαζί με κάθε άλλη δραστηριότητα στην Ελλάδα». «Η παρουσία μας εδώ εκφράζει τη διάθεσή μας για απαντήσεις και επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν», τόνισε στο χαιρετισμό της η υφυπουργός Εσωτερικών, Θεοδώρα Τζάκρη. Αναφερόμενος στην απουσία της πλειοψηφίας των Ελλήνων δημιουργών από τη φετινή διοργάνωση, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Γιώργος Χωραφάς, είπε ότι «οι Έλληνες κινηματογραφιστές σκηνοθετούν για μας μια ταινία καταστροφής και μας θυμίζουν πώς θα ήταν αν ξυπνούσαμε μία μέρα με τον κινηματογράφο να έχει στερέψει». Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Δέσποινα Μουζάκη, υπογράμμισε ότι «σε μέρες δύσκολες και σε εποχές κρίσης ο κινηματογράφος αποτελεί πηγή ελπίδας». Η τελετή έναρξης, άρχισε με την παρουσίαση των 50 αφισών που σφράγισαν καλλιτεχνικά τα ισάριθμα Φεστιβάλ, από τον ηθοποιό Χρήστο Λούλη. Στη συνέχεια προβλήθηκε στερεοσκοπική ταινία, φτιαγμένη ειδικά για την περίσταση, που αποτελούσε περιήγηση στη μαγεία του σινεμά. Η τελετή έναρξης ολοκληρώθηκε με την προβολή της ταινίας του Φατίχ Ακίν «Soul Kitchen». Στην τελετή έναρξης του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν παρόντες μεταξύ άλλων, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, ο υφυπουργός Οικονομίας, Μάρκος Μπόλαρης, ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Σπύρος Βούγιας, οι βουλευτές Γιάννης Ιωαννίδης, Σταύρος Καλαφάτης και Κώστας Γκιουλέκας, και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Ενδιαφέρον προκάλεσε, εξάλλου, η «μεταμόρφωση» της πρόσοψης του «Ολύμπιον» σε επιφάνεια προβολής, πάνω στην οποία προβλήθηκε βίντεο της γερμανικής καλλιτεχνικής ομάδας «Urban Screen».

ΜΠΙΣΚΟΤΑΚΙΑ (COOKIES)...από ιδέα...

...........από το φιλικό blog "ΤΑ ΛΙΛΑ ΤΗΣ ΛΙΛΑΣ"

http://lilaspurplethoughts.blogspot.com/.

Έγιναν φυσικά και οι "απαραίτητες" μετατροπές, όπως μπορείτε να δήτε:

ΥΛΙΚΑ
150 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ.γλυκ. μπέικιν πάουντερ
70 γραμ. Ζάχαρη
15 γραμ. κακάο σε σκόνη
1 αυγό
50 γραμ. ελαιόλαδο
Λίγες σταφίδες
Ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα
ίσως και λίγο γάλα εβαπορέ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Έβαλα όλα τα υλικά στο μπωλ του μίξερ και ζύμωσα με τα ζυμωτήρια.
Η ζύμη ήταν λίγο σφιχτή και την αραίωσα με λίγο γάλα.
Ξεχώριζα κομματάκια σαν καρύδι, τα έπλασα με λαδωμένα χέρια κυκλικά, τα έβαλα στο ταψί με λαδόκολλα και τα πάτησα λίγο για να γίνουν πλακουτσωτά.
Όπως φαίνεται στη φωτό

Έπρεπε να τα βάλω πιο αραιά, για να μή κολλήσουν στο ψήσιμο και γίνουν έτσι...
...Ο φούρνος στους 180 οC, για 15 λεπτά .

Πάντως έγιναν πολύ νόστιμα και τραγανά απ'έξω και λίγο μαλακά μέσα.
Όπως πρέπει.

Λίγα πασπαλίστηκαν με ζάχνη άχαρη, έτσι για ντεκόρ.
Την επόμενη εβδομάδα θα φτιάξω διάφορα σχέδια και γεύσεις για μια ψιλοεκδήλωση(!!)

ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ..........ΤΟΥΡΝΑ !!

Η γιαγιά μου η Δήμητρα, τούρνα έλεγε τον άνθρωπο που μέθυσε και δεν του έμεινε ίχνος μυαλού.
Έτσι έμαθα και εγώ αυτή τη λέξη, παρ'όλο που στην πραγματικότητα είναι ψάρι, αρπαχτικό, που το βρίσκεις στη λίμνη της Καστοριάς και αλλού.
Ίσως επειδή έχει μικρό κεφάλι (και με μικρή χωρητικότητα) έδωσε το όνομα της και στον άμυαλο.
Πιο κάτω θα δείτε γιατί το λέω Τούρνα = μεθυσμένο.
Το χοιρινό δεν είναι και πολύ δημοφιλές στο σπίτι μας. Βρήκα όμως ωραίες μπριζόλες λαιμού και πήρα τρείς.
Τις ξεκοκκάλισα και τις έκοψα κομμάτια, λίγο πιο μεγάλα από σπιρτόκουτο.
Υπήρχαν και δαμάσκηνα Καλιφόρνιας (!) χωρίς κουκούτσι και ήρθε η ιδέα.....

ΥΛΙΚΑ για 4 μερίδες (για τόσα είχαμε...)
750 γραμ. Χοιρινό (από όποιο σημείο θέλουμε, ακόμη και "τηγανιά")
2 νεροπότηρα κρασί άσπρο
2 κουτ.σουπ. Φυτικό λίπος και λίγο ελαιόλαδο
2 σκελίδες σκόρδο
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
250 γραμ. Δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσι
Αλάτι - Πιπέρι
Προαιρετικά 1 κουτ.σουπ. μέλι (εγώ δεν έβαλα)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Από βραδύς μουσκεύουμε τα δαμάσκηνα με το ένα ποτήρι κρασί και τα αφήνουμε στο ψυγείο.
Στη χύτρα ταχύτητος ζεσταίνουμε το λίγο λάδι με το φυτικό λίπος και σωτάρουμε το κρέας, μέχρι να αλλάξει χρώμα.
Ρίχνουμε το σκόρδο, το κρεμμύδι, πιπέρι και συνεχίζουμε για λίγα λεπτά ακόμη. Όχι αλάτι σ'αυτή τη φάση.
Σβήνουμε με το δεύτερο ποτήρι κρασί, κλείνουμε τη χύτρα και σιγοβράζουμε για 30' .
Ανοίγουμε τη χύτρα και ρίχνουμε τα δαμάσκηνα μαζί με το ζουμί τους.
Τώρα ρίχνουμε το αλάτι.
Βράζουμε με ανοικτή τη χύτρα για 15-20' ακόμη.
Αν χρησιμοποιήσουμε κανονική κατσαρόλα, τότε οι χρόνοι πρέπει να διπλασιαστούν.
Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό προς το τέλος.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα, σερβιρισμένο με ρύζι. Εναλλακτικά σερβίρουμε με πουρέ ή και ζυμαρικά, κατά τις ορέξεις μας.
Καλή όρεξη.

ΣΤΟΝ ΒΙΚΤΩΡΑ, τον ανηψιό μου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..........
Σήμερα Τετ 11 Νοε 09 : Βικέντιος, Βικέντης, Βικεντία, Βίκτωρ, Βίκτορας, Βικτωρία, Βικτορία, Βικτόρια, Δράκων, Δράκοντας, Δράκος, Δρακούλης, Δρακούλα, Μηνάς, Μηναίς, Μήνα, Μίνος, Μίνως, Μίνα ..................

Και ανάμεσα σε όλους αυτούς, γιορτάζει και ο ανηψιός μας ο Βίκτωρας και του ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ...

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΕ ΚΕΪΚ !!!!!!

Ο ένας από τους δύο λόγους που παράτησα την ιατρική, είναι το ότι δεν ήθελα τις αποτυχίες μου να τις κρύβει το χώμα...
Βλέπω λοιπόν στο φιλικό blog "γαστεροπλήξ", μια συνταγή για "Παραδοσιακά κουλουράκια", ακριβώς την στιγμή που σκεφτόμουν κάτι τέτοιο.
Για όποιον ενδιαφέρεται, θα τα βρει εκεί:

http://gastristeros.blogspot.com/2009/11/blog-post.html γιατί εδώ μάλλον έγινε
άλλο πράγμα.
Κάτι σαν κέϊκ φτιάχτηκε και δεν ξέρω που έκανα το λάθος !!
Παταγώδης η αποτυχία.

Αυτό δεν μοιάζει με κουλουράκια και μάλιστα παραδοσιακά

Ακολούθησα την μισή συνταγή

ΥΛΙΚΑ
500 γραμ. Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ.γλυκ. Μπέϊκιν
2 φακελάκια βανίλια
2 αυγά
1 νεροπότηρο Ζάχαρη
125-130 γραμ. βιτάμ
1/2 ποτήρι χυμό πορτοκάλι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Όλα τα υλικά στο μίξερ, στην μεγίστη ταχύτητα λίγη ώρα, είναι ακόμη νερουλό, προσθέτω αλεύρι, αρχίζει να σφίγγει, αλλά όπως δείχνει θέλει πολύ αλεύρι ακόμη.
Η υφή του είναι πολύ καλή για φόρμα.
Βουτυρώνω και αλευρώνω την φόρμα και ψήνω στους 180 οC για 45', χωρίς προθέρμανση.

Και έγινε αυτό.........

..........Νόστιμο, δεν λέω, αλλά καμία σχέση με το ζητούμενο......

Του λείπουν βέβαια καρύδια και αλευρωμένες σταφίδες, αλλά εκτιμήθηκε αμέσως, ζεστό ακόμη.........

Και δεν ήθελα να κρύψω την αποτυχία.....

ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΚΑΥΤΕΡΟΣ....σιγά το δύσκολο...

Χειμώνας, κρύο, καιρός για δύο, λένε, δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είναι καιρός για σούπες.
Όχι ότι δεν τις τρώμε και το καλοκαίρι, αλλά τώρα είναι η εποχή τους.
Το καλοκαίρι λοιπόν, βρήκα στο Σ/Μ που "βρίσκεις και του πουλιού το γάλα" (το "πουλί" δεν μας είπανε ποιό είναι.....) ένα Τραχανά με κόκκινη καυτερή πιπεριά και πήρα δύο σακκουλάκια.
Και έγινε ξανά Τραχανάς σούπα, με τον ακόλουθο "δύσκολο" τρόπο

ΥΛΙΚΑ
250 γραμ. τραχανά (το μισό σακκουλακι)
3 λίτρα νερό
1 λίτρο γάλα
αλάτι
Πιπέρι λευκό (λίγο, γιατί είναι ήδη "μπαρούτι")
250-300 γραμ. φέτα
Κρουτόν ή Κρητικά παξιμαδάκια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζουμε το νερό με το γάλα και το αλατοπίπερο, σε μεγάλη κατσαρόλα, προσέχοντας να μη μας φουσκώσει και χυθεί.
Ρίχνουμε τον τραχανά, ανακατεύουμε και σιγοβράζουμε μέχρι να αρχίσει να χυλώνει, ανάλογα πόσο ζουμερό τον θέλουμε. Μέσος χρόνος 15' , ανακατεύοντας συχνά για να μη "πιάσει" στον πάτο .

Να έχουμε στο νου μας ότι όταν θα μείνει θα πήξει.
Λίγο πριν το τέλος, τρίβουμε με το χέρι την φέτα στην κατσαρόλα και....

.......σερβίρουμε, ρίχνοντας στα πιάτα μερικά κρουτόν ή, όπως εμείς, Κρητικά παξιμαδάκια τυριού (γραβιέρα Κρήτης).
Τα κρουτόν είναι κυβάκια μπαγιάτικου ψωμιού, τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο ("τίγκα" στη χοληστερίνη).

Επειδή ποτέ δεν φτάνει ένα πιάτο, οι ποσότητες μπορούν να χορτάσουν τέσσερα άτομα......

ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΣΗΜΕΡΑ....ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ....

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ Ι.ΜΟΝΗ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ, ΣΤΗ ΣΥΜΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στον φίλο μου ΜΙΧΑΛΗ από την Θεσσαλονίκη και στον ΜΙΧΑΛΗ από την Σύμη. Να είναι πάντα καλά και όπως θέλουν.....

Οι φωτογραφίες είναι από το VAPORI BAR, του Μιχάλη, στη Σύμη του 2009.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΘΕΡΟ......ΜΕ ΑΓΑΠΗ !!!

Μία μέρα, μια πεθερά αποφάσισε να τσεκάρει τους 3 γαμπρούς της για να διαπιστώσει αν την αγαπούν, την σέβονται και ενδιαφέρονται γι’ αυτήν.
Την επόμενη ημέρα βγήκε με τον πρώτο της γαμπρό μια βόλτα στις όχθες του ποταμού. Κάποια στιγμή κάνει ότι γλιστράει και πέφτει μέσα στο νερό προσποιούμενη ότι πνίγεται.
Χωρίς δεύτερη σκέψη βουτάει ο γαμπρός και την σώζει.
Το επόμενο πρωί βρίσκει ο γαμπρός έξω από το σπίτι του ένα ολοκαίνουργιο Peugeot 206 με ένα σημείωμα:
“Σε ευχαριστώ.
Από την πεθερά σου που σ’ αγαπάει πολύ.”
Την επόμενη ημέρα βγήκε με τον δεύτερο της γαμπρό μια βόλτα στις όχθες του ποταμού. Κάποια στιγμή κάνει ότι γλιστράει και πέφτει μέσα στο νερό προσποιούμενη ότι πνίγεται.
Χωρίς δεύτερη σκέψη βουτάει ο γαμπρός και την σώζει.
Το επόμενο πρωί βρίσκει ο γαμπρός έξω από το σπίτι του ένα ολοκαίνουργιο Peugeot 206 με ένα σημείωμα:
“Σε ευχαριστώ.
Από την πεθερά σου που σ’ αγαπάει πολύ.”
Το ίδιο έγινε και με τον τρίτο γαμπρό.
Αλλά ο τρίτος την άφησε να πνίγεται σκεπτόμενος
“καιρός είναι να πεθάνει η κολόγρια”.
Την άλλη μέρα ξυπνάει και τι να δει! Μια ολοκαίνουργια porche με ένα σημείωμα:
“Σε ευχαριστώ.
Ο πεθερός σου.”

Το ανέκδοτο "ληστεύθηκε" από το blog "MOLEMOU http://molemou1.blogspot.com/2009/11/gia-sena-pe8eroulh.html

....ΕΣΤΩ ΚΑΙ "ΨΕΥΤΙΚΑ".....

Έτσι, για να μή ξεχνιόμαστε....