ΑΥΓΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ........ΑΛΛΑ ........?????

Σήμερα είχα κέφια!!  Μιας και τίποτε ΔΕΝ πάει καλά, το έριξα στην κουζίνα (σαν φάρμακο, που λένε!).

Είχα στην κατάψυξη πατάτες, κομμένες, αλλά όχι προτηγανισμένες, σαν τις έτοιμες και είχα την αγωνία πως θα γίνουν όταν αποψυχτούν.

Στην απόψυξη μαύρισαν λίγο, παρ'όλο που τις είχα σε νερό με λεμόνι.

Τις πασαλείβω με δυο κουταλιές λάδι, σε ταψάκι με λαδόκολλα και στον φούρνο (200 οC, για 45').

Είχα και την εναλλακτική λύση να καθαρίσω καινούργιες, αλλά έγιναν άψογες και έβαλα μπρος μια παραλλαγή του τρόπου που έκανα την 1η Σεπτεμβρίου (Ο πουρές με τα μάτια)

Θα έπρεπε όμως να καλύψω τα κενά, που αφήνουν οι πατάτες και σκέφτηκα μια πηχτή σάλτσα ντομάτας και από πάνω το αυγό.

Το αποτέλεσμα πιο καλό από το αναμενόμενο

Υ Λ Ι Κ Α  για τη σάλτσα
400 γραμ. Ντομάτα σε κονκασέ
2 κουτ.σουπ. Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 κουτ.σουπ. φύλλα Σέλινου
Αλατοπίπερο
1/2 κουταλάκ Ζάχαρη μαύρη
1/2 ποτήρι Κρασί άσπρο
3 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
2 κουτ.σουπ. Νισεστέ
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Τα πρώτα έξη υλικά στο multi, ώσπου να γίνουν χυλός.
Αν τον θέλουμε πιο νερουλό, συμπληρώνουμε με νερό.
Το περιεχόμενο του multi σε κατσαρολάκι και σιγοβράζουμε για 15' τουλάχιστον. Το βγάζουμε από την φωτιά.
Ρίχνουμε το ελαιόλαδο και το νισεστέ και αμέσως το δουλεύουμε με το μιξεράκι χειρός, για να μη σβωλιάσει.
Η σάλτσα μας είναι πηχτή. Αν θέλουμε πιο πηχτή ή πιο νερουλή, παίζουμε με νερό ζεστό ή νισεστέ (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και αλεύρι).

Έστρωσα τις πατάτες, που ήταν ήδη έτοιμες, σε οβάλ πυρέξ, σε μια στρώση, πυκνά και έβαλα από δυο κουτάλες σάλτσα στις 4 πλευρές.
Πήρα τα αυγά με ένα κουτάλι, ένα-ένα, και τα έβαλα επάνω στην σάλτσα, με προσοχή. Αυτό που διαλύθηκε, το άφησα τελευταίο.
Έριξα και τα ασπράδια ενδιάμεσα.
Έβαλα επάνω στα αυγά ψιλοτριμμένο Κρητικό κρίθινο παξιμαδάκι και από πάνω Γιδοτύρι στο χοντρό του τρίφτη.

Έψησα για 20' στους 180 οC και τα αυγά, κάτω από την φρυγανιά ήταν μελάτα. Άφησα με σβηστό τον φούρνο για 10' ακόμη.

Κατά τα άλλα......ΑΥΓΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ  !!!!!!!!!!

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΦΟΥΡΝΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΣΧΕΔΙΑ!!!!!!!

Παράλληλα με τις ψητές, της προηγούμενης ανάρτησης, έκανα και φούρνου, σε δύο πυρεξάκια.

Στο ένα με κόκκινη σάλτσα και στο άλλο λεμονάτες/ριγανάτες

Πρώτα έπρεπε να φτιαχτεί η βάση της ντομάτας

2 ντομάτες, ξεφλουδισμένες, ξεσποριασμένες και κομμένες κυβάκια

1 πιπεριά κέρατο ξεσποριασμένη, σε ροδέλλες

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

1 ποτήρι κρασί άσπρο

3-4 κουταλιές Ελαιόλαδο Έξτρα παρθένο

Και ξεκινάμε σωτάροντας σε αντικολλητικό τηγάνι το κρεμμύδι με το σκόρδο.

Σε λίγο προσθέτουμε τη ντομάτα, αλατοπιπερώνουμε και σε 5' σβήνουμε με το κρασί.

Αφήνουμε να βράσει, μέχρι να αρχίσει να πηκταίνει και το απλώνουμε στο ταψάκι.

Στρώνουμε από πάνω τις σαρδέλλες (αν θέλουμε ρίχνουμε και λίγο λάδι) και σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 οC., με αντιστάσεις και αέρα συγχρόνως.

Στο δεύτερο ταψάκι, στρώνουμε τις σαρδέλλες, τις περιχύνουμε με λαδολέμονο, αλάτοπιπερώνουμε και ρίχνουμε και ένα ποτήρι κρασί λευκό.

Την ρίγανη την βάζουμε λίγο πριν το τέλος (5').

Και τα δύο ταψάκια (20x30) χωρούν στον φούρνο, στη σχάρα.
Ψήνουμε για 15-20' και κλείνουμε τους βαθμούς.

Στο τέλος πασπαλίζουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Ο αγώνας μεταξύ κόκκινων και κίτρινων είναι 1-0, με τις κόκκινες νοστιμότερες, αλλά το ίδιο τρυφερές σαν τις λεμονάτες.
Και όλα αυτά χωρίς μαρινάρισμα.


Επειδή όμως έμειναν και ψητές, για αύριο, έκανα και ένα καυτερό dressing, με δύο πιπερίτσες από την παραγωγή μου.
Έβαλα ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού, ξύσμα λεμονιού, σκόρδο με την πρέσσα, φρέσκο ψιλοκομμένο δενδρολίβανο, από την γλάστρα (στη υγειά σου "Βαγγέλη") και ψιλοκομμένες τις δύο πιπερίτσες, με καταγωγή από την αυλή του ξενοδοχείου στην Ερέτρια, το '06.

Το δοκίμασα λίγο στη γλώσσα και σε μερικά δεύτερα βγήκαν φλόγες από τα αυτιά!!!!!

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΨΗΤΕΣ ΛΑΔΟΛΕΜΟΝΟ (Η παλιά γεύση....)

Παλιό μπρούντζινο στρογυλό μαγκάλι, μπουρί για να ανάβουν τα κάρβουνα, τρίγωνη πυροστιά καρφωμένη στα κάρβουνα και διπλή σίτα, γεμάτη σαρδέλες. Και κάπου εκεί κοντά, λαδολέμονο και κρεμμύδι ανακατεμένο με μαϊντανό.

Αυτό το σκηνικό το έστηνε η μητέρα μου στην αυλή, για να ψήσει ψάρια.

Μου λείπει, αλλά διατηρώ την εικόνα.

Σήμερα το πρωί, γυρνώντας από την σκυλοβόλτα, μια στάση στον ψαρά.

-- Καλημέρα! Σαρδέλες;;

-- Έρχονται σε μισή ώρα από την Μηχανιώνα, η απάντηση.

-- Βαλε 2 κιλά, καθάρισε τις  και σε μια ώρα έρχομαι.

Και πήγα.

Φυσικά τις πέρασα δεύτερο χέρι και προσπάθησα να τις φιλετάρω.

Έκανα, με κόπο, μερικές και εγκαταλείπω. Ήταν πολύ φρέσκες και  σφιχτές...

Το πρώτο αποτέλεσμα είναι αυτό

Ψήθηκαν στην γκριλλιέρα, 3 λεπτά από κάθε πλευρά, αλειμμένες με λαδολέμονο.

Τις υπόλοιπες τις χώρησα στα δύο και έκανα μια παρτίδα ψητές.

Γαρνιρισμένες με μαϊντανοκρέμμυδο και λαδολέμονο

Στη συνέχεια έγιναν και δύο μοντέλλα φούρνου, αλλά γιαυτά.....αύριο!!!
Έπεσα πάλι στην κουζίνα, για να μη βλέπω TV και ειδήσεις και τα παίρνω στο κρανίο, με τα χάλια μας!
Σιγά που θα κάθομαι να βλέπω το παιδοβούβαλο να το παίζει οικονομολόγος, αφού βίασε (παραβίασε!) το Σύνταγμα που δίδασκε!!
Εδώ κολλάει το " Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις"

Εμμανουήλ Ροΐδης : ΤΟ ΚΟΧΛΙΑΡΙΟΝ (το κουτάλι, ντε!!!!!)

Εμμανουήλ Ροΐδης

(1836 - 1904)

Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας:

α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.

β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.

γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού ιδρώτος των.

Η ΑΧΛΑΔΟΠΙΤΑ, ΤΟ ΜΠΟΥΡΑΝΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ !!!!

Ασύνδετα μεταξύ τους,  ένας "αχταρμάς" που λένε!!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το πρωί αποφάσισα να φτιάξω μπουρανί κόκκινο, για το μεσημέρι, και να συνοδεύσω το δικό μου πιάτο με ριγανάτα συκωτάκια κοτόπουλου.

Χτυπάει το τηλέφωνο

--- Ο κυρ-Γιάννης από τον Μπαξέ είμαι. Άνοιξε>.

--- Έλα επάνω.

Και έρχεται με μια σακκούλα γεμάτη απίδια (έτσι τα είπε). Αχλάδια θα τα έλεγα εγώ, πιό ευγενικά και για να μη γίνονται πονηροί συνειρμοί......

Και ενώ είχα πρόθεση να ξεκινήσω με το μπουρανί, το αφήνω για το τέλος.

Κάνω λοιπόν μια Αχλαδόπιτα (Αχλαδοκέϊκ, σωστότερα), έτσι για να δει και ο Γιάννης τι μπορεί να βγάλει από τα δένδρα του.

Να και το τελικό αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α (για ταψάκι 30x40)

7 Αχλάδια

220 γραμ. Αλεύρι γ.ό.χ. (για όλες τις χρήσεις, θα πει αυτό)

1 φλ.τσ. Ζάχαρη άσπρη

160 γραμ. Μινέρβα Μπένεκολ για μαγείρεμμα με ελαιόλαδο (150+10)

3 Αυγά

2 συσκευασίες βανίλια

1 φλ.τσ. Γάλα εβαπορέ light 4% αδιάλυτο

125 γραμ. Κουβερτούρα τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη

1 κουτ.γλ. Baking Powder, γεμάτο

1/2 κουτ.γλ. Αλάτι

4 κουτ.σουπ. Ζάχαρη καστανή χοντρή

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Με το πατατοξεφλουδιστήρι ξεφλουδίζω τα αχλάδια και με το ειδικό εργαλείο, βγάζω τα κουκούτσια και το κοτσάνι.

Τα κόβω ροδέλλες, με παχος ~2 εκατοστά (βγαίνουν 4 ροδέλλες, από το καθένα).

Σε μπωλ, με το μιξεράκι, χτυπάμε την άσπρη ζάχαρη με την μαργαρίνη (τα 150 γραμ), καλά, να ασπρίσει.

Προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα.

Ρίχνουμε στο μπωλ την σοκολάτα, το γάλα, την βανίλια.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το ανακατεύουμε με το μπέικιν και το αλάτι. Το προσθέτουμε και αυτό σταδιακά στο μπωλ.

Το μιξεράκι βγάζει φλόγες, αλλά κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

Πάμε τώρα στο ταψί μας. Στρώνουμε με χαρτί ψησίματος, αντικολλητικό και το πασαλείφουμε με τα 10 γραμ. μαργαρίνης.

Πασπαλίζουμε με την μαύρη ζάχαρη και απλώνουμε τις ροδέλλες των αχλαδιών.

Ρίχνουμε σε όλη την επιφάνεια το μείγμα του μπωλ και.....

.......στον φούρνο, αντιστάσεις +αέρα, για 40', στους 150 οC.
Περιμένουμε να κρυώσει και μετά φέρνουμε "τα πάνω, κάτω", όπως ακριβώς ήρθε η ρημάδα η ζωή μας, στη χώρα αυτή, όπου μοίρα κακιά μας καταράστηκε να ζήσουμε..........
Θυμίζει κάπως την "Αστεράτη ανάποδη μηλόπιτα", που έκανα ΕΔΩ ....

Επειδή κράτησα το φιλαράκι για φαγητό, συνεχίζω με το Κόκκινο (Καλοκαιρινό) Μπουρανί, με τον ίδιο (σχεδόν) τρόπο, που έγραψα πέρσυ ΕΔΩ
Με την διαφορά ότι τις ντομάτες τις ξεφλούδισα, τις ξεσπόριασα, τις έκοψα ροδέλλες και τις σωτάρισσα με το κρεμμύδι (όπως η γιαγιά Δήμητρα).

Τα συκωτάκια έγιναν ακριβώς όπως ΕΔΩ, χωρίς καμιά αλλαγή (στις γεύσεις των αναμνήσεων μου, δεν κάνω πειραματισμούς).

Και πιό κάτω, το πιάτο κάποιας, που δεν τρώει κοτόπουλο, φανατικά, χίλια χρόνια τώρα!!!

Αυτονόητο είναι ότι ο φίλος μου πήρε μαζί του και από τις τρεις κατασκευές (όχι τιποτ'άλλο, αλλά για να έχουμε και μελλοντικά πεσκέσια).

ΓΕΜΙΣΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΚΑΙ, ΑΠΌ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΚΟΛΟΚΥΘΟΚΕΦΤΕΔΑΡΕΣ!!

Αυτή τη φορά τα γεμιστά κολοκυθάκια τα έφτιαξε η σύζυγος (παλιά μου τέχνη, κόσκινο), με τον τρόπο που μεταφέρω παρακάτω, από την προηγούμενη ανάρτηση, του Μαΐου.

Μπάινω στην κουζίνα βλέπω και κάνω κακιά ερώτηση:

-- Και αυτό το υλικό που βγάζεις, τι το κάνεις;

Απάντηση:  -- Το πετάω.

Έκρηξη δική μου!  -- Το θέλω, να το κάνω κεφτέδες!!!

Η παρακάτω φωτό είναι φρέσκια, με το δικό μου αυγολέμονο

 Ακολουθεί η παλιά ανάρτηση με παρόμοια υλικά

ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ & ΚΟΛΟΚΥΘΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

Λένε, διάφοροι, ότι όταν μιλάς σε κάποιον και δεν ακούει με την πρώτη, "κολοκύθια έφαγες;".

Δεν ξέρω αν συμβαίνει, πάντως εγώ εξακολουθώ να ακούω (ακόμη)!

Αυτές τις μέρες "ήρθαν" κολοκυθάκια, πολλά και ξαφνικά.

"Πρώιμα" είπε η Vicky, από τον κήπο του θείου της στα Βασιλικά.

Και ήταν 8 μεγάλα και 4 μικρά.

Για τα μεγάλα δεν υπήρχε ερώτημα. Φώναζαν για γέμισμα.

Τα μικρά όμως;

Τηγανιτά, βραστά σαλάτα ή μήπως κολοκυθοκεφτέδες;

Ας αρχίσω με τα γεμιστά και ιδού το αποτέλεσμα

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται γεμιστά σ'αυτό το σπίτι, αλλά είναι η πρώτη φορά που τα έκανα εγώ.
Την ανακοίνωση της απόφασης ακολούθησε ένα ξερό "δεν μπορώ, έχω δουλειά με τα χειμωνιάτικα. Κάντα μόνος σου".
Άλλο που δεν ήθελα
Υ Λ Ι Κ Α
8 μεγάλα Κολοκυθάκια
300 γραμ. Κυμάς μοσχαρίσιος
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 φλυτζανάκι του καφέ Ρύζι Καρολίνα ή νυχάκι
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1 φλ.τσαγ. Άνιθο ψιλοκομμένο
Αλατοπίπερο
1,5 λίτρο Νερό ζεστό (ή λιγότερο αν δεν θέλουμε πολύ ζουμί)


Για το Αυγολέμονο
Χυμό από 2-3 λεμόνια
2 Αυγά
2 κουτ.σουπ. Κορν-φλάουερ

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Πλένω και ξεφλουδίζω τα κολοκυθάκια με το ξεφλουδιστήρι της πατάτας.
Με μικρό κουταλάκι αρχίζω να σκάβω την ψίχα και τότε καταλαβαίνω γιατί η συμβία, τόσα χρόνια, τα έκοβε στη μέση.
Χωρίς το ειδικό εργαλειάκι δεν μπόρεσα να τα σκάψω. Τα κόβω κι εγώ στη μέση και τους βγάζω την ψίχα.
Κρατώ χώρια την μισή (για τους κεφτέδες, παρακάτω) και πολτοποιώ την υπόλοιπη στο multi.
Αυτό είναι κόλπο για να μη χρησιμοποιηθεί μισό κιλό κιμάς!!
Σε μπωλ ζυμώνω καλά όλα τα υλικά (εκτός από το λάδι) και το βάζω σκεπασμένο στο ψυγείο, για μια ώρα.
Με κουταλάκι γεμίζω τα κολοκυθάκια μέχρι τα 3/4 και τα βάζω όρθια στην χύτρα ταχύτητος (ή σε κατσαρόλα ανάλογη).
Τα ραντίζω με το λάδι και ρίχνω το ζεστό νερό.
Βράζω για 15' από το σφύριγμα της βαλβίδας (40' σε κοινή κατσαρόλα), εκτονώνω και ανοίγω.
Ετοιμάζω το αυγολέμονο, με βοηθό το μιξεράκι χειρός, κατά τον γνωστό πια τρόπο.
Αυγά σε μπωλ, λίγο νεράκι, τον λεμονοχυμό σταδιακά, το κορν-φλάουερ, δουλεύοντας συνέχεια με τα χτυπητήρια (αυγοδάρτες). Ρίχνουμε ζουμί αρκετό από την κατσαρόλα, ρίχνουμε το ρουφηχτό φιλί στον αέρα και ρίχνουμε το μείγμα στην κατσαρόλα, κουνώντας κυκλικά, για να ενσωματωθεί.

Σερβίρουμε 4 τεμάχια στην μερίδα. Βγαίνουν 4 μερίδες και αρκετό αυγολέμονο, αρκετά πηχτό για βουτιές με φρέσκο ψωμί.
===================
ΚΟΛΟΚΥΘΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

Την επόμενη μέρα αξιοποιούμε την μισή ψίχα των κολοκυθιών που κρατήσαμε στο ψυγείο, κάνοντας κολοκυθοκεφτέδες με σκορδαλιά και ντιπ γιαουρτιού (κάτι σαν τζατζίκι χωρίς αγγούρι).

Υ Λ Ι Κ Α
4 μικρά κολοκυθάκια τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη + την ψίχα
1 Κρεμμύδι ψιλοκομμένο (ή 2-3 φρέσκα, αν έχουμε)
1 κουταλάκι γλυκού Δυόσμο (ξερό είχα)
1 φλ.τσαγ. Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 φλ.τσαγ. Άνηθο ψιλοκομμένο
2 Αυγά χτυπημένα
200 γραμ. Γιδοτύρι ή φέτα τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη
4 κουτ.σουπας γεμάτες Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (έβαλα Φαρίνα ολικής)
Πιπέρι και αλάτι κατά την κρίση μας

 Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Πλένουμε και ξεφλουδίζουμε τα κολοκυθάκια, όπως παραπάνω.
Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με αλάτι και τα αφήνουμε να βγάλουν τα υγρά τους. Έγώ δεν το έκανα, παρά πήρα τούλι από μπομπονιέρα, έβαλα το τρίμμα και την χθεσινή ψίχα, το έστριψα σαν να μην υπάρχει αύριο και βγήκε όλο το ζουμί, σε σημείο που όταν είδα το αποτέλεσμα είπα (μέσα μου) ότι μάλλον θα χρειαστεί νερό. Δεν χρειάστηκε όμως. Βγάζουν ζουμί όσο δεν φαντάζεσαι!

 Όλα τα υλικά σε μπωλ, ανακατεύουμε με κουτάλι πολύ καλά και τότε βλέπουμε ότι γίνεται χυλός, 

 τόσο που αρχίζουμε να προσθέτουμε αλεύρι σταδιακά.
Το μείγμα μας πρέπει να μπορεί να πέσει από το κουτάλι μας με κάποια δυσκολία.
Αν είναι πολύ νερουλό (οι λόγοι μπορεί να είναι διάφοροι. Από λίγο στίψιμο, μέχρι "πλαστικά" παραφουσκωμένα κολοκύθια), τότε ή προσθέτουμε αλεύρι ή και φρυγανιά τριμμένη.
Άφησα και μια ώρα στο ψυγείο και μετά ζέστανα μέτρια προς πολύ το λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι και άρχισα ρίχνοντας μια κουταλιά, κάπως αραιά.
Το μείγμα απλώνει όσο χρειάζεται και το τηγάνισα 2-3' από κάθε πλευρά.
Βγάζω σε απορροφητικό χαρτί, για να στραγγίσει το επί πλέον λάδι.
Εκανα δύο συνοδευτικά, για όλα τα γούστα.
Ένα dip γιαουρτιού με 
1 κεσεδάκι Γιαούρτι στραγγιστό 2%
1/2 φλ.τσαγ. Άνηθο ψιλοκομμένο
3 σκελίδες Σκόρδο λυωμένες στην πρέσσα
Αλάτι (λίγο)
Χωρίς λάδι
Βλ. φωτό, με ροδέλλες από αγγουράκι τουρσί

 Έφτιαξα και μια Σκορδαλιά με καρύδι, όπως ακριβώς περιγράφω ΕΔΩ (κλικ)

 Τελικά έφτιαξα στο τάκα-τάκα και λίγο σκορδαλιά με καρυδι (λινκ πιο πάνω).
Στο τηγάνισμα, τεμπέλιασα και έριχνα υλικό με την μεγάλη κουτάλα και έγιναν μεγάλοι, αλλά.....

........έγιναν τόσο ωραίοι, που δεν αυγόκοψα τα κολοκυθάκια την ίδια μέρα και φάγαμε τις κολοκυθοκεφτεδάρες από τα "σκουπίδια".
Η μόνη αλλαγή που έκανα είναι ότι πρόσθεσα χοντρό σιμιγδάλι, για να σφίξει λίγο το υλικό. Και πέτυχε!!!!!!

ΜΙΑ ΚΑΡΥΔΟΠΙΤΑ ΣΟΚΟΛΑΤΟΣΙΡΟΠΙΑΣΤΗ (!) ΓΙΑ ΚΕΡΑΣΜΑ (είναι ακόμη 14 ΣΕΠ'11)

Σήμερα, μετά από όλες τις ευχές, θεωρώ ότι πρέπει να τρατάρω και το κατι τις μου.

Έφτιαξα μια καρυδόπιτα με παρασπονδίες, για πιο υγειινά, εκτός από την ζάχαρη (τρέμε διαβητικέ!!).

Το αποτέλεσμα αποζημειώνει, έστω και ζεστό ακόμη

Υ Λ Ι Κ Α

200 γραμ. Ζάχαρη άσπρη (πολύ έπεσε)

120 γραμ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο (1 φλυτζάνι παρά λίγο)

2 Αυγά

30 γραμ. Αλεύρι για όλες τις χρήσεις

70 γραμ. Σιμιγδάλι χοντρό

100 γραμ. Γάλα εβαπορέ light αδιάλυτο

250 γραμ. Καρυδόψιχα χοντροκομμένη στο multi

1 κρασοπότηρο λικέρ Τεντούρα

1 κουτ.γλυκού Κανέλλα

1 κουτ.γλυκού Baking Powder

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η

Ρίχνουμε σε μπωλ το ελαιόλαδο, τα αυγά, το γάλα, τη ζάχαρη και το λικέρ. Ανακατεύουμε πολύ καλά με το μίξερ χειρός.

Προσθέτουμε το αλεύρι, το σιμιγδάλι, το μπέϊκιν και την κανέλλα.

Συνεχίζουμε το ανακάτεμα και ρίχνουμε την καρυδόψιχα, για να ενσωματωθεί.

Αδειάζουμε το περιεχόμενο του μπωλ σε ταψάκι 20x30, καλυμμένο με λαδόκολλα (ή σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα) και ψήνουμε στους 160 οC, για 45-50', μέχρι η οδοντογλυφίδα να βγαίνει στεγνή.

 Υ Λ Ι Κ Α για το σιρόπι

300 γραμ.Ζάχαρη άσπρη

200 γραμ. Νερό

Λίγες σταγόνες λεμόνι

Τα βράζουμε για 5' και αφήνουμε να κρυώσει.

Περιχύνουμε με την κουτάλα, με το γλυκό ζεστό.

Εναλλακτικά μπορούμε να φτιάξουμε ένα σιρόπι σοκολάτας (για κολασμένους), ρίχνοντας 300 γραμ ζεστό (λίγο πριν τον βρασμό) γάλα, επάνω σε κομμάτια 250 γραμ. Κουβερτούρα και ανακατεύοντας μαλακά με κουτάλι (όχι μεταλλικό).

Εγώ τα έκανα και τα δύο (ποιός μπορεί να αντισταθεί σε τέτοια;). 
Και επειδή από την όλη παρουσίαση έλειπε το "κερασάκι", να και δύο πρόσφατες φωτό, με αλλοιώτικο γλάσσο σοκολάτας (είπαμε παιδί είμαι ακόμη και παίζω!)

  Όπως φαίνεται και στο παρακάτω κολάζ, έκανα και καραμελωμένα καρύδια, για ντεκόρ.

ΕΎΚΟΛΑ!

Σε κατσαρόλα έβρασα 150 γραμ. ζάχαρη, με 100 γραμ. νερό και έριξα 150 γραμ. καρυδόψιχα.

Ανακατεύω συνέχεια, μέχρι να τελειώσει το νερό, τα βγάζω σε λαδόκολλα να κρυώσουν και τα διατηρώ σε στεγανό ταπεράκι.

Αυτού του είδους η καρυδόπιτα, καμία σχέση δεν έχει με αυτήν που έκανε η θεία μου η Λούλα, τη συνταγή της οποίας σκανάρισα και την έχω παρακάτω.

Θέλει ένα "κλικ" για να γίνει ευανάγνωστη, θα παραμείνει όμως ανορθόγραφη, αλλά αρκετά κολαστική.

ΚΟΠΙΑΣΤΕ.....the Bar is open......

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.....ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ........

 

ΣΗΜΕΡΑ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ:

ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

Κάθε 14η Σεπτεμβρίου, που γιορτάζομε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα από την Αγία Ελένη και την ύψωση του, ψάλλει η Εκκλησία:
«Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμέ­νης· Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας...»

Και ο Παπα-Γιώργης, στην Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, δεν ξεκινούσε την Λειτουργία, αν η μητέρα μου δεν του πήγαινε τους βασιλικούς, που μεγάλωνε όλο το καλοκαίρι!!

Το απολυτίκιο της ημέρας είναι το γνωστό σε όλους μας:

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

Η φράση “νίκας τοις βασιλεύσιν” εννοιολογικά αναφέρεται στους άρχοντας που ηγούνται του λαού. Βέβαια για λόγους ποιμαντικούς, ακριβώς επειδή έχει ταλαιπωρηθή ο ελληνικός λαός από παρεμβάσεις στα ενδότερα της εκκλησιαστικής ζωής και της λατρείας, μπορεί να γίνη αλλαγή κυρίως στο συγκεκριμένο τροπάριο, επειδή ψάλλεται σε κάθε αγιασμό, με την φράση “νίκας τοις ευσεβέσι”.

Ακόμη στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για βαρβάρους: «κατά βαρβάρων δωρούμενος». Ποιοι είναι αυτοί οι βάρβαροι; Το τροπάριο αυτό θέτει έναν βαθύ πολιτειακό προβληματισμό που δεν συνδέεται με την εξωτερική μορφή του πολιτεύματος, αλλά με τον τρόπο ζωής και πολιτείας τόσο των αρχόντων όσο και των αρχομένων.

Η Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού Δολιανών, έχοντας 13 τρούλους, αποτελεί έναν από τους πιο αξιόλογους βυζαντινούς ναούς της Ελλάδας. Κτίσθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα (1770) σε ρυθμό βασιλικής με τρία κλίτη. Αρχικά λειτούργησε ως μοναστήρι αλλά εγκαταλείφθηκε το 1924. Εξωτερικά μπορεί κανείς να διακρίνει ανάγλυφες παραστάσεις, κάτι που συναντάμε και σε άλλες εκκλησίες της περιοχής.  Ο ναός έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο από το Υπ. Πολιτισμού.

΄΄Ο ναός του Σταυρού χαρακτηρίζεται από την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του. Στο εσωτερικό του ιερού βήματος διαμορφώνεται σύνθρονο και επισκοπικός θρόνος. Επίσης είναι ανεπίχριστο και συνεπώς χωρίς αγιογραφίες, αναδεικνύοντας έτσι την λίθινη φυσιογνωμία του. Ο κεντρικός τρούλος διαθέτει και φανό ώς δέκατο τρίτο τρούλο΄΄. 

Ελένη Τσιμπίδα, αρχαιολόγος, Υπ. Πολιτισμού.

Διάφορες όψεις του Ναού (από τις Εικόνες Google)

Και του χρόνου να είμαστε καλά όλοι, Φίλοι τε και Εχθροί!!!!!!!

"Η επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως", μας έλεγαν στο σχολείο........

Όχι βέβαια για το Στιφάδο........
Το φετεινό έγινε με διαφορετική εκτέλεση, λίγο!
Ας αρχίσω όμως με τα παλιότερα

Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΣΤΙΦΑΔΟ.....για φέτος, έγινε!!

Συνταγή σε επανάληψη......
Τέτοιο κάνω μια φορά το χρόνο και φέτος άργησα.
Οι αλλαγές γράφηκαν με πράσινα γράμματα. 

ΣΤΙΦΑΔΟ ΜΟΣΧΑΡΙ (και όχι ΛΑΓΟΥΔΑΚΙ !!)

Τα πολύ παλιά χρόνια, το στιφάδο στα εστιατόρια, ήταν κάτι σπάνιο και όπου το έβρισκα τσάκιζα μια μερίδα, συν τα υπόλοιπα.
Βλέπω σε κατάλογο ταβέρνας, στο Πίσω Λειβάδι της Πάρου, να γράφει "στιφάδο μοσχάρι".
Αμέσως τσίμπησα και ζητάω μια μερίδα. Ήρθε και με την πρώτη πηρουνιά, φωνάζω την κυρία που μας σέρβιρε. Ήρθε με έκδηλη την ανησυχία και την ρωτάω "ποιός το εφτιαξε το στιφάδο;" "Ο άντρας μου" απαντάει με μισό στόμα"γιατί; "Γιατί έχει την ίδια γεύση με της μαμάς μου". "Από που είναι ο άντρας σου;" συνεχίζω να ρωτάω. "Από τη Λάρισα" απαντάει. Και τότε αναφωνώ "Έλα ρε παιδί μου, έτσι εξηγείται..."
Αυτά τα θυμάμαι τουλάχιστον τρεις φορές κάθε χρόνο, κάθε φορά που κάνουμε στιφάδο, ή τρώμε έξω. Είπαμε, όπου το βρω το τσακίζω.
Η απόφαση πάρθηκε όταν είδα κοκκάρι σε απίθανο μανάβικο, που ήταν όμως Αργεντινής. Ε...καί;
Ξεφλουδίστηκε σε βραστό νερό, στράγγισε και νάτο!!!
(Φέτος έγινε με κοκκάρι κατεψυγμένο, για ευκολία)

Από νωρίς το πρωί, κυνηγούσα ένα λαγουδάκι, αλλά ήταν πιο γρήγορο και δεν μπόρεσα να το δολοφονήσω. Το ίδιο έγινε και με το κουνελάκι. Πάλι ήταν πιο γρήγορο.
Έτσι, όπως όλοι οι γέροι, συμβιβάστηκα με το υπάρχον μοσχάρι, που το δολοφόνησε "άλλος".
Είχα πει από χθες ότι αύριο θα φάμε στιφάδο και ευτυχώς δεν είπα με τι;
Αρχίζω, όπως συνήθως, από το τέλος.....

 ( Φέτος έγινε κάπως καλύτερο)

ΥΛΙΚΑ (για 4 μερίδες, χορταστικές)

1 κιλό Μοσχάρι (είχαμε νουά), κομμένο μερίδες

1 1/2 κιλό Κοκκάρι (κρεμμυδάκια μικρά)

400 γραμ. Χυμό από τομάτες ξεφλουδισμένες & ξεσποριασμένες, στο multi
1 φλυτζ.τσαγ. Κρεμμυδάκια φρέσκα, ψιλοκομμένα, ή αντίστοιχο ξερό
1/2 φλυτζ.τσαγ. ελαιόλαδο
2-3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο, ή μαζί με τις τομάτες στο multi
2 κουτ.σουπ. ξύδι άσπρο
1 νεροπότηρο κρασί κόκκινο (φέτος κρασί ροζέ demi sec Boutari. Νερομπούρμπουλο μεν, αλλά για το φαγητό, καλό είναι.  Στο κρασί διέλυσα και ένα κουταλάκι του γλυκού Κορν-φλάουρ. Μέγα λάθος! Έπρεπε να το βάλω στο τέλος)
2-3 φύλλα δάφνης
Πιπέρι σε κόκκους (φέτος πιπέρι άσπρο  έπεσε πολύ και έγινε καυτερό)
Αλάτι
+Λίγο Κανέλλα (με την μύτη του μαχαιριού)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε το ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι για 5' περίπου.
Προσθέτουμε το κοκκάρι και συνεχίζουμε το σωτάρισμα, μέχρι να ροδοκοκκινήσουν τα κρεμμύδια, όταν σωθούν τα υγρά τους, με συνεχόμενο ανακάτωμα, "με το γάντι" της κουζίνας. Ο αχνός ζεματάει.
Μετά ρίχνουμε το κρέας και συνεχίζουμε σωτάροντας για μερικά λεπτά ακόμη.
Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά, χαμηλώνουμε τη φωτιά στο μισό, ανακατεύουμε και αφήνουμε να σιγοβράσουν για 40-50', μέχρι να μαλακώσει το κρέας και να αρχίσει να χυλώνει η σάλτσα.
Αν έχουμε χρόνο, φτιάχνουμε μια μαρινάδα με όλα τα πιο πάνω υλικά και αφήνουμε να μαριναριστεί το κρέας από βραδύς. Αφού βγάλουμε το κρέας, με μια τρυπητή κουτάλα βγάζουμε τα κρεμμύδια, τα σωτάρουμε και συνεχίζουμε όπως πιο πάνω.
Ο λαγός, αφού κοπεί σε κομμάτια, μαρινάρεται οπωσδήποτε 12-15 ώρες και χρειάζεται λιγότερο βράσιμο (30-40')
Στο κουνέλι η συμπεριφορά μας είναι όπως του λαγού, με αντικατάσταση όμως του κόκκινου κρασιού, με λευκό.

Το φαγητό κολλούσε στον πάτο! Άλλαξα τρεις φορές κατσαρόλα!
Όταν γύρισε η συμβία από την αγορά και της έδωσα το "ραπόρτο", μου εξήγησε το γιατί. Έφταιγε το Κορν-φλάουρ, που το έβαλα νωρίς. Την  είχε πατήσει πολλές φορές στο παρελθόν, όταν ακολουθούσε τις συνταγές της Χρύσας Παραδείση. Όσες είχαν κορν-φλαουρ, κολλούσαν στον πάτο!!
Και όσο αυτά "ελάμβανον χώραν" βγήκε και το φρέσκο ψωμί από τον αρτοπαρασκευαστή, για τις σχετικές βουτιές στην νόστιμη σάλτσα

Η εκτέλεση του 2011, έδωσε και μια κρεατόσουπα (καλοκαιριάτικα)

Στην αρχή σωτάρισα τα αλευρωμένα κομμάτια κρέατος στο ελαιόλαδο, μέχρι να ροδοκοκκινίσουν απ'όλες τις πλευρές. 

Πρόσθεσα νερό μέχρι να σκεπαστούν καλά και τα έβρασα στη χύτρα ταχύτητας, σε πολύ χαμηλή φωτιά (ίσα που να αρχίσει να σφυρίζει η βαλβίδα). Σε 50' ήταν έτοιμα.

Τα βγάζω σε πιάτο και σουρώνω το ζουμί (για την σούπα, αργότερα).

Σε άλλη κατσαρόλα σωτάρω το κρεμμύδι και το κοκκάρι, σε λίγο λάδι, μέχρι να τελειώσουν τα υγρά τους και να ροδίσουν.

Ρίχνω τα υπόλοιπα υλικά και αφήνω να πάρουν βράση, όλα μαζί.

Μεταφέρω τα κρεμμύδια στη χύτρα, ρίχνω και το κρέας και βράζω, πάλι σε πολύ χαμηλή φωτιά, για 5'.

Σε 5' ανοίγω το καπάκι και δοκιμάζω.  Τέλειο!!

-----------------------------

Για την σούπα, βράζω λίγο τον ζωμό, ρίχνω αλάτι και πιπέρι, 200 γραμ. ντομάτες, ξεφλουδισμένες και ξεσποριασμένες, σε χυμό από το multi και βράζω για 10'.

Τότε ρίχνω 2 "φωλιές" φιδέ, σφιγμένες στο χέρι και βράζω για 3' ακόμη.

Στην παρακάτω φωτό είναι σε μεγάλο φλυτζάνι (δώρο από ΑΒ), με κρουτόν και γιδοτύρι

Φυσικά εγινε και φρέσκο κίτρινο ψωμί (στον αρτοπαρασκευαστή), για τις σχετικές βουτιές, όπως πάντα!!