Πριν το Σ/Β/Κύριακο.....

MΜε ηρεμία να ξεκινήσει και με drums να συνεχίσει............

ο SANDY NELSON, ίσως ο μεγαλύτερος drummer όλων των εποχών

ΜΟΣΧΑΡΙ ΜΕ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΟΦΑΣΟΥΛΑ

Τα "μπαρμπουνοφάσουλα", που καμία σχέση δεν έχουν με τα γνωστά μπαρμπούνια, εκτός από το χρώμα της φλούδας τους, πολλοί τα ονομάζουν "χάντρες" και εννοούν τα αποφλοιωμένα.

Έτσι και η Κα Ελισσάβετ, του blog "Betty's Cuisine" , τα λέει "χάντρες" και μας δίνει την ιδέα της για "Χοιρινό με χάντρες"

http://bettyscuisine.blogspot.com/2009/10/blog-post_25.html

Εγώ την έκανα με μοσχάρι, με διαφορετικές τις ποσότητες των υλικών και με μια προσθήκη στο τέλος.....

Το τελικό προϊόν , σερβιρισμένο....

ΥΛΙΚΑ για 3 άτομα (τόσοι είμασταν χθές)

500 γραμ. "χάντρες" κατεψυγμένες (1 σακκουλάκι)

600 γραμ. μοσχάρι νουά

400 γραμ. τομάτες αποφλοιωμένες και ξεσποριασμένες

1 φλυτζ.τσαγ. ελαιόλαδο

2-3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

Αλάτι, Πιπέρι και λίγη ζάχαρη

Τυρί για πασπάλισμα (έβαλα ξερή μυζήθρα)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ζεσταίνουμε το λάδι στη χύτρα και σωτάρουμε το κρέας για να κάνει κρούστα από παντού.

Ρίχνουμε το κεμμύδι και το σκόρδο και συνεχίζουμε το σωτάρισμα για λίγο ακόμη.

Προσθέτουμε τις τομάτες, αλατι, πιπέρι, λίγη ζάχαρη και ένα φλυτζάνι ζεστό νερό.

Αφήνουμε να σιγοβράσει για μία ώρα από το σφύριγμα της βαλβίδας.

Ανοίγουμε την χύτρα και ρίχνουμε τις χάντρες και ένα φλυτζ. ζεστό νερό ακόμη και αφήνουμε να σιγοβράσει ξανά για 30'.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά το μισάωρο, οι χάντρες ήταν ακόμη σκληρές και τότε κατέβηκε η ιδέα του φούρνου.

Άδειασα το περιεχόμενο της χύτρας σε ένα pyrex, πρόσθεσα ένα φλυτζ. ζεστό νερό ακόμη, και πασπάλισα με ξερή μυζήθρα (είχα βάλει λιγότερο αλάτι).

.........Και το φωτογράφησα.....

Έβαλα το πυρέξ στο φούρνο στους 200 οC, μέχρι να μειωθεί το υγρό και μετα λίγο grill, για να ροδοκοκκινήσει και έγινε έτσι..........

Η νοστιμιά του ανυπέρβλητη. Το συνοδεύσαμε με κρασί κόκκινο Ραψάνης.

ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΠΑΕΓΙΑ (παραλλαγή) με Θαλασσινά

Μετά από την απαίτηση των χιλιάδων αναγνωστών αυτού του ιστολογίου (Γειά σου Αλίκη από την Κύπρο), είμαι υποχρεωμένος να γράψω την παραλλαγή της παέγιας , που κάναμε πέρσυ. Φέτος την ξεχάσαμε.
Η Παέγια (paella) και όχι "παέλια", έχει καθαρά Ισπανική προέλευση και , η γνήσια, γίνεται με κρέας λαγού ή/και κοτόπουλου, με ρύζι και λαχανικά.

Η προσθήκη θαλασσινών δένει με τα κρεατικά και είναι και αφροδισιακότερη.

Πρέπει να γίνεται στο ειδικό τηγάνι, χωρίς χερούλι, με δύο μεταλλικά χερουλάκια, σαν σαχανάκι, ΣΑΧΑΝΑΡΑ θα λέγαμε, που να μπορεί να μπει στον φούρνο.

ΥΛΙΚΑ για 6 άτομα

400 γρ. ρύζι καρολίνα
2 πιπεριές κόκκινες, Φλωρίνης, ψημμένες, σε λωρίδες
400 γρ. ντομάτες σε κύβους, ξεφλουδισμένες και ξεσποριασμένς
1 κρεμμύδι μεγάλο ψιλοκομμένο
500 γραμ. στήθος κοτόπουλου, σε κύβους
250 γρ. ψαρονέφρι, σε κύβους (χοιρινό φιλέτο)
250 γρ. κυδώνια (θαλασσινά, όχι τα γνωστά φρούτα)
12 γαρίδες μεγάλες
8 κουτ. σουπ. ελαιόλαδο
3 πρέζες κρόκο Κοζάνης (σαφράν) στήμονες, όχι σκόνη
1 φύλλο δάφνης
1 κ.γ. πάπρικα
3/4 του λίτρου ζωμό κοτόπουλου, ζεστό
1 λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μεγάλο, βαθύ τηγάνι, ζεσταίνουμε σε δυνατή φωτιά το λάδι και σωτάρουμε το κοτόπουλο. Το βγάζουμε από το τηγάνι, το αλατοπιπερώνουμε και το διατηρούμε ζεστό. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με το χοιρινό.
Προσθέτουμε τα κυδώνια και τα σωτάρουμε μέχρι να ανοίξουν. Πετάμε αυτά που δεν άνοιξαν.
Τέλος σωτάρουμε τις γαρίδες μέχρι να κοκκινίσουν. Διατηρούμε τα θαλασσινά και αυτά ζεστά.

Αυτά γίνονται και για να αρωματίσουμε το λάδι.
Σε μέτρια φωτιά, βάζουμε -στο ίδιο λάδι- το κρεμμύδι και το σκόρδο, χωρίς να ροδίσουν. Προσθέτουμε τις ντομάτες και σοτάρουμε για 5.
Ανακατεύουμε τον κρόκο με την πάπρικα, το αλάτι, το πιπέρι και τη δάφνη. Ρίχνουμε το ζωμό και αφήνουμε να πάρει βράση.
Προσθέτουμε το ρύζι, ανακατεύουμε, σιγοβράζουμε μέχρι να απορροφηθούν τα περισσότερα υγρά, αλλά όχι όλα. Τελευταία ρίχνουμε τις πιπεριές.
Αραδιάζουμε από πάνω το κοτόπουλο, το χοιρινό και τα θαλασσινά και σκεπάζουμε καλά με αλουμινόχαρτο. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C και αφήνουμε την παέγια να ψηθεί για 15'.

Σερβίρουμε κατευθείαν από το φούρνο, γαρνιρισμένη με φέτες λεμονιού.

Λένε ότι το μυστικό της καλής και νόστιμης παέγια, είναι στο νερό του ζωμού.

Πρέπει, λέει, να είναι από κάποια ειδική πηγή, σε ένα χωριό της Ισπανίας (μου διαφεύγει το όνομα τώρα και όταν το θυμηθώ, θα το γράψω στα σχόλια).

Το νερό λοιπόν αυτό είναι πλούσιο σε Ασβέστιο και Μαγνήσιο, σαν το νερό που μας ποτίζει η ΕΥΑΘ, στη Θεσσαλονίκη. Μόλις βράσεις νερό, η κατσαρόλα πιάνει άλατα (Ανθρακικό Ασβέστιο CaCO3).

Αν δεν μπορείτε να βρήτε κυδώνια (Θαλασσινά είπαμε), τότε μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με μύδια. Πάλι ισχύει το "όσα δεν ανοίξουν, τα πετάμε).

Επίσης να προσθέσουμε καραβίδες ή/και καλαμάρι σε ροδέλες.

Αυτή είναι μία παραλλαγή της Ισπανικής Παέγια, βασισμένη σε συνταγή του Ανδρέα Γάβρη, εστιάτορα του εστιατορίου "Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω", στο Λιτόχωρο Πιερίας.

http://www.gastrodromio.gr/

ΔΗΜΗΤΡΗ, φίλε μου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.!!!!

Του Αγίου Δημητρίου σήμερα και γιορτάζει η πόλη μας, οι Δημήτρηδες και οι Δημητρούλες και πιο πολύ απ'όλους ο φίλος και κουμπάρος μου, ο Δημήτρης Ε.

Σε όλους αυτούς, από αυτή τη θέση εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με την καρδιά μου.

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί ένα από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής. Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο. Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Γαλέριο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά. Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου.

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ......(V)...

Μετά από πολλές μέρες και αφού τελείωσαν οι εργασίες στο σπίτι, συνεχίζω την καταγραφή των όρων της μαγειρικής, με το ΠΙ.
Και επειδή περασε καιρός, δίνω όλα τα links

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/09/blog-post_8867.html

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/blog-post.html

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/blog-post_02.html

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/v.html

ΣΥΝΕΧΕΙΑ V

ΠΙ

Πάβλοβα (Pavlova): Εκτός από Ρωσσίδα στρίπερ, είναι και Αυστραλιανό γλυκό από καλαθάκι μαρέγκας, γεμισμένο με σαντιγύ και διάφορα κομμάτια φρούτων.
Παέγια (Paella): Διάσημο Ισπανικό φαγητό με ρύζι, λαχανικά, κοτόπουλο και θαλασσινά, αρωματισμένο με κρόκο (σαφράν και όχι κρόκο αυγού).
Παλέτ (Palette): Μαχαίρι με φαρδυά στρόγγυλη μύτη, που χρησιμεύει για να ισιώνουμε τις κρεμώδεις επιφάνειες σε τούρτες κλπ.
Πανέ-Πανάρω: Περνώ κρέας ή ψάρι από αυγό, αλεύρι και αλεσμένη φρυγανιά.
Πανετόνε (Pannetone): Κέϊκ με μαγιά από την Ιταλία, που περιέχει ξηρούς καρπούς, σταφίδες κ.ά.
Παπάγια: Τροπικό φρούτο που τρώγεται καθαρισμένο είτε σκέτο, είτε σε φρουτοσαλάτες (...και σε κοκτέηλς).
Παπαρδέλες (papardelle): Φαρδύ ζυμαρικό με αυγά, σαν πλατειές ταλιατέλες με οδοντωτές άκρες.
Παπιγιότ (Papillote): Γαλλικός όρος, για κάθε φαγητό που ψήνεται στο φούρνο, τυλιγμένο σε λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο.
Πασπάλισμα: Ελαφρά επκάλυψη με αλεύρι, άχνη ζάχαρη κλπ σκόνες.
Παστράμι: Κατασκεύασμα σαν παστουρμάς, από βοδινο, χωρίς τσιμένι.
Παστό: Κρέας ή ψάρι συντηρημένο σε ξύδι, αλάτι ή άλμη.
Πάστωμα: Η συντήρηση κρέατος ή ψαριού σε αλάτι.
Πατέ (Pate): Συκώτι αλεσμένο σε μπλέντερ.
Πεπερονάτα (Peperonata): Ιταλικό φαγητό με κόκκινες πιπεριές και τομάτες στην κατσαρόλα.
Πέστο: Κρεμώδης σάλτσα από βασιλικό,σκόρδο, κουκουνάρι, παρμεζάνα και λάδι, χτυπημένα σε γουδί.
Πηκτίνη: Βρίσκεται σε ορισμένα φρούτα που είναι κατάλληλα για μαρελάδες. Για να κάνουμε μαρμελάδα με φρούτο που δεν έχει πηκτίνη, βάζουμε τεχνητή, για να πήξει.
Πίρι-Πίρι (Piri-Piri): Καυτερό καρύκευμα από τις αποικίες της Αφρικής. Στον Γιάννη Καλαϊτζή στις Βρυξέλλες, το έστελναν από το Κογκό και το χρησιμοποιούσε στο σπάγγέτι Μπωλονέζ που μας τάϊζε, στο Bar "Elevteroupoli".
Πιτσαϊόλα (Pizzaiola sause): Ιταλική σάλτσα με τομάτα, σκόρδο, μαϊντανό, ρίγανη και καρυκεύματα. Σερβίρεται νε ψητό κρέας.
Πλευρώτους: Νόστιμα μανιτάρια με δαντελωτό σχήμα. Τρώγονται ψητά, τηγανητά ή στη σχάρα.
Πορτσίνι (Porcini): Μανιτάρια από την Ιταλία, με έντονο άρωμα. Υπάρχουν αποξηραμένα στα Σ/Μ.
Πορτό: Κρασί από την Πορτογαλία, λευκό ή κόκκινο, ξηρό ή γλυκό.
Ποσέ: Τροφή μαγειρεμένη σε νερό που σιγοβράζει, για ευαίσθητες τροφές, ψάρια ή αυγά.
Πουαβράντ (Poivrade): Σάλτσα αρωματισμένη με κρασί κόκκινο, ξύδι και μαυροπίπερο, για κρέατα σχάρας ή κυνήγι.
Πουρές: Πολτοποιημένα λαχανικά ή φρούτα.
Πραλίνα (Praline): Κρέμα από καραμελωμένα αμύγδαλα, ψιλοκοπανισμένα, που χρηιμοποιείται σε παγωτά, γλυκά και κρέμες.
Προσούτο: Ιταλικο αλλαντικό (ζαμπόν), παστωμένο με αλάτι και στεγνωμένο στον αέρα περίπου για 6 μήνες. Σπεσιαλιτέ της Πάρμας.
Πωπιέτες (paupiettes): Λεπτές φέτες κρέατος που τυλίγονται σε ρολλά και περικλείουν διάφορα γεμίσματα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ "ΟΜΙΚΡΟΝ".....

ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ...αλλά ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟ!!!

Από την πολύ καλή φίλη ELENI, το Ελενάκι, όπως λέω εγώ, πήρα αυτό το δώρο, που μου έδωσε.

Η ευκαιρία ήταν ο μαγικός αριθμός των 100 Αναγνωστών του άριστου blog της:

http://jadorelesshells.blogspot.com/

Είμαι κι εγώ το 1%.......

ΑΝΕΚΔΟΤΟ........για μια ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!

Ανέκδοτο

- Τι τρέχεις έτσι ρε ;
- Εγώ ρε; Εσύ τι τρέχεις;
- Συγγνώμη, έχασα την γυναίκα μου και ψάχνω να την βρω..!
- Κι εγώ το ίδιο, πως είναι η γυναίκα σου;
- Ψηλή ξανθιά, αθλητικό κορμί, μακριά πόδια, μεγάλο στήθος ... η δική σου;...
- Αστη την δική μου, πάμε να βρούμε την δική σου..

ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ 2009

Μετά από το χθεσινό ταξιδάκι-αστραπή μέχρι το "Ελ.Βενιζέλος", με την "ΝΕΑ", όπως λένε, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ,

Η νέα Olympic air δεν μπόρεσε να αποβάλει τις παιδικές ασθένειες του κακού παρελθόντος της και είχε πάλι 50' καθυστέρηση προς Αθήνα και 60' προς Θεσσαλονίκη.

Τι να τα κάνω τα χαμόγελα και την περιποίηση, όταν βγαίνω από τον προγραμματισμό.

Δεν λέω, καλά είναι και αυτά, αλλά πιο καλή θα ήταν η συνέπεια στα ωράρια!!

Η οργάνωση του Boat show πολύ καλή, η δωρεάν μεταφορά (5 λεπτά) από "Ελ.Βενιζέλος" , άριστη, τα εκθέματα περισσότερο για "μηχανοκίνητους" και "φουσκωτούς" (αναμενόμενο), κόσμος πολύς και, απ'ότι φάνηκε, αρκετό ενδιαφέρον, ειδικά για φουσκωτά, που είναι και της μόδας, τελευταία......

.....Τα εγκαίνια γίνανε το περασμένο Σάββατο, από την νέα Υπουργό Κα Κατσέλη, που είπε και κάτι που αφορά τους "σκαφάτους", αρκετά σημαντικό.

Λεπτομέρειες αν κάνετε κλικ στην εικόνα.

Η έκθεση θα υπάρχει μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, οπότε, όσοι πιστοί μπορούν να προσέλθουν και ειδικά όσοι είναι κοντά στην Αθήνα....

ΝΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΙΑΚΑΔΑ......

.......Φθινοπωρινή, σε δύο εκτελέσεις που μ'αρέσουν....

..........και όταν τον Σεπτέμβριο του '08, στο bar "Βαπόρι" , στη Σύμη, το ζήτησα να το ακούσω, μαζεύτηκαν τέσσερα άτομα και έψαχναν

και τελικά δεν το βρήκαν.

Μόλις όμως γύρισα, έφτιαξα 4 cd και τα έστειλα στη Σύμη, έτσι για να τα έχουν......

ΤΑ ΒΑΨΑΜΕ....όχι μαύρα....όπως λένε οι....

ROLLING STONES, αλλά διάφορα χρώματα.

Ο μπογιατζής τελείωσε, μας φλόμωσε στις μυρωδιές, με μια λαδομπογιά οικολογική, που μας προκάλεσε ένα είδος αλλεργίας.

Ελπίζω να πεθάνω πριν ξαναχρειαστεί βάψιμο το σπίτι.....

Τώρα μένει το ξεκαθάρισμα και η τακτοποίηση (το δυσκολώτερο δλδ).

Αυτός είναι και ο λόγος που αραίωσα το blogging

Δήτε/ακούστε τώρα μια εκτέλεση του Paint it black

ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ και το party.........

..........άρχισε, τα παιδιά ήρθαν, το βερμούτ είναι στη δαμιτζάνα από το απόγευμα, οι ξηροί καρποί και τα μπατόν-σαλέ στις πιατέλες, η μαμά "εξεδιώχθει" κακήν-κακώς, τα φώτα χαμηλώσαν.......και στο Τεπάζ μπαίνει το 45άρι της RCA ITALIANA ..... και

ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ......

Οκτώβρη, σαν τώρα.......

ΦΟΥΡΝΟΥ.....ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΗΛΑ ΣΤΑΡΚΙΝ ΑΓΙΑΣ

Αυτή τη φορά, χωρίς να πάω ταξιδάκι στην Αγιά Λάρισας, προμηθεύτηκα μήλα Στάρκιν και ξαναέκανα το επιδόρπιο που είχα κάνει στις 8 Οκτωβρίου με Κυδώνια.

Τα μήλα δεν ήταν σαν της Ζαγοράς του Πηλίου, ήταν μικρότερα αλλά το ίδιο σκληρά.

Χρησιμοποίησα μόνο αυτά...

.....για τα υπόλοιπα Υλικά και εκτέλεση θα πρέπει να δείτε εδώ

http://stamarstavros.blogspot.com/2009/10/blog-post_08.html στα

ΚΥΔΩΝΙΑ ΦΟΥΡΝΟΥ ...

Ανάμεσα στο αποτέλεσμα υπάρχει και ένα υπόλοιπο από τα ΚΥΔΩΝΙΑ.

Έβαλα λιγότερη ζάχαρη και, αντί για δύο τύπους κρασιών, έβαλα μόνο ένα φλυτζάνι τσαγιού Μαυροδάφνη Πατρών.

Άφησα δε το σιρόπι να "δέσει" περισσότερο.

Αυτά, έτσι για να ξεδώσω λίγο από το κομπεσέρ του από κάτω μας και για να αντικαταστήσω την μυρωδιά του βαψίματος του δικού μας.

Να δούμε ώσπου να τελειώσουμε, τι άλλο θα κατασκευάσω.

Και αν ξαφνικά μου τη δώσει περισσότερο, την κοπανάω στον αγύριστο. Τα έχω όλα έτοιμα!!

Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΕΛΙΟΥ 2009 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σήμερα τελείωσε η τριήμερη Γιορτή Μελιού, στο Πεδίον του Άρεως, στην πόλη μας.
Απ'ότι φαίνεται είχε μεγάλη επιτυχία από συμμετοχές και επισκέπτες.
Διοργανωτής ήταν, όπως κάθε χρόνο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Οι εκθέτες-μελισσοκόμοι είχαν πλήθος προϊόντα και το ενδιαφέρον του κόσμου μεγάλο, με ερωτήσεις για ενημέρωση, δοκιμές και αγορές.

Το δικό μου "ενδιαφέρον" υπήρχε σε δύο μόνο stands και ήταν το ελατόμελο.
Είδα τη διαφορά στα χρώματα και όταν σήκωσα το βαζάκι για να το δω στο φως, η κυρία μελισσοκόμος κατάλαβε τι έψαχνα και μου είπε................

.....Αυτό που ψάχνετε, βγαίνει μόνο στην Πελοπόνησο!!
Κατάλαβε ότι ήθελα το θολό, με το "περλέ" χρώμα, που μοιάζει ζαχαρωμένο.
Δεν είχαν τέτοιο και αγόρασα από ένα βαζάκι από τον καθένα, έτσι για δοκιμή και γιατί τελειώνει το απόθεμα μου.

Εννοείται ότι η μελισσοκόμος της φωτογραφίας δεν πουλούσε, αλλά "έσταζε" μέλι......

.........και ήταν και στην ΟΔΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΩΝ, όπως λέει και η πινακίδα.
Και του χρόνου, αν είμαστε καλά, θα ξαναπάμε...

44 ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2009 και ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ !!!

Μερικά από τα όμορφα σκίτσα, με την ευκαιρία των 44ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ, που συναντώ στις βόλτες .

Μπροστά από το Κρατικό Θέατρο, απέναντι (φαίνεται) από τον Λευκό Πύργο.....

Απέναντι από το Νέο Δημαρχείο (βλ. παρακάτω)..........

Στην παραλία, κοντά στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, παρέα με τους ψαράδες της καθημερινότητας.......

Και η μακέτα του νέου Δημαρχείου. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 7.00' σήμερα.

Να δούμε πότε θα λειτουργήσει το Parking που κρύβει στα σπλάχνα του.

Έχει όμως πολλούς ελεύθερους χώρους γύρω-γύρω, έτοιμους να γεμίσουν τραπεζοκαθίσματα, που είναι και το λάβαρο του Δημάρχου μας..........

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ....(ΙV)...

Σήμερα, μετά από ένα , αναγκαστικό, διάλειμμα, συνεχίζω την καταγραφή των μαγειρικών όρων, από τις παλιές σημειώσεις, με την κατάλληλη επεγεργασία και εμπλουτισμό....

ΣΥΝΕΧΕΙΑ IV:

ΡΟ

Ραβέντι ή Ρήον: Φυτό του οποίου τρώγονται μόνο τα σκληρά κοκκινωπά κοτσάνια. Τα φύλλα είναι τοξικά.

Ραγού (Ragout): Γαλλικός όρος για φαγητό κατσαρόλας.

Ραντίτσιο: Ιταλικό μικρό κόκκινο μαρούλι.

Ρατατούϊγ (Ratatouille): Λαχανικά διάφορα στην κατσαρόλα.

Ραταφίας: Μικρά μπισκοτάκια πικραμυγδάλου, διαδεδομένα στην Ιταλία.

Ρικότα (Ricotta): Ιταλικό τυρί από αγελαδινό γάλα. Υπάρχει και καπνιστή με μεγαλύτερη διάρκεια.

Ροδίζω: Χρωματίζω ένα τρόφιμο στο τηγάνι ή στο φούρνο.

Ροκφόρ (Roquefort): Διάσημο μπλε Γαλλικό τυρί που παράγεται σε ειδική περιοχή, σε σπηλιές, με ειδικές συνθήκες. Το αγαπημένο μου (αλλά και πολλών άλλων).

Ροσ-μπηφ (Rost beaf): Κλασσικό Αγγλικό πιάτο, με νουά ψημένο αργά στο φούρνο.

Ροστί (Rosti): Ελβετικό πιάτο από πατάτες βρασμένες και τριμμένες στον τρίφτη. Το συνάντησα σε εξειδικευμένες ταβέρνες στην Γενεύη και στην Βασιλεία.

Ρου (Roux): Το μείγμα από λυωμένο βούτυρο και αλεύρι, που χρησιμοποιείται σαν βάση για την μπεσαμέλ και άλλες σάλτσες.

Ρουαγιάλ "γλάσο" (Royale): Σκληρό γλάσο από ζάχνη άχαρη και ασπράδια, σαν επικάλυψη σε τούρτες. Μαλακώνει με την προσθήκη γλυκερίνης.

Ρύζι Basmati: Αρωματική ποικιλία ρυζιού, από Ινδία.

Ρύζι για ρυζότο: Ιταλικό άσπρο ρύζι, που απορροφά περισσότερο νερό, χωρίς να λασπώνει.

Ρυζότο αλά Μιλανέζε: Το πιο γνωστό Ιταλικό ρυζότο, με κρεμμύδια, ζωμό κρέατος, άσπρο κρασί, σαφράν και παρμεζάνα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ "ΠΙ"......

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ....

......και πριν τα "εμπορικά" Ελληνικά καράβια μετατραπούν σε "πολεμικά", ήταν στην πράξη πειρατικά.

Το εικονιζόμενο απόκομμα, είναι από το Ημερολόγιο του Ι/Φ (ιστιοφόρου) "ΝΑΖΑΡΕΤ".

Αν κάνετε κλικ στην εικόνα θα μπορέσετε να σχηματίσετε μια γνώμη της κατάστασης και των καραβιών, αλλά και των πληρωμάτων.

Και αυτός που έγραφε το ημερολόγιο, ήταν ή ο καπετάνιος, ή ο γραμματικός.......

Και το παρακάτω, αφιερώνεται στον σύγχρονο Πειρατή και το Πειρατικό του.

Έτσι κι αλλιώς τα μαθήματα για τέτοιου είδους αναρτήσεις , τα πήρα από τον "Πειρατή" μας, τον ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΑ !!!

Να'σαι καλά Καπετάνιε...

ΚΥΔΩΝΙΑ ΦΟΥΡΝΟΥ ...

Αν και δεν μου αρέσει να σταματάω στο δρόμο για αγορές, εν τούτοις προχθές σταμάτησα στους "μπαχτσέδες" της Ορμύλιας, στον γυρισμό από τον Μαρμαρά.

Πήρα διάφορα λαχανικά και έπεσε το μάτι μου και σε κυδώνια.

Κυδώνια, πολλά κυδώνια και αμέσως μου κατέβηκαν ιδέες και αναμνήσεις.

Που θα μου πάει, σιγά-σιγά θα τα καταναλώσω.

Η συνταγή που έβαλα, είναι παλιά και η φωτό παλιάς τεχνολογίας. Ακόμη δεν έκανα τα γεμιστά.

Η αρχή όμως έγινε με κυδώνια φούρνου.

ΥΛΙΚΑ (εδώ δεν έχει "μερίδες" και "άτομα". Τρώει κανείς όσο θέλει ή όσο πρέπει!!)

2 Κυδώνια μεγάλα

1 1/2 φλ.τσαγ. Ζάχαρη

2 λεμόνια (τον χυμό τους)

1 νεροπότηρο κρασί κόκκινο γλυκό (έβαλα 1/2 Μαυροδάφνη Πατρών και 1/2 Μοσχάτο Λήμνου άσπρο)

1-2 σφηνάκια τσίπουρο ή ούζο

Κανέλα και γαρύφαλο σε σκόνη.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεφλουδίζουμε τα κυδώνια, τα κόβουμε φέτες χοντρές και αφαιρούμε τους σπορους και τους σκληρούς θύλακες των σπόρων.

Η γιαγιά μου, όπως και στα εστιατόρια, δεν τα ξεφλούδιζε, αλλά δεν μ'αρέσει.

Βάζουμε αμέσως τις φέτες σε νερό, όπου έχουμε ρίξει τον χυμό των λεμονιών.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, μέχρι να καθαρίσουμε το δεύτερο, το πρώτο θα μαυρίσει.

Αν δεν τα ξεφλουδίσουμε, τότε τα τρίβουμε με ένα καινούργιο σφουγγαράκι πιάτων, από την άγρια μεριά και τα πλένουμε πολύ καλά, για να φύγει το χνούδι.

Στην φωτο είναι τρία, αλλά χρησιμοποίησα τα δύο, λόγω χώρου......

Στρώνουμε τις φέτες σε ένα πυρέξ ή ταψάκι βαθύ, πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη, την κανέλα και το γαρύφαλο, ρίχνουμε το κρασί, το τσίπουρο και συμπληρώνουμε, με την κουτάλα της σούπας, από το "λεμονιασμένο" νερό που είχαμε βάλει τις φέτες.

Μέχρι να καλυφθούν, σχεδόν (βλ. φωτό)

Σκεπάζουμε το πυρέξ με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους

200 οC , για μια ώρα.

Αν δούμε ότι το ζουμί είναι πολύ νερουλό, τότε βγάζουμε τις ροδέλες με την τρυπητή κουτάλα και αφήνουμε το πυρέξ με το ζουμί στον φούρνο, ξεσκέπαστο, για μισή ώρα ακόμη.

Σερβίρουμε και περιχύνουμε με το σιρόπι σκέτο (βλ. φωτό)

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με έξτρα κανέλα ή γαρνίρουμε με γιαούρτι ή, αν είμαστε και πολύ μερακλήδες, φτιάχνουμε μια σαντιγύ, με κρέμα γάλακτος και ζάχνη άχαρη, η αν είμαστε τεμπέληδες παίρνουμε έτοιμη σαντιγύ, πλαστική.

Ότι θέλουμε.......και μετά τρώμε με μέτρο ("παν μέτρον άριστον", έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι).

Επειδή είναι άριστο επιδόρπιο και χωνευτικό, γιαυτό σε πολλά μαγαζιά το προσφέρουν μετά το γεύμα, μαζί με καζάν-ντιμπι ή χαλβά Πολίτικο.

Η κόλαση που καραδοκεί.......

Χτυπήσαμε Κατοστάρα !!!

Με μεγάλη μου χαρά είδα πριν λίγο, ότι οι Αναγνώστες αυτού του blog γίνανε 100 (εκατό)!!

Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει και εμένα.

Άρα είναι 99.

Για τον λόγο αυτό πρόκειται να φτιάξω Κυδώνια φούρνου με σιρόπι κόκκινου κρασιού, έτσι για κέρασμα, σε σας τους φανερούς, αλλά και τους αφανείς (κρυφούς) Αναγνώστες.

Τα κυδώνια τα κουβάλησα από την Χαλκιδική και συγκεκριμένα, την Ορμύλια, χθες που πήγα για λίγο Σιθωνία.

Η συνταγή για τα Κυδώνια με τον κιμά, είναι παλιότερη και οι φωτογραφίες αμφιβόλου ευκρίνειας, όχι ψηφιακές.

Ακόμη δεν πρόλαβα να "αξιοποιήσω" δεόντως τα κυδώνια. Άσε που άμα βρω αρμπαρόριζα, θα κάνω και γλυκό.

Έτσι κι αλλιώς, κρέμεται και ένα παράπονο "κρυφής" αναγνώστριας από το "εξωτερικό", που δεν βάζω γλυκά.

Αν αρχίσω να φτιάχνω όλα όσα ξέρω, το ζάχαρο θα πάει 1000 και θα πέσω σε κανένα κώμα και θα σας χάσω.

Αυτά θα είναι η εξαίρεση...... ελπίζω.

ΚΥΔΩΝΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΜΕ ΚΙΜΑ (Κυριακάτικο ;;;)

Παλατιανή συνταγή από την Κωνσταντινούπολη, της γιαγιάς Δήμητρας.

Ιδανική για το κυριακάτικο τραπέζι, είναι μια πρόταση για κυρίως πιάτο, που θα το συνοδεύσετε με πατάτες φούρνου.

Υλικά (για 6 μερίδες)

• 6 κυδώνια
• 350 γραμμάρια κιμάς μοσχαρίσιος ή αρνίσιος
• 50 γραμμάρια κουκουνάρια
• 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 4 κουτ. σούπ. Ελαιόλαδο
• Κανέλα n Γαρύφαλο
• Αλάτι
• Πιπέρι

Εκτέλεση

1. Αφού πλύνετε τα κυδώνια, τα ζεματάτε σε βραστό νερό για 5 λεπτά. Κόβετε λίγο από το επάνω μέρος και το κρατάτε για καπάκι. Στη συνέχεια αδειάζετε με το ειδικό εργαλείο την καρδιά τους και τα κουκούτσια και έπειτα σκάβετε με ένα κουτάλι αρκετή ποσότητα απο την ψίχα.

2. Σε ένα τηγάνι σοτάρετε το κρεμμύδι με τις 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, προσθέτετε τον κιμά και ανακατεύετε μέχρι να ροδίσει. Αφού προσθέσετε τα κουκουνάρια και τα καρυκεύματα, αφήνετε τη γέμιση για 5 λεπτά ακόμη στη φωτιά και στη συνέχεια την κατεβάζετε.

3. Τοποθετείτε τα κυδώνια σε ένα ταψί φούρνου και τα γεμίζετε με τον κιμά. Τα σκεπάζετε με τα καπάκια τους και τα περιχύνετε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και 1 φλιτζάνι τσαγιού καυτό νερό.

4. Ψήνετε τα κυδώνια στο φούρνο μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν, για περίπου 45 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Μ Ε Λ Ι Σ Σ Ε Σ...... έτσι για Αντίδραση !!

Και μέσα στον κυκεώνα των Εθνικών εκλογών, έτσι για να ξεδώσει
και λίγο το μάτι μας από όλους αυτούς,
ΑΦΙΕΡΩΝΩ
αυτή την ανάρτηση σε ΟΛΟΥΣ (-ΕΣ) τους μελισσοκόμους
αναγνώστες.....

Βρήκα αυτές τις φωτογραφίες στο Ημερολόγιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, περασμένου χρόνου, που μου άρεσαν και τις κράτησα.
Να λοιπόν που βρήκαν την θέση τους.

ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ.....ΦΟΥΡΝΙΣΤΑ ΠΑΤΑΤΟΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ

Σήμερα, πριν το μεσημέρι, διαπιστώνω ότι λίγα υλικά υπήρχαν στο σπίτι και επειδή βαριόμουν να πάω για ψώνια, έστω και εδώ κοντά, αποφάσισα να κάνω κάτι πολύ κοινό, αλλά νόστιμο.

Και.....όπως πάντα.....ξεκινάω από το τέλος.

Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα, έτοιμο, σερβιρισμένο

ΠΑΤΑΤΕΣ & ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

ΥΛΙΚΑ (για ταψάκι ή pyrex 30x20 εκατοστά)

3-4 Πατάτες, μέτριες, κομμένες κυδωνάτες

2 Κολοκυθάκια κομμένα ροδέλες 4-5 εκατοστά

300 γραμ. τομάτες ξεφλουδισμένες και αποφλοιωμένες

2 Πιπεριές κέρατο χοντροκομμένες

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο

1/2 φλυτζ.τσαγ. Ελαιόλαδο

1 Νεροπότηρο κρασί άσπρο

Χυμό από ένα λεμονι

Λίγο μαϊντανό

Αλατοπίπερο και ρίγανη κατά βούληση (τη ρίγανη την ξέχασα στην εκτέλεση)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Λαδώνουμε καλά τις κομμένες πατάτες και τα κολοκυθάκια, για να μη ξεραθούν.

Τα στρώνουμε στο ταψί, μαζί και τις πιπεριές.

Αλέθουμε τις τομάτες στο multi (αν θέλουμε ρίχνουμε μαζί το σκόρδο και το αλατοπίπερο).

Ρίχνουμε στο ταψί το κρασί, περιχύνουμε με το μείγμα τομάτας και τον χυμό του λεμονιού.

Πασπαλίζουμε με τον μαϊντανό .

Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και είναι έτοιμο για φούρνο.

Ψήνουμε στους 180 οC για 1 ώρα με το ταψί σκεπασμένο και για 30' ξεσκέπαστο ή μέχρι να μείνει όσο ζουμί θέλουμε.

Τότε πασπαλίζουμε με την ρίγανη, αν δεν την ξεχάσετε και 'σεις. Αλλά και χωρίς ρίγανη καλό έγινε.

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ....(ΙΙΙ)...

Συνεχίζοντας την καταγραφή των όρων, παρ'όλη την θετική ανταπόκριση, έχω την εντύπωση ότι έκανα λάθος που το ξεκίνησα.

Τώρα όμως δεν μπορώ να κάνω πίσω και ακολουθεί το ΣΙΓΜΑ.

Φυσικά δεν φιλοδοξώ να γράψω ένα λεξικό μαγειρικών όρων (ίσως να υπάρχει και τέτοιο), αλλά να διευκολύνω τη συνεννόηση μεταξύ ατόμων με το ίδιο ενδιαφέρον και αυτό γιατί βρήκα αυτές τις σημειώσεις και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.

Ενδιάμεσα θα μπαίνει σφήνα και καμιά συνταγή, για όποιον δεν ενδιαφέρεται για την ορολογία (υπάρχει και αυτός ο τύπος αναγνώστη. Γειά σου Βασίλη!!!)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΙΙΙ

ΣΙΓΜΑ

Σαβαρέν (Savarin): Σιροπιαστό κέικ με τρύπα στη μέση, μαλακό, περιχυμένο με αραιωμένη, σε λίγο κονιάκ ή ρούμι, μαρμελάδα διάφορων φρούτων της προτίμησης μας. Σερβίρεται με σαντιγύ ή παγωτό.

Σαβόϋ (Savoy):Λάχανο σκούρο πράσινο με "φλέβες" στα φύλλα.

Σαλμί (Salmis): Ραγού με κυνήγι, με παχιά σάλτσα, που ψήνεται πρώτα στο φούρνο και μετά στην κατσαρόλα.

Σαλτιμπόκα (Saltimbocca): Ιταλικό πιάτο με μοσχαρίσιες φετίτσες, τυλιμένες με ζαμπόν.

Σαμπαγιόν (Sabayon): Η Ιταλική σάλτσα "σαμπαγιόνε" σε Γαλλική έκδοση. Γίνεται για γλυκά, από κρόκους, ζάχαρη, τσέρυ και νερό.

Σαμπλέ μπισκότα (Sable'): Ονομασία Γαλλικής ζύμης για μπισκότα με το ίδιο όνομα.

Σαμπρέ (Chambre'): Έτσι λέγεται η κατάσταση ενός κρασιού ή τυριου, που φθάνει σε θερμοκρασία σερβιρίσματος.

Σαν Μιχάλη: Τυρί από την ΣΥΡΟ, με έντονη γλυκόπικρη γεύση, από αγελαδινό γάλα. Η ωρίμανση του φθάνει τους 3-5 μήνες. Εξαιρετικό σε πίτες, αλλά και σκέτο με κρασί.

Σατέ (Sate'): Ινδονησιακά σουβλάκια από κρέας ή ψάρι, περασμένα σε καλαμάκι. Σαν τα "δικά μας".

Σατωμπριάν (Chateaubriand): Διπλό φιλέτο μοσχαρίσιο, για δύο άτομα.

Σαφράν: Ο κρόκος Κοζάνης ή ζαφορά, από τους αποξηραμένους στήμονες του λουλουδιού το φυτού κρόκος. Είναι το ακριβότερο μπαχαρικό του κόσμου. Όπου μπει σε μικρές ποσότητες, δίνει κιτρινωπή όψη στο φαγητό.

Σβήνω: Κόβουμε το τσιγάρισμα ρίχνοντας κρασί ή ζωμό.

Σεβίτσε (Ceviche): Ωμό ψάρι, μαριναρισμένο σε χυμό λάιμ, με σκόρδο, κρεμμύδι, πιπεριά και αρωματικά. Το ψάρι "ψήνεται" χωρίς ψήσιμο.

Σέλερι: Ποικιλία σέλινου με μακρυά κοτσάνια.

Σενιάν (Saignant): Μέτρια ψημένο από έξω και ζουμερό με αίμα στο κέντρο.

Σέπερντς πάϊ (Shepherd's pie): Πίτα του βοσκού. Πίτα των Άγγλων τσοπάνηδων, με αρνίσιο κιμά με σάλτσα. Σκεπάζεται με παχιά τρώση πουρέ πατάτας και ψήνεται για λίγο, ίσα που να πάρει χρώμα.

Σετσουάν πιπερι: Κινέζικο πιπέρι κόκκινο, πιο γλυκό από το μαύρο.

Σινουά (Chinois): Κινέζικο μεταλλικό σουρωτήρι.

Σίτεμα: Παραμονή κρεάτων σε μαρινάδα ή κρεμασμένα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μαλακώσει το κρέας και να γίνει κατάλληλο για μαγείρεμα. Η διαφορά στο μαλακώτερο των συνοικιακών κρεοπωλείων από τα super markets, οφείλεται στο σίτεμα (παραμονή στο ψυγείο περισσότερο χρόνο).

Σκαλοπίνια (Scaloppine): Ιταλική λέξη για τις λεπτές φέτες μοσχαρίσιου ή χοιρινού, τηγανισμένες με αυγό και τριμμένη φρυγανιά.

Σομελιέ (Sommelier): Ο ειδικός σερβιτόρος στα κρασιά.

Σορμπέ (Sorbet): Παγωμένο επιδόρπιο από χυμό φρούτου, νερό και ζάχαρη. Σερβίρεται στο τέλος του γεύματος ή στο ενδιάμεσο πρώτου και δεύτερου πιάτου, για την αλλαγή της γεύσης.

Σωτάρισμα: Η πρώτη κίνηση για το μαγείρεμα. Το λέμε και "Τσιγάρισμα" στην Ελληνική κουζίνα. Είναι το ελαφρό τηγανισμα σε λάδι, κρεμμυδιού ψιλοκομμένου (βλ. Τσιγάρισμα).

Σουκιγιάκι (Sukiyaki): Η χαρά της οικοδέσποινας. Γιαπωνέζικο πιάτο από λαχανικά και λεπτοκομμένο κρέας, που μαγειρεύεται στο τραπέζι. Συνοδεύεται με ρύζι και είναι self service.

Σούσι (Sushi): Μπαστουνάκια βρασμένου ρυζιού, συνοδευόμενα από κομματάκια ωμού, πολύ φρέσκου, ψαριού.

Στίλτον (Stilton): Ο βασιληάς των Αγγλικών τυριών. Είναι Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης). Γίνεται από πλήρες αγελαδινό γάλα, έχει φυσική κρούστα και αναπτύσσονται μπλε μύκητες, σαν του ροκφόρ. Σερβίρεται στο τέλος του γεύματος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... με το ΡΟ...

ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΟΡΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ....(ΙΙ)...

Συνεχίζω τους μαγειρικούς όρους, από τον κατάλογο της μητέρας μου, όπου ήταν άτακτα γραμμένοι και λειψοί. Ορισμένους όρους που χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια, από Μεσανατολίτικη, Βορειοαφρικανική, Ινδική και Κινέζικη κουζίνα, δεν τους ήξερε. Αυτά ψάχνω τώρα, με κόπο, αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω πίσω...

Στις σημειώσεις δεν υπάρχει ΥΨΙΛΟΝ, ή από λάθος, ή δεν υπάρχει όρος από "Υ".

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΙΙ

ΤΑΥ (ή ΤΑΦ):

Ταζίν (Tajine): Μαγειρικό σκεύος από την Τυνησία, κωνικό, για μαγείρεμα κρεατικών, οσπρίων ή λαχανικών.

Ταλιολίνι (Tagliolini): Λεπτά, πλακέ και μακρυά ζυμαρικά.

Τάμαριν πολτός (Tamarind pulp): Πικρός πολτός με έντονη γεύση.

Ταμπάσκο (Tabasco): Καυτερή σάλτσα από τις Νότιες ΗΠΑ, από κόκκινη ή πράσινη πιπεριά. Στην Ελλάδα δίνει γεύση Μεξικάνικης κουζίνας και είναι τέλειο στην Πατροπαράδοτη Φασουλάδα μας (λίγες σταγόνες).

Ταμπουλέ (Tabbouleh): Μεσανατολίτικη σαλάτα με βάση το πληγούρι, με μυρωδικά από κρεμμύδι, μαϊντανό, δυόσμο, λάδι, λεμόνι και άλλα πολλά.

Τανίνες: Ουσίες των κουκουτσιών και του φλοιού των σταφυλιών, που δίνουν την στυφάδα στα κρασιά, όταν είναι φρέσκα.

Ταντούρι (Tandoori): Ινδικός φούρνος και τρόπος μαγειρέματος, για κρεατικά και ψαρικά μαριναρισμένα.

Τάπας (Tapas): Ισπανικό όνομα για ορεκτικά.

Ταρατόρ (Tarator): Βαλκανική σπεσιαλιτέ (Βουλγαρία περισσότερο), σαν σούπα με γάλα, αγγούρι, λεμόνι, σκόρδο και μαϊντανό. Συχνά λέμε "Ταρατόρι" και το δικό μας τζατζίκι (Λάθος!).

Τάρτα Τατέν (Tarte Tatin): Γαλλική τάρτα μήλου. Τα ζαχαρωμένα μήλα, σκεπάζονται με ζύμη και ψήνονται ανάποδα. Τα επαναφέρουμε ψημένα και τα καραμελώνουμε στο grill. Το όνομα από τους αδελφούς Τατέν.

Ταρτάρ σάλτσα (Tartare sause): Μαγιονέζα αρωματισμένη με κομμένα αγγουράκια τουρσί,κάπαρη και μαϊντανό. Συνήθως γαρνίρει ψάρι, αλλά και για κρέας καλή είναι.

Ταχίνι: Σάλτσα από αλεσμένο σουσάμι.

Τεριγιάκι (Teriyaki): Γιαπωνέζικη μαρινάδα για κρέας, από σκόρδο, σάλτσα σόγιας, πιπερόριζα, ζάχαρη, ρυζόκρασο και λάδι.

Τζίντζερ: Ρίζα τροπικού φυτού, με δυνατό άρωμα. Συνήθως το βρίσκουμε σαν μπαχαρικό, αλλα και νωπό.

Τορτίγια (Tortilla) ή Ισπανική ομελέτα: Αποτελείται από αυγά, πατάτες, κρεμμύδι, ντομάτες, πιπεριές.

Τορτίγιας (Tortillas): Μεξικάνικες κρέπες από καλαμπόκι, πλασμένες με το χέρι και ψημένες στεγνές. Γεμίζονται με ότι μας κάνει κέφι...

Τουρνεντό (Tournedos): Φέτες μοσχαρίσιου φιλέτου, τηγανισμένες ή ψημένες. Πολύ γνωστό το Tournedos Rossini, από τον Ιταλό συνθέτη. Σερβίρεται με σάλτσα Μαδέρα.

Τρούφα (Truffle): Το σπανιότερο και ακριβότερο φαγώσιμο μανιτάρι. Βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και το εντοπίζουν ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι. Τα τελευταία χρόνια είναι και "δυναμική" καλλιέργεια, λόγω τιμής.

Τρούφες & Τρουφάκια: Μικρά ή μεγάλα γλυκά μπαλάκια, κυλισμένα σε "σκουληκάκια" σοκολάτας.

Τσάϊβ ή Σχοινόπρασο: Λαχανικό σαν κρεμμύδι, αλλά με πιο λεπτή γεύση.

Τσένταρ: Είδος Αμερικάνικου τυριού, με έντονη γεύση, πορτοκαλί χρώμα και ελαφρά πικρό.

Τσιγαρίζω: Τηγανίζω ελαφρά σε λίγο βούτυρο ή λάδι, για λίγα λεπτά, μέχρι να πάρει χρώμα.

Τσίλι (Chilli): Σαν σάλτσα, είναι καυτερή κέτσαπ. Συνήθης στην Κινέζικη κουζίνα.

Σαν σκόνη, είναι μείγμα μπαχαρικών, με βάση την κόκκινη καυτερή πιπεριά.

Τσίλι κον κάρνε (Chilli con carne): Μεξικάνικο πιάτο, από κιμά στην κατσαρόλα, με κρεμμύδια, ντομάτες, σκόρδο καυτερές πιπεριές και άλλα πικάντικα μπαχαρικά.

Τσιτσίραυλα: Βλασταράκια τουρσί σε βαζάκι. Βολιώτικος τσιπουρομεζές.

Τσόπστικς (Chopsticks): Τα Κινέζικα "πηρούνια". Ξυλαράκια που χρησιμοποιούνται σαν μαχαιροπήρουνα.

Τσουκαλόκαυτο: Κρασί βρασμένο με κανέλα και γαρύφαλο. Πολλοί έχουν και μυστικές προσμείξεις, για ιδιαίτερη γεύση.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.... με το ΣΙΓΜΑ...