Η ΠΙΤΣΑ ΤΟΥ MacGYVER και η....γειτονοπούλα!!

Ωρα 7.30' μμ, επιστροφή με τα σκυλιά από την βόλτα τους, στρίβω από την παραλία για το σπίτι και τότε από την επάνω γωνία, ξεμυτίζει η κόρη της καλής μας γειτόνισσας.
Χαρές τα σκυλιά, χαρές και το κορίτσι (μεγαλούτσικο λίγο), κουβέντα και ξαφνικά μου λέει "Πεινάω, ξέρω ότι κάτι θα έχεις. Πάμε επάνω". Και πήγαμε!
"Εχω γκιουβέτσι" λέω εγώ "και σαλάτα κουνουπίδι".
"Όχι, δεν θέλω"
"Έχω τραχανά, θα τον ζεστάνω τσάκα-τσάκα"
"Όχι, δεν θέλω, αλλά για καμιά πίτσα δεν θα έλεγα όχι"
Αρπάζω το τηλέφωνο και με σταματάει!
"Ιδιοκατασκευή θέλω"
Τώρα; Ούτε ζύμη στην κατάψυξη έχω, ούτε ψωμί του τοστ! Έχω όμως ψωμί δικό μου, με κίτρινο αλεύρι, ευτυχώς από τον αρτοπαρασκευαστή. Και λέω ευτυχώς γιατί βγαίνει τετραγωνισμένο.
Μια και δυό βγάζω μπύρες, για να ροκανίσω τον χρόνο

Κόβω φέτες και τις στρώνω σε στρόγγυλο ταψάκι μιας χρήσεως και συμπληρώνω με τρίγωνα κομματάκια τα κενά που αφήνουν οι τετράγωνες φέτες.
Χτυπώ σε μπωλ 2 αυγά με μισό ποτήρι γάλα και αλείφω καλά τις φέτες με το πινέλλο.
Βγάζω από το ψυγείο το προχθεσινό κέτσαπ, που έφτιαξα,


απλώνω μερικές (5-6) κουταλιές σε όλη την επιφάνεια, καλά.
Κόβω κομμάτια τυρί Dirollo καπνιστό και τα απλώνω



Κόβω φετάκια Παριζάκι με φέτα και ντομάτα, Creta farm,
Πασπαλίζω με κάπαρη και αγγουράκι την επιφάνεια

και στον ήδη προθερμασμένο φούρνο στους 220 οC (σπουδαίο πράγμα η προθέρμανση σε τέτοιες καταστάσεις).

Σε 15-20' έτοιμη η πίτσα

Μιά φίλη που μπορεί τώρα να διαβάζει είπε ότι "με τα ψέμματα, μπορούμε να ταΐσουμε ένα λόχο" κι είχε δίκιο.
Μόνο ένας Μαγκάϊβερ θα μπορούσε να φτιάξει κάτι τέτοιο, με πενιχρά μέσα!

Η πίτσα κόπηκε στα 8 με το ροδάκι και καταναλώθηκε (πλην ένα κομμάτι), μαζί με μια εξάδα μπύρες.
Είπα να βάλω γιδοτύρι που ταιριάζει με τη σάλτσα, ή κασέρι που είναι καλύτερο απο το καπνιστό, ή τύπου ροκφόρ για απογειωμένη γεύση, αλλά η κοριτσάρα δεν ήθελε υψηλά λιπαρά! Να κρατάμε και την σιλουέττα μας!
Και είμαι τύπος που δυσκολα μπορεί να πει "όχι"

Ενδιάμεσα έβγαζα και φωτογραφίες, ενώ η παρέα σερφάριζε στα διάφορα blogs